«اینکه تکنولوژی با ما چه کرده است را بگذارید کنار و ببینید ما با تکنولوژی چه کار می کنیم. اگر به خوبی و با مهارت از تکنولوژی استفاده کنید، می تواند بیش از آنچه تصور می کنید، باعث پیشرفت و ارتقای زندگی تان شود. اما اگر مهارت استفاده از آن را نداشته باشید، باعث تنهایی، انزوا و کلافگی تان خواهدشد.
روش هوشمندی در مورد تکنولوژی داشته باشید، انتخاب های هوشمندی داشته باشید و به شکلی از تکنولوژی استفاده کنید که فایده اش هم به شما برسد و هم به اطرافیانتان.»
اندی پادی کامب: من از خواندن نوتیفیکیشن های گوشی موبایلم لذت می برم. از اینکه یکی دو نفر به من پیام بدهند و با من حرف بزنند، خوشم می آید. در ضمن کارکردن با بعضی از اپلیکیشن ها هم به شدت لذت بخش است.
اما به تازگی متوجه شده ام که گوشی هوشمندم می تواند به شدت حواسم را پرت کند. بسیاری از روزها حتی نمی توانستم از موبایلم دور شوم. انگار به آن چسبیده بودم. روزهایی هم بود که هزار بار قفل گوشی ام را بی جهت باز کردم، نگاهی به صحفه انداختم و دوباره قفلش کردم! حتی گاهی احساس می کنم در ذهنم هم دارم نوتیفیکیشن های گوشی موبایلم را باز می کنم و می خوانم. باور می کنید که صدای زنگ نوتیفیکیشن ها را هم در ذهنم می شنوم؟! روح موبایلم در من نفوذ کرده است!
چرا ما اینقدر به موبایل هایمان وابسته هستیم؟
همه می دانیم که چک کردن گاه و بیگاه و بی دلیل گوشی های موبایلمان نتیجه ای جز خستگی، اضطراب و تنهایی در بر ندارد. براساس پژوهش های صورت گرفته، یک شخص معمولی روزانه 80 تا 100 بار قفل گوشی اش را باز می کند.
مشخص است که همه ما استفاده مشخصی از گوشی هوشمندمان نداریم. بلکه وقتی در زندگی مان احساس رضایت نمی کنیم، در داخل موبایل به دنبال آسایش از دست رفته مان می گردیم. اما اگر بخواهیم هر روز و هر روز وقت با ارزشمان را بی هدف صرف گوشی هایمان کنیم، زندگی معناداری در پیش نخواهیم داشت.
قبل از اینکه بتوانم بر «اعتیاد گوشی هوشمند»م غلبه کنم، به خاطر دارم که روزی هزار بار حرف «f» را در مرورگر گوشی ام می نوشتم تا وارد فیس بوک شوم. روزهایی بود که بیش از بیست بار وارد صندوق پستی الکترونیکم می شدم.
معتاد شده بودم و به دنبال آن نوتیفیکیشن هایی بودم که به من احساس «ارتباط داشتن» می دادند. احتمالا حسم را درک می کنید. به شدت وابسته آن چک کردن های روزانه شده بودم. بخشی از من منتظر این بود که چیز جدیدی در زندگی ام ایجاد شود.
کم کم متوجه شدم که این عادت، بیش از آنکه استثنا باشد یا وقت کمی به خود اختصاص دهید، دارد به روش عادی زندگی ام تبدیل می شود. خیلی مسخره بود! باید کاری می کردم.
هزینه واقعی چک کردن های مداوم گوشی هوشمند
آیا چک کردن گوشی های هوشمند می تواند احساس مرا تغییر دهد؟ شاید کمی بتواند این کار را بکند. اما مدتی بعد فقط توهم احساس خوب را به من می دهد و در واقعیت فقط باعث عدم تمرکز و رضایت من خواهد شد. من زمانی به این موضوع پی بردم که چند روز گوشی موبایلم را خاموش کردم.
احساس می کردم چیزی گم کرده ام. اما نشستم و به خوبی فکر کردم و متوجه شدم که این فقط یک توهم است؛ توهمی که مرا از خودآگاهی روزمره دور می کرد. با گذشت زمان و دور شدن از هیاهوی نوتیفیکیشن ها متوجه شدم که انگار دارم ارتباط بیشتری با خودم برقرار می کنم. بعد از یک روز دیگر کاملا احساس نزدیکی بیشتری به خودم و اطرافیانم داشتم.
فرضیه نهایی ما این است که گوشی های هوشمند می توانند شرایطی هیجان انگیز و جالب به ما هدیه دهند. اعتیاد به گوشی موبایل مانند اعتیاد به سیگار یا شیرینی جات هیچ پایانی ندارد. اما هرچه بیشتر به بررسی گوشی های مان بپردازیم، بیشتر آرامش ذهنی مان را مختل کرده و از خود دور می شویم.
کنار گذاشتن گوشی هوشمند به طور کلی کار درستی نیست
احساس می کردم باید روشی برای ترک اعتیادم پیدا کنم. به همین خاطر گوشی هوشمند را کنار گذاشتم و یک گوشی معمولی که هیچ اپلیکیشنی رویش نصب نمی شد، خریدم. اما با وجود آرامش ذهنی ای که به خاطر دوری از گوشی هوشمند به دست آوردم،
پس از چند ماه دلم برای استفاده کردن از نقشه گوگل، گرفتن تاکسی از اوبر، گرفتن عکس و ارتباط با دوستانم از طریق شبکه های اجتماعی تنگ شد. دوست داشتم باز به آهنگ ها، کتاب های صوتی و پادکست هایی که در گوشی هوشمندم داشتم، گوش بدهم.
البته هستند کسانی که بتوانند کاملا گوشی هوشمندشان را کنار بگذارند. اما این کار گزینه همیشگی ای برای این عصر تکنولوژیک به حساب نمی آید، و به نحوی داریم خود را از مزایای استفاده از تکنولوژی محروم می کنیم. گوشی های هوشمند دشمن ما نیستند؛ چیزی که باید تغییر کند، نحوه استفاده ما از آنهاست.
چند روش برای ترک اعتیاد به گوشی های هوشمند
گوشی موبایلتان را در جیبتان گذاشته اید؟ شاید هم کمی آن طرف تر روی میز قرارش داده اید و هر از گاهی نیم نگاهی به چراغ نوتیفیکیشن هایش می اندازید؟! با این کار تنها آرامش ذهنی، تمرکز و خودآگاهی تان را از بین می برید. زیرا هر چقدر بیشتر به صفحه گوشی تان خیره شوید، زمان بیشتری را برای انجام دادن کارهای واقعی زندگی تان از دست می دهید. من با استفاده از روش های زیر توانستم زمانی را که به گوشی هوشمندم اختصاص می دادم تا نصف کاهش داده و در نتیجه باعث افزایش آرامش ذهنی و کارایی ام شوم.
1. هر شب گوشی موبایتان را در حالت هواپیما قرار دهید. بهتر است این کار را سر ساعت معینی انجام دهید. نباید اجازه دهید تکنولوژی باعث اختلال در خوابتان شود.
2. یک روز در هفته گوشی تان را به طور کلی خاموش کنید. این کار برای من لطف زیادی به همراه داشت زیرا باعث شد متوجه شوم که گوشی موبایلم فقط یک وسیله است؛ نه چیزی که باید تمام 24 ساعت روز به همراه داشته باشم.
3. از یک برنامه پیگیری مدت زمان استفاده از گوشی همراه استفاده کنید تا بدانید که هر روز چند ساعت از وقت باارزشتان را صرف استفاده از موبایل کرده ای. اگر سیستم عامل گوشی تان اندروید است، برنامه Time Used را نصب کنید . برنامه Moment نیز مخصوص سیستم عامل iOS است.
4. برنامه هایی را که استفاده نمی کنید غیرفعال کنید. فقط اپلیکیشن مخصوص شبکه های اجتماعی ای را داشته باشید که واقعا از آنها استفاده کرده و لذت می برید. به عنوان مثال، من فقط از برنامه واتس اپ و اسنپ چت استفاده می کنم؛ به همین خاطر اپلیکیشن اینستاگرام، فیس بوک و توییتر را از گوشی همراهم پاک کردم.
