اکثر عفونتهای مجاری ادراری (UTIs) تنها در مثانه و مجرای ادراری منجر به بروز مشکلاتی می‌شود. عفونت کلیه زمانی رخ می‌دهد که UTI وخیم شده و به کلیه‌ها و میزنای سرایت می‌کند.
همانطور که می‌دانید کلیه‌ها خون را تصفیه کرده و ادرار تولید می‌کنند. دو مجرا به نام میزنای، ادرار را از کلیه های به سمت پائین و مثانه منتقل می‌کنند. در واقع ادرار از طریق مجرای ادراری از مثانه بیرون رفته و از بدن خارج می‌شود.
اکثر اختلالات مربوط به عفونت کلیه در واقع مشکلات شایع عفونت مثانه است. باکتری از راه پوست وارد بدن شده و به اطراف مجرای ادراری می‌رود. باکتری‌ها می‌توانند از آنجا خود را به مثانه برسانند.
علایم عفونت کلیه
حداقل نیمی از زنان احساس نامساعد و نامطلوب ناشی از عفونت مجاری ادراری را تجربه کرده اند؛ احساسی توأم با درد، یا تکرر ادرار. عفونت کلیه ممکن است با چنین علائمی آغاز شود. با این حال، وقتی این عفونت به کلیه می‌رسد، منجر به بروز علائم وخیم‌تر می‌شود که عبارتند از:
-کمردرد یا درد پهلو
-تب یا سردی
-احساس مریش بودن
-حالت تهوع یا استفراغ
-احساس سرگیجه
عفونت کلیه ممکن است باعث بروز تغییراتی در ادرار شود، از جمله:
-وجود خون در ادرار
-درد هنگام ادرار کردن
-تکرر ادرار یا اجبار به ادرار کردن
درمان عفونت کلیه
عفونت کلیه یک عفونت بسیار جدی است و مستلزم آن است که همواره با مصرف آنتیبیوتیک آن را درمان کرد. درمانهای خانگی به تنهایی برای درمان این بیماری کافی نیست. اکثر موارد مربوط به عفونت کلیه به بستری شدن در بیمارستان نیاز ندارد. معمولا مصرف آنتیبیوتیک‌ها برای یک بازه ی هفت روزه تجویز می‌شود. بخشی از این روش درمانی در بیمارستان و در قالب تزریق به سیاهرگ‌ها انجام می‌شود و بعد از ترخیص از بیمارستان، در قالب مصرف قرص ادامه خواهد شد.
