گروه اجتماعی- در حالی اجرای طرح های آمایش سرزمینی و سیاست های مهاجرتی از سوی دولت به حال خود رها شده است که کاهش کیفیت زندگی در کلان شهر هایی که رو به بی قوارگی می روند تنها یک پیامد چنین عملکردی است و ممکن است در ادامه چنین روندی شاهد خالی شدن برخی نقاط از سکنه و افزایش خطر ناامنی برای تمام کشور باشیم.
به گزارش افکار نیوز، چندی پیش هوشنگ خندان دل معاون عمرانی وزیر کشور اعلام کرد 74 درصد جمعیت کشور در شهرها ساکن هستند و 40 درصد کل جمعیت کشور در حدود 8 شهر استقرار دارند. اما تهران و کلان شهرهایی همانند آن خیلی پیش از تر از اعلام این آمار در حال انفجار بودند. این آمار به معنای نیاز مبرم شهر های بزرگ کشور از جمله تهران به عنوان کلان شهر به اجرای طرح های آمایش سرزمینی و اجرای سیاست های مهاجرتی از سوی دولت است.
اما جالب است بدانیم طرح سید حسن هاشمی استاندارد تهران برای کاهش جمعیت به پایتخت افزایش هزینه های زندگی است.
طرحی که در مقایسه تهران با لفغ7کشورهای پیشرفته از سوی وی پیش کشیده شده است.
رضا تقی پور سخنگوی شورای اسلامی شهر تهران در گفت و گو با افکار نیوز در نقد چنین پیشنهادهایی عنوان می کند: نباید از یاد برد شهر هایی که در سطح دنیا این سیاست را اجرایی کرده اند، از نظر اقتصادی، توسعه شهری و نیز سیستم حمل و نقل شرایط کاملا متفاوتی با تهران داشته اند. در این میان آمایش و توزیع خدمات و رفاه اجتماعی که از وظایف دولت ملی است نیز در آن کشورها با کشور ما بسیار متفاوت است.
وی تاکید می کند: اجرای چنین سیاستی در کشور ما منوط به ایجاد حداقل امکانات به صورت عادلانه در تمامی شهر ها و حتی روستاهای کشور به تناسب شرایط محیطی است. زیرا تنها در این صورت است که می توان به شرایطی مبنی بر تثبیت جمعیت رسید.
بر کسی پوشیده نیست که مهاجرت گسترده به کلان شهرها که بحران اشتغال سال های اخیر نیز به آن دامن زده سال هاست به حال خود رها شده اما این بی اعتنایی به معنای این نیست که شهرهایی همانند تهران از این اشباع جمعیت که منجر به توزیع نابرابر امکانات، آلودگی هوا و ترافیک بیشتر و در مجموع کاهش کیفیت زندگی شده است در رنج نیستند.
این موضوعی است که سخنگوی شورای شهر نیز آن را تایید می کند و می گوید: مگر می شود بدون ایجاد اشتغال و پیش بینی ظرفیت ها مهجارت صورت گیرد؟
دود این بی قوارگی در توزیع جمعیت نه تنها به چشم ساکنان 8 شهر در حال انفجار بلکه به چشم تمام کشور می رود.
اقبال شاکری رییس کمیته عمران شورای اسلامی شهر تهران در گفت و گو با افکار نیوز با اشاره به توزیع نشدن یکنواخت امکانات در سراسر کشور به عنوان یکی از پیامدهای رها شدن سیاست های مهاجرتی به حال خود، می گوید: مهاجرت مردم از محل زندگی خودشان به شهرهای بزرگ معنای دیگری نیز دارد. این یعنی تخلیه تدریجی آن نقاط از سکنه. طبیعی است که خالی شدن نقاط دور افتاده به ویژه مرزها و اشباع شهرها ناامنی را برای تمام کشور به وجود می آورد.
شاید به نظر نرسد اما مهم ترین پیامد رها شدگی سیاست های مهاجرتی و به دست باد رها کردن اجرای طرح های آمایش سرزمین بیش از ترافیک، ازدحام، آلودگی و توزیع بی قواره امکانات در شهرها حتی تمام کشور، ناامنی است.
اما همانگونه که تقی پور می گوید این موضوع از سوی دولت به حال خود رها شده و مدیریت شهری در شهرها ضمانت اجرایی برای انجام آن ندارند، وی عنوان می کند: یکی از مشکلاتی که تهران در فقدان مدیریت یکپارچه شهری به آن مبتلا شده این است که مدیریت شهری بر اساس طرح جامع ظرفیتی را برای تهران اعلام می کند اما هیچ ضمانت اجرایی برای تحقق این پیش بینی کارشناسی وجود ندارد.
شاید نوشداروی شهرهای در حال انفجار کشور از جمله تهران و رفع خطر سایه ناامنی از سر کشور، اجرای طرح های آمایش سرزمینی باشد که در پی آن می توان حتی شاهد مهاجرت های وارونه و رونق اقتصاد و اشتغال در نقاطی از کشور باشیم که امکاناتی بکر و بی بدیل برای توسعه دارند.
اما آنگونه که تقی پور نیز عنوان می کند « مردم نگران ادامه زندگی خود هستند» و در بحران اشتغال و گرانی قیمت ها هر کاری حتی مهاجرت را با تمامی تبعاتش به جان می خرند تا زندگی ادامه یابد هر چند که شاید راه حل برخی از دولتمردان بجای اجرای طرح های آمایش سرزمینی و اجرای سیاست های مهاجرتی، افزایش قیمت ها در پایتخت باشد. باید دید در سال های آتی چشم شهر های کوچک و نقاط بکر کشور که بسیاری از آنها به حال خود رها شده اند به مهاجرت وارونه و رونق اقتصادی روشن می شود یا همچنان شاهد رنج شهر های بزرگ از تراکم و ازدحام و داستان بی پایان بیکاری، ترافیک، امکانات نابرابر و رسیدن آنها به مرحله اشباع و انفجار خواهیم بود؟
لیلا موسوی نسب
