دوره پنجم شورای شهر تهران با ده نفر کاهش از ٣١ به ٢١ کاهش یافت. پس از چند ماه کاراموزی اعضای جدید با شروع به کار رسمی آنها کم کم اولین ناراستی های آنان اشکار شد.
بر خلاف کاهش تعداد اعضای دوره پنجم در نهایت شگفتی شورا با کمبود اتاق مواجه شده است تا جاییکه تراس های کوچک موجود در طبقات که بدلیل افزایش ناگهانی اعضا در دوره قبلی یعنی چهارم به برخی کارشناسان اختصاص داده شده بود در این دوره همان هم از کارشناسان دریغ شد و به محل استراحتگاه اعضا تبدیل شد.
دوره پنجمی ها با قدرت دیکتاتوری جدیدی را در عرصه مدیریت شهری اغاز نموده اند.
پس از بقدرت رسیدن لیست امید شورای شهر تهران برخی فکر می‌کردند اتفاقات مثبتی رخ دهد؛ اما هنوز مدت زمان اندکی نگذشته بود که کم کم آن روی سکه امیدها خودش را نشان داد و مردم از لیست امیدیها ناامید شدند.
حذف کارکنان و کارشناسان قبلی از بیشتر جلسات و تصمیم گیری ها؛ و عدم توجه به نظراتشان ؛ حذف دبیران باسابقه کمیسیونها (علیرغم همکاری کامل با آنها بمدت چند ماه) ؛ انتقال بدنه کارشناسی به یک ساختمان دیگر(ساختمان شماره ٢) و بستن تمام چشم های ناظر ! افزایش شدید محرمانگی علیرغم شوی شفافیت! عدم حمایت از زنان علیرغم شعار زنان و جوانان! تغییر معنای استفاده از زنان و جوانان به زنان و جوانان حزبی(و کنار نهاده شدن عامدانه بخش نخبه قدیمی شورای شهر حتی افراد همسو بدلیل حزبی نبودن!) القای جو بی اعتمادی به تمامی کارکنان.
این بی اعتمادی تا جایی پیشرفته که به نظر می رسد بسیاری اعضا حتی به هم حزبی های خود نیز اعتمادی ندارند! و ترجیح می دهند با نیروهای یکدیگر کار نکنند! اخراج یا انتقال اجباری نیروها به بهانه تعدیل نیرو و ورود نیروهای منتسب به خود! افزایش جو ناراحتی؛ اضطراب ؛ افسردگی ؛ خشم و نفرت در بین کارکنان مجموعه تحت امرشان! علیرغم شعارهای به ظاهر انسان محور ! پژمردگی نیروهای شورای شهر در حالی اتفاق میافتد که بعد از ماه ها بلاتکلیفی در جایگاه هایی پایین تر از شان خود قرار گرفته یا در لیست اخراجی ها بوده یا مجبور به انتقال و گرفتن اعلام نیاز اجباری از شهرداری شده اند و در انسوی قضیه عضو شورای شهر با سگ و گربه عکس یادگاری می اندازد! گویی انسانیت این افراد نه تنها مهم نیست بلکه از سگ و گربه کمتر است!
برخی از اعضای شورای شهر حتی افتخار دیدار یا شنیدار حرف های کارکنان یا کارشناسان را نمی دهند. حتی در پستهایی که مستقیما با آنها در ارتباط است.
تضعیف کارشناسی و حذف تمام آنچه از گذشته بوده (چه مثبت چه منفی) و رفتارهای نامناسب با کارکنان و تصمیم های خلق الساعه و شکنجه روانی افراد در کنار اختلافات درون گروهی خبر از این می دهد که اصلاحات وقعی برای رای بالای مردم قائل نیست.
