گروه اجتماعی – پس از خانواده، محیط مدرسه را باید بزرگترین محل برای آماده سازی حضور کودکان در جامعه به شمار آورد؛ بنابراین می توان گفت مدرسه از مهم‌ترین نهادهای اجتماعی، تربیتی و آموزشی و اصلی‌ترین رکن تعلیم و تربیت است و این نهاد نقش مهمی در بهسازی و توسعه زندگی فردی و اجتماعی افراد دارند.
به گزارش افکارنیوز، بر اساس ماده 56 آیین نامه اجرایی مدارس، در زمینه بهداشت و ایمنی آمده است؛ »سعی شود بر اساس ضوابط و معیارهای وزارت آموزش و پرورش در هر مدرسه نمازخانه، کتابخانه، آزمایشگاه، کارگاه، سالن ورزشی، سالن اجتماعات، مکان و وسایل لازم برای کمک‌های اولیه و مراقبت‌های بهداشتی - درمانی و اطفای حریق، پیش‌بینی و از امکانات موجود در مدرسه و امکانات مشابه خارج از آن استفاده شود.»
همچنین بر اساس ماده 60 این آیین نامه؛« در مواردی که در اثر شیوع بیماری واگیردار یا به هر دلیل دیگر در ارتباط با شرایط بهداشتی و ایمنی مدرسه، ادامه تحصیل دانش‌آموزان با خطر احتمالی مواجه باشد، مدیر مدرسه باید با نظر کارشناسان مربوط و موافقت اداره آموزش و پرورش نسبت به تعطیل نمودن مدرسه به صورت موقت اقدام کند و اهتمام نماید که در اسرع وقت ترتیب ادامه تحصیل دانش آموزان در محل دیگر داده شود.»
این موارد از سوی وزارتخانه آموزش و پرورش تصویب شده و همه مدارس سراسر کشور ملزم به رعایت مفاد این آیین نامه هستند این در حالی است که به گفته وزیر آموزش و پرورش در دیدار با خیرین مدرسه ساز، هم اکنون بیش از 68 هزار کلاس ناامن داریم که باید تخریب و نوسازی شود و همچنین بیش از 96 هزار کلاس درس نیازمند مقاوم سازی است که برای تحقق آن به 18 هزار میلیارد تومان نیاز است.
دانش آشتیانی در این دیدار بیان کرده است؛ وقتی حادثه‌ای اتفاق می افتد، بسیار نگران هستیم که مبادا سقف مدارس بر روی کودکان تخریب شود و آنها به دلیل ناامنی مدارس آسیب دیده یا جان دهند.
این سخنان را باید مصداق بارز به صدا درآمدن زنگ های خطر در مدارس کشور به شمار آورد زیرا همان طور که وزیر تاکید کرده ، هر لحظه حوادث تلخ مانند فروریختن سقف کلاس های ناایمن در کمین دانش آموزان و حتی معلمان به ویژه در مناطق محروم است و نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری باید یکی از برنامه های خود را معطوف وضعیت نامناسب مدارس کشور کنند زیرا کوچکترین حادثه ای می تواند تبدیل به فاجعه ملی شود در حالی که با اقدامات پیشگیرانه می توان سلامت دانش آموزان و معلمان را در محیط مدارس تضمین کرد.
نکته جالب اینکه در دولت یازدهم 35 هزار کلاس درس در کشور ساخته شده که سهم خیرین 13 هزار و 542 کلاس بوده که در مجموع 38 درصد این مهم را انجام داده اند و 62درصد باقی مانده یعنی 21 هزار و 458 کلاس درس را دولت در طول چهار سال ساخته که به عبارت دیگر هر سال 5 هزار و 364 کلاس درس توسط دولت ساخته شده است که نشان از ناکارآمدی طرح های دولت یازدهم در این زمینه است.
با این حساب و با توجه به وجود 68 هزار کلاس ناایمن باید گفت دولت دوازدهم هر سال حداقل باید نسبت به مقاوم سازی 24 هزار کلاس اقدام کند که واقعا غیر ممکن به نظر می رسد زیرا دولت تدبیر و امید در مجموع 4 سال توانسته 35 هزار کلاس درس بسازد که 38 درصد آن را خیرین برعهده گرفته اند که در خوشبینانه ترین حالت هرسال 5هزار و 400 کلاس نوسازی شده است که با رقم سالانه 17هزار کلاس نیازمند نوسازی و ایمن سازی فاصله چشمگیری دارد.
حال اگر دولت دوازدهم در طول مدت چهار سال خود موفق به ساخت 35 هزار کلاس درس شود بازهم 33هزار کلاس ناایمن وجود دارد که نوسازی و ایمن سازی آنها به دولت سیزدهم خواهد کشید.
در کنار آن 96هزار کلاس درس نیازمند مقاوم سازی است که در طول 4 سال، دولت دوازدهم باید سالانه 24 هزار کلاس را مقاوم سازی کند که هر سال تقریبا به 4.5 هزار میلیارد تومان اعتبار نیاز است که با توجه به بودجه بیش از 31 هزار میلیاردی این وزارتخانه در سال 96 بعید به نظر می رسد بتوان اقدام شاخصی در این زمینه انجام داد چرا که آموزش و پرورش فقط ماهانه حدود 2500میلیارد تومان حقوق پرداخت می کند بنابراین بازهم باید منتظر مساعدت و کرم خیرین بود تا آنها برای ساخت و نوسازی و مقاوم سازی کلاس های درس کشور اقدام کنند.
نوسازی و ایمن سازی مدارس را باید پروژه سنگینی دانست که به حتم تخصیص اعتبار و ایمن سازی این تعداد کلاس به عمر کوتاه دولت یازدهم قد نمی دهد و باید منتظر دولت دوازدهم و برنامه های وزیر آموزش و پرورش انتخابی بود و دید آیا ایمن سازی مدارس که حق مسلم دانش آموزان است، به عنوان یک مساله اولویت دار انجام خواهد شد یا خیر؟
مهرنوش حیدری
