اوج این حرکت و استفاده از هنرهای ایرانی در دهه‌های چهل و پنجاه رخ داد. در این راستا مهر منیر جهانبانی به واسطه آشنایی با سرزمین بلوچستان و هنر سوزندوزی آن، نقش بیشتری را ایفا کرد. او باعث آشنایی فرح دیبا با هنرسوزن دوزی بلوچ شد و بازدید وی از سیستان و بلوچستان را رقم زد.
قبل از برگزاری جشنهای 2500 ساله پارچه‌ها و نخ‌های زیادی که در میان آنها گلابتون‌هایی از نوع زرین و سیمین نیز موجود بود، به سمت ایرندگان ( شهری که به واسطه برخی از دوخت‌های پرکار سوزندوزی بلوچ بسیار معروف شد) سرازیر شد و خانم جهانبانی آنها را بین اساتید معروف سوزندوزی همچون مهتاب نوروزی و مهناز جمالزهی و .... تقسیم کرد تا بین شاگردان خود توزیع کنند و ماحصل آن تولید چند دست لباس فاخر برای تمام اعضای درجه یک خاندان پهلوی و هدایایی برای مهمانان جشنهای 2500 ساله همچون کراوات،کوسن دستمال سفره و ..... بود که به مجموعه رویال معروف شدند.
یکی از پیراهن‌های فرح دیبا که در موزه پوشاک سلطنتی در معرض نمایش عموم است، پیراهن سرخابی رنگی از جنس حریر اُرگانزا است که دارای آستین‌های حلقه‌ای است و دامن آن به صورت کلوش وتا روی زمین است، پیراهن دارای یک کت یا نیم تنه است که جنس پارچه آن شییه شانتون با تار و پود قابل شمارش است چرا که در سوزندوزی بلوچ شمارش تار و پود برای اجرای نقش‌ها کاملاً ضروری است، نکته قابل توجه در مورد آن جلو بسته بودن آن است.
کت در قسمت پشت دارای دکمه‌های سراسری ریزی است که جنس جا دکمه‌ها از نوار قیطانی طلایی رنگی درست شده است و دکمه‌ها از جنس پارچه پیراهن و به رنگ سرخابی است. سرتاسر کُت با سوزندوزی زیبای بلوچ پوشانده شده است. این دوخت به نام سوزندوزی پر کار ایرندگان معروف است که از نقوش فرش‌های بلوچ اقتباس شده و به احتمال زیاد کار خانم مهناز جمالزهی استاد سوزن دوز بلوچ است.
کت یا نیم تنه دارای یقه گرد و آستین کوتاه است و با رنگ‌های سرخابی و گلابتون‌های زرین و سیمین به طور کامل سوزندوزی شده است. این لباس نیز جزو طراحی‌های دهه 50 است که فرح دیبا در طی برنامه‌ها و مراسم‌های مختلف رسمی از آن استفاده کرده است.
پیراهن سرخابی رنگی از جنس حریر اُرگانزا و مزین به سوزندوزی بلوچ در موزه پوشاک سلطنتی «سعدآباد»
