بیماران مبتلا به این عارضه تا حدودی دارای گردن‌های قو شکل هستند؛ به علاوه، معمولا یکی از شانه‌ها نیز از دیگری افتاده‌تر است. زنان در مقایسه با مردان بیش‌تر در معرض ابتلا به این وضعیت قرار دارند.
بیماران مبتلا به افتادگی شانه به طور طبیعی هیچ‌گونه علائم عصب‌شناختی از خود بروز نمی‌دهند؛ غالبا از طریق معاینات رادیولوژی می‌توان به ویژگی‌های منحصر به فرد این بیماران پی برد؛ اگرچه هیچ‌گونه ناهنجاری‌های ساختاری نیز در بدن این افراد مشاهده نمی‌شود.
علت های افتادگی شانه
دلایلی متعدد برای ابتلا به افتادگی شانه‌ها در افراد مختلف وجود دارد. برخی از علت‌های اصلی ایجاد این عارضه عبارت هستند از:
۱. ناهنجاری‌های قامتی نظیر وضعیتِ نادرستِ ایستادن یا تمایل به خم شدن، به ویژه در آدم‌های قد بلند
۲. ضعف ماهیچه‌های بالای کمر که ممکن است به افتادگی منجر شود
۳. ناهنجاری‌های ساختاری که ممکن است باعث ساختار نامناسب ستون فقرات شود، و همین عامل به افتادگی شانه منجر شود
افتادگی شانه غالبا در بیماران مبتلا به کژپشتی یا گوژپشتی مشاهده می‌شود.
مطلب مرتبط: پیشگیری از کمردرد شدید با ۱۳ تمرین عالی
راه های درمان افتادگی شانه
شواهد تجربی نشان می‌دهند این عارضه کاملا قابل درمان است و راه‌های درمانی آن نیز به عوامل ایجاد‌کننده‌اش بستگی دارند. تمرینات ورزشی ساده مانند شنا سوئدی یا قایقرانی می‌توانند با تقویت ماهیچه‌های کمر برای درمان این عارضه سودمند باشند. هم‌چنین انجام فعالیت ورزشی پرس سینه یا پرس سر شانه نیز می‌تواند با تقویت ماهیچه‌ی دالی به کاهش افتادگی شانه کمک کند.
به علاوه، به نظر می‌رسد میان افتادگی شانه‌ها و افسردگی رابطه‌ای مستقیم وجود دارد؛ از این رو، درمان افسردگی نیز می‌تواند به کاهش افتادگی شانه کمک نماید.
