آیت‌الله مکارم شیرازی در تفسیر نمونه ذیل آیات 183 تا 185 سوره مبارکه «بقره» در بخش نکته‌ها به امتیاز ماه مبارک رمضان نسبت به سایر ماه‌ها اشاره کرده است که در ادامه متن آن را می‌خوانیم؛
این که ماه «رمضان» براى روزه گرفتن انتخاب شده به خاطر این است که این ماه بر سایر ماه‌ها برترى دارد، در آیه مورد بحث نکته برترى آن چنین بیان شده که قرآن ـ کتاب هدایت و راهنماى بشر ـ که «فرقان» است یعنى با دستورات و قوانین خود روش‌هاى صحیح را از ناصحیح جدا کرده و سعادت انسان‌ها را تضمین نموده است در این ماه نازل گردیده، و در روایات اسلامى نیز چنین آمده است: همه کتاب‌هاى بزرگ آسمانى «تورات»، «انجیل»، «زبور»، «صحف»، و «قرآن» همه در این ماه نازل شده‌اند.
امام صادق(علیه السلام) مى‌فرماید: «تورات» در ششم ماه مبارک رمضان، «انجیل» در دوازدهم، «زبور» در هجدهم و «قرآن مجید» در شب قدر نازل گردیده است.
به این ترتیب، ماه رمضان همواره ماه نزول کتاب‌هاى بزرگ آسمانى و ماه تعلیم و تربیت بوده است، چرا که تربیت و پرورش، بدون تعلیم و آموزش صحیح ممکن نیست، برنامه تربیتى روزه نیز باید با آگاهى هر چه بیشتر و عمیق‌تر از تعلیمات آسمانى هماهنگ گردد، تا جسم و جان آدمى را از آلودگى گناه شستشو دهد.
در آخرین جمعه ماه شعبان پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) براى آماده ساختن یاران خود جهت استقبال از ماه مبارک رمضان، خطبه‌اى خواند و اهمیت این ماه را چنین گوشزد نمود:
اى مردم! ماه خدا با برکت، آمرزش و رحمت به سوى شما روى مى‌آورد.
این ماه برترین ماه‌ها است.
روزهاى آن برتر از روزهاى دیگر، و شب‌هاى آن بهترین شب‌ها است، لحظات و ساعات این ماه بهترین ساعات است.
ماهى است که به میهمانى خدا دعوت شده‌اید و از کسانى که مورد اکرام خدا هستند به شمار می‌روید.
نَفَس‌هاى شما همچون تسبیح، خوابتان چون عبادت، اعمالتان مقبول، و دعایتان مستجاب است.
بنابراین، با نیت‌هاى خالص و دل‌هاى پاک از خداوند بخواهید تا شما را در روزه داشتن و تلاوت قرآن در این ماه توفیق دهد، زیرا بدبخت کسى است که از آمرزش الهى در این ماه بزرگ محروم گردد.
با گرسنگى و تشنگى خویش در این ماه به یاد گرسنگى و تشنگى رستاخیز باشید، بر فقراء و بینوایان بخشش کنید، پیران خویش را گرامى دارید، به خردسالان رحمت آورید، پیوند خویشاوندى را محکم سازید.
زبان‌هایتان را از گناه باز دارید، چشمان خویش را از آنچه نگاه کردنش حلال نیست بپوشانید، گوش‌هاى خویش را از آنچه شنیدنش حرام است فرا گیرید بر یتیمان مردم شفقت و محبت کنید، تا با یتیمان شما چنین کنند...».
