جاماندگان اربعین در شهر تهران، امروز با حضوری عاشقانه و کم نظیر در پیاده روی از سه مسیر اصلی پایتخت راهی حرم حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) شدند و صدای پای کاروان عاشقی این مردم عزادار در کوچه کوچه شهر پیچید. کاروانی یک دل و یک جان که امروز نظیر آن را در شهر کربلا می توان دید.
سلامی از جنس جاماندگی و دلتنگی
یک کاروان دل به راه افتاده است و به نیت اینکه پاسخ سلام دل زائران جامانده ات را می‌دهی به شما حضرت خورشید سلام می‌دهند. سلامی از جنس جاماندگی و دلتنگی به تو و خواهر صبورت که چهل منزل در داغ جانسوز تو صبوری پیشه کرد.
حال جاماندگانت که این بار دل را به نسیم حرم تو سپرده‌اند و با پای دل به پابوست می‌آیند حال غریبی است و نوای لبیک یا حسین شان تمام کوچه و خیابان های این شهر را پر کرده است. شهری که چهل روز است در سوگ تو سیاهپوش است و هر خانه اش برای همدلی با خواهر از جان عزیزتر تو و رقیه جان بی قرارت، حسینیه ای شده بود.
مردمان این شهر همچون زائران عاشق کربلای تو، امروز یک صدا آمدن فرزند صالحت را فریاد زدند و از عمق جان دار و ندار خود را نذر روضه های باصفا و جان بخش تو کردند.
جاماندگان کربلا در پایتخت به یاد پاهای پرآبله طفل ۳ ساله نازدانه ات، به سوی حرم حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) قدم برداشتند و داغ جاماندگی از کربلای تو را اینگونه التیام بخشیدند.
یکی به یاد لب‌های خشکیده تو به زائران تشنه لب جامانده ات آب می‌داد و دیگری بساط اسپند و عود و گلاب را مهیا کرده بود و به استقبال عزاداران اربعین تو می آمد؛ یکی در ایستگاه صلواتی خوش طعم ترین چای با طعم عشق تو را دم کرده بود و به کاروان مهمانان اربعینی ات تعارف می کرد تا شاید خستگی پیاده روی راه را از تنشان بیرون کند.
قبله تهران، قرارگاه جاماندگان اربعین
حسین جان امروز میلیون ها عاشق جامانده بین الحرمین تو و برادر باوفایت، دل به مهربانی تو سپردند و بار سنگین غصه و دلتنگی جاماندگی خویش را از راه دور روانه کربلایت کردند.
از جانبازی که با اقتدا به عباس علمدار تو روزگاری علمدار سرزمین عاشقان تو شد و امروز بیرق عاشقی در دست، دل به جاده سپرده تا مادری که طفل نوزاد خود را به یاد طفل شیرخواره شش ماهه تو به راه افتاده است، همه و همه یک نوا بر لب دارند و راز یکدست امروزشان، غم جاماندگی از زیارت کربلای توست.
اینجا هم کربلای دیگری به پا شد و خادم الحسین هم بسیار دیده می شد که اگر چه جامانده زیارت کربلای تو در روز اربعین بودند اما دل و جانشان را وقف عشق تو کرده و پذیرای زائران جا مانده ات شدند و عقده زیارت ضریح شش گوشه تو را به قبله تهران سپردند و به پابوس آقایی رفتند که می گویند ثواب زیارتش با زیارت صحن و سرای تو برابر است.
حسین جان امروز همه عاشقان جامانده ات با بیرق برافراشته عاشقی تو دل به جاده سپردند و همنوا با اهل بیت مکرم تو داغ جانسوز چهل روز غربتت را به سوگ نشستند.
موکب ها و ایستگاه های صلواتی با حضور جوانان و پیرانی که در روضه های پرسوز عشق تو مو سپید کرده اند، تداعی حال و هوای این روزهای کربلای تو بود.
مردم عزادار پایتخت، از میدانی هم‌نام با نام مبارک تو به راه افتادند و خیلی ها به نیابت از شهدا قدم در این راه نهادند و ثواب زیارت کربلایی که از آن جا مانده بودند را به شهدا تقدیم کردند.
آنان که توان درک عشق پاک تو را در سینه خود نداشتند و سر از تنت جدا کردند تا یادی از آقایی و مهربانی ات باقی نگذارند، امروز دیدند که عشق و دلدادگی خون خدا را نمی توان در تاریخ دفن کرد.
نمی توان از دلدادگی و عشق به تو ای حضرت خورشید چشم بست و بی خیال روضه های پرسوز و با صفای تو شد.
امروز کودکان این سرزمین بیرق عاشقی تو را از کودکی به دوش می گیرند و پا به پای رقیه سه ساله ات که آن روز در اوج تنهایی و غربت قدم به نینوا گذاشت، قدم بر می دارند و ماجرای عاشقی این مردم به تو هیچ گاه به پایان نمی رسد.
