آب سالم و خوب دارای ویژگیهای سرد، سفید و براق بودن، صاف، سبک و گوارا بودن است و آبهای بد، گرم و کدر هستند و غلظت دارند.
آب باران
آب باران اگر هوا صاف باشد و آب حاصله صاف باشد و کدر نباشد، از بهترین آبها است.
- برای قدرت بدن و قلب مفید است.
- آب آسمان جمع شود و بنوشد مخصوصا باران نیسان.
- شروع برخی درمانهای عمومی به این شکل است که به انسان آب باران بدهند.
- جزو آبهای سبک و شیرین است، صاف است و برای بدنها مفید است اگر زیاد نگه ندارند و زیاد روی زمین نماند (رساله ذهبیه)
- بدن را پاکیزه میکند.
- بیماری‌ها را دفع میکند.
- رجس و مکر و زهر شیطان را دور میکند.
آب فاتر
آب جوشیده‌ای که ولرم شده است را آب فاطر می‌گویند(خوردن آب و غذای داغ بشدت نهی شده است)؛ فتور از حدت به سردی میاید نه از سردی به حدت
این آب در صورتی که ناشتا یا موقع افطار استفاده شود:
- معده و کبد را پاک میکند.
- بدن و دهان را خوشبو میکند.
- دندانها را محکم میکند.
- چشم را قوی و بینایی را جلا می‌دهد.
- رگها (ژنها) را که هیجان کرده فرو می‌نشاند.
- مره (صفرا و سودا) و بلغم را درمان میکند (سه مزاج را تعدیل میکند که بهترین درمان است).
- گرمی معده را فرو می‌نشاند.
- درمان میگرن نیز هست.
آب چشمه
- چشمه‌ها و قناتها که آب فراوان دارند از عطایای الهی هستند.
- بهترین چشمه، چشمه‌ای است که از جانب شرق خارج می‌شود؛ سبک باشد و جوی آن در مناطق کوهستانی باشد؛ این آبها در زمستان و تابستان سرد هستند.
- شکم را نرم میکند (ملین هستند).
- مفید برای کسانی که گرمی دارند و بدن آنها، گر می‌گیرند.
آب رودخانه
این آب نیز از چشمه و کانالهاست که از کوه سرازیر می‌شود و آب خوبی است.
آب چاه
- این آب تا وقتی چاه جوشش دارد نافع است اما زمانی که جوششی نداشت و کدر شد یا نجاستی در چاه افتاد، دیگر قابل استفاده نیست.
- چاه باید از چاه فاضلاب حداقل هفت یارد و بیشتر (بستگی به زمین دارد) فاصله داشته باشد.
این آب مفید است، شیرین و گوارا و صاف و نافع است اگر جوشش دائم باشد و زیاد در زمین نمانده باشد (رساله ذهبیه).
آب گوگردی
- روایات بشدت درمان با آب گرم و آب گوگردی را نفی و از آن نهی میکند.
- هیچ یک از آبهای تلخ و شور قابلیت درمان ندارند. (بیشتر آب گوگردی مدنظر است)
