طی کیلومترها مسیر برای رفتن به مدرسه داستان معلمانی است که برای خالی نماندن کلاس‌های درس ناگزیرند 500 کیلومتر آنطرفتر از شهر و دیار خود بروند، معلمانی که گاه به دلیل صعب العبور بودن مناطق، ماه‌ها نیز به خانه خود نمی‌روند.
بسیاری از معلمانی که در مناطق محروم کشور مشغول به تحصیل هستند، بومی آن مناطق نیستند و باید با صرف وقت و هزینه زیاد به مدرسه محل تحصیل خود تردد داشته باشند و بسیاری از آنها نیز سال‌هاست متقاضی انتقال به شهر یا منطقه محل سکونت خود هستند اما به دلیل کمبود و فقدان نیروی جایگزین بومی مجبور به ادامه خدمت هستند.
شاید همین معضل آموزش‌وپرورش را برآن داشت تا با اجرای سیاست پذیرش نیروی انسانی از بوم برای بوم به مشکلات پایان دهد، پذیرش نیرو از بوم برای بوم از سال 93 در دانشگاه فرهنگیان سیاست‌گذاری شد تا تعادل و توازن نیروهای فرهنگی را در مناطق کمتر توسعه یافته به همراه داشته باشد.
اما دانشجو معلمان ورودی سال 91 دانشگاه فرهنگیان که به عنوان نخستین ورودی‌های این دانشگاه وارد مدارس کشور شده‌اند نیز با مشکل تدریس در منطقه‌ای دیگر مواجه هستند.
در نامه‌ای که جمعی از این معلمانآمده است: ما چهار سال قبل یعنی سال 911 با رتبه‌های خوب کنکور با عنوان نیروی بومی شهرستان خودمان با عشق و علاقه وارد دانشگاه فرهنگیان شدیم و انگیزه ما هم برای ورود به این دانشگاه همین بومی بودن و عشق معلمی در زادگاه خودمان بود.
سال 91 نیز حکم استخدام آزمایشی ما در شهرهای خودمان زده شد ولی با عوض شدن مدیرکل آموزش‌وپرورش استان کرمان و آمدن فردی دیگر ، رویه کاملا تغییر یافت و در سال آخر تحصیلمان در دانشگاه فرهنگیان (اسفند94) مجدد ما را بر اساس ملاک‌های تعیین شده توسط اداره کل آموزش‌وپرورش تقسیم کردند. این ملاک‌ها کاملاً انتسابی بود که عبارتند از پدرمادر فرهنگی 20 امتیاز. همسر داشتن 20 امتیاز . داشتن همسر فرهنگی 20 امتیاز. جانبازی بالای 50 درصد 20 امتیاز. داشتن فرزند10 امتیاز.
از آنجایی که اکثر ما صفر امتیاز کسب کردیم، تراز کنکور را یک درصد حساب کردند و براساس آن دانشجو معلمان را در مناطق مختلف تقسیم کردند، در صورتیکه طبق قانون و رای دیوان عدالت اداری تغییر حکم پس از 4 سال غیر قانونی است سپس اکثرا دانشجوها در صورتی که حکمشان در شهر خودشان بود به مدت 5 سال به شهرهای جنوبی استان کرمان فرستاده شدند (در حالی که هیچ تضمینی نیز وجود ندارد که این 5 سال تبدیل به ده سال نشود خیلی از افراد که با سابقه هستند تعهد 5 ساله برای این شهرهای جنوبی دادند ولی 8 تا 10 سال را در آنجا سپری کردند).بعضی افراد 500 کیلومتر از شهر خود دور شدند و باید راه زیادی را برای رسیدن به مدرسه طی کنند.
سوال ما از آموزش و پرورش استان کرمان این است که چرا بعد از تقسیم دانشجویان بلافاصله اشخاص خاص را از شهرهای مختلف به شهر خودشان برگرداندند؟ آن هم به بهانه‌های مختلف مثلاً چون زوج فرهنگی هستند ؟ این شرایط نابرابر و استفاده افراد خاص از مزایای انتقالی هم موجب نارضایتی جمع زیادی از معلمان این منطقه شده این در حالی است که ما مواردی بین افراد مذکور داشتیم که در بدترین شرایط خانوادگی قرار داشتند مثلا دانشجو داشتیم که پدر نداشت مادر پیر و ناتوان داشت ولی هیچکدام از این شرایط باعث نشد که به شهر خودش برود و جواب مسئولان این بود « تو که می‌دانستی وضعیتت ایینگونه است چرا معلم شدی»
ما یکسال را در مناطق جنوب و محروم استان کرمان گذراندیم و تقریبا از اردیبهشت سال 95 به دیوان عدالت اداری شکایت کردیم و بعد از چندماه دستور موقت برای بعضی افراد آمد که به شهر خودشان برگردند و مدتی بعد رای بدوی دیوان نیز به نفع بسیاری از دانشجویان صادر شد و همه به شهرهای خودشان برگشتند و تعداد شکایت‌کنندگان هر روز بیشتر می‌شد تا آنکه پس از مدتی یک رای بصورت دایم و قطعی برای یک خانم صادر شد (علی رغم صادر شدن حکم نهایی و مختومه شدن پرونده این خانم اداره کل از اجرای آن سر باز زد و او پس از گذشت سه ماه هنوز نتوانسته حکم قطعی خود را در شهر خودش بزند)
حالا بعد از گذشت یک سال هنوز رای‌های صادر شده را نگه داشته‌اند و همه معلمان را سرگردان و آواره شهرهای غریب کرده‌اند.
برای بررسی مشکل این معلمان با نعمت الله موسی پور معاون دانشگاه فرهنگیان گفت‌وگو کردیم.
طبق گفته‌های وی، سال 91 انتخاب دانشجو معلمان در دانشگاه فرهنگیان برای استان صورت می‌گرفت و همانند هم‌اکنون نبود که یک دانشجو معلم برای منطقه خاصی از یک استان جذب شود در حقیقت سال 91 پذیرش دانشجو به صورت استانی و شهرستانی بود و توزیع افراد در مناطق مختلف بر عهده اداره کل آموزش‌وپرورش بود.
موسی پور افزود: پس از مدتی، آموزش‌وپرورش برای اجرای ساماندهی نیروی انسانی سیاست پذیرش از بوم برای بوم را عملیاتی کرد که براین اساس افراد به صورت بومی در هر منطقه پذیرش می‌شوند و باید در همان منطقه نیز خدمت کنند.
برای پاسخ به سوالات این معلمان موفق به گفت‌وگو با مدیرکل آموزش و پرورش استان کرمان نشدیم اما امید سلاجقه رییس اداره اطلاع رسانی و روابط عمومی آموزش و پرورش استان در این رابطه گفت:این همکاران مانند سایر همکاران بر اساس ضوابط و امتیازات مکتسبه و بر اساس نیاز آموزش و پرورش استان ساماندهی و مشغول خدمت شده‌اند و بدیهی است که نمی‌توان مدارس مناطق محروم رو تعطیل کرد تا تمام همکاران فرهنگی در شهر و دیار خود مشغول شوند و اگر قرار بر انتقال نیرویی از مناطق محروم به مناطق برخوردار باشد طبیعی است اولویت با همکارانی است که سال‌ها در مناطق محروم خدمت کرده و امتیاز بالاتری برخوردارند.
وی افزود: البته دانشجو معلمان ورودی سال 91 پس از سه سال (خواهران) و پنج سال (برادران) به بوم خود منتقل خواهند شد.
سختی‌های تدریس در مناطق محروم به ویژه دوری مسافت، یکی از عوامل اصلی در فرسودگی شغلی و بی انگیزگی معلمان این مناطق است، معلمانی که گاه حدود 10 سال است در این مناطق تدریس می‌کنند.
