بسیاری از وبلاگ‌ها می‌گویند که یک انسان متوسط می تواند دو تا یک هفته بدون مایعات زنده بماند، اما این برآورد تقریبی است. سلامت انسان، آب و هوا و سطح فعالیت‌های فیزیکی فرد همگی تعیین می کنند یک فرد چند روز بدون آب زنده خواهد ماند. براساس کلینیک مایو، بزرگسالان، کودکان، افراد مبتلا به بیماری‌های حاد و کسانی که در بیرون کار و ورزش می کنند در معرض خطر کم آبی قرار دارند.
رندال پکر، زیست‌شناس دانشگاه جورج واشنگتن در واشنگتن دی سی گفت: «در یک محیط خیلی گرم، «یک بزرگسال بین ۱ تا ۱٫۵ لیتر عرض را ظرف یک ساعت دفع می کند. کودکی که در یک ماشین گرم رها شده یا ورزشکاری که در هوای خیلی گرم ورزش می کند می توانند ظرف چند ساعت کم آب شده، به شدت عرق کرده و بمیرند.» معمولأ، وقتی یک نفر به حدی کم آب شده که بیمار می شود، دچار گرمازدگی نیز می شود؛ یعنی دمای داخلی بدنش خیلی بالا می رود.
دکتر کورت دیکسون، دکتر بخش اورژانس در مرکز پزشکی بنر تاندربرد در آریزونا گفت: «اما این مسئله همیشه صحت ندارد، به ویژه در میان گروه‌های خاصی از افراد. کودکان خردسال و افراد سالمند مبتلا به زوال عقل ممکن است به خاطر نداشته باشند که باید آب بنوشند یا ممکن است به تنهایی قادر به نوشیدن آب نباشند.» پس یک فرد برای اینکه دچار کم آبی شدید شود باید چقدر آب از دست بدهد؟ بر اساس دستورالعمل‌های خدمات سلامت ملی سال ۲۰۰۹ در انگلیس، کم آبی شدید وقتی رخ می‌دهد که فرد ۱۰ درصد از کل وزن بدنش را به شکل آب از دست می دهد – گرچه این اندازه‌گیری در عمل بسیار دشوار است.
اما با از دست دادن ۱٫۵ لیتر آب بدن ظرف یک ساعت در یک روز داغ، کم آبی سریعتر از آنچه تصور می کنیم رخ می دهد. بر اساس مرکز پزشکی دانشگاه راچستر، وقتی سطح آب بدن فرد از مقدار سالم پایین تر می آید، علائم زیر مشاهده می شود: تشنگی، خشک‌شدن پوست، خستگی شدید، سردرد خفیف، گیجی، سردرگمی، خشک‌شدن دهان و تند شدن ضربان قلب و تنفس.
کودکانی که دچار کم آبی هستند بدون اشک ریختن گریه می کنند. چشم‌ها، گونه‌ها و شکم شان فرو می روند، با بی‌توجهی بزرگ می شوند و پوست شان پس از نیشگون گرفتن صاف نمی شود. دیکسون گفت که بیماران به بخش اورژانس می آیند و می گویند که «خسته و گاهی اوقات گیج هستند – به ویژه در حالت ایستاده – و گاهی اوقات استفراغ می زنند.» اگر کم آبی واقعأ جدی باشد، آن ها احساس شوکه شدن و سرما می کنند. هم چنین ممکن است فقط حس خوبی نداشته باشند (ضعف عمومی).
دیکسون اشاره کرد که شرایط دیگری نیز می‌تواند چنین علائمی داشته باشد، بنابراین همیشه مشخص نیست که کم آبی همیشه مقصر است. وی افزود: «باید چیزهای دیگری را نیز در نظر بگیرید.» دکتر جفری برنز، رئیس برگزیده بنیاد ملی کلیه به واشنگتن پست در سال ۲۰۱۴ گفت که وقتی سطح آب در بدن پایین بیاید، مایعات بدن تبدیل می شوند تا به اندام‌های حیاتی خون رسانی کنند. این امر باعث می شود سلول‌های درون بدن آب بروند. وقتی آب از سلول‌های مغز عبور می کنند، مغز منقبض شده و رگ‌های خونی درون کارنیوم می توانند منفجر شوند.
معمولأ در ابتدا کلیه‌ها از کار می افتند و ضایعات خون را دفع نمی کنند. در این لحظه، اندام های دیگر نیز در یک آبشار سمی از کار می افتند. این فرآیند دردناک است، اما معمولأ به راحتی درمان می شود. دیکسون گفت: «فقط باید آب و الکترولیت های بدن تأمین شوند چون بدن تان برای پایداری به آن ها نیاز دارد.»
