در مراسم باستانی ازدواج در چین، پیروی از اصول خاصی شامل رعایت آداب 6 گانه بسیار مورد توجه بوده است. در زمانهای قدیم ازدواج نه بر اساس علاقه دو جوان به یکدیگر بلکه با انتخاب و خواست والدین شکل میگرفت. آئین خواستگاری و ازدواج مرحله به مرحله به پیش میرفت:
خواستگاری: هنگامیکه والدین پسر جفت مناسبی برای فرزند خود می یافتند در جلسه اول یک واسط ازدواج را برای خواستگاری به همراه خود به منزل دختر می بردند. رسم بر آن بود که در اولین دیدار، به دلیل آنکه هنوز موافقت طرفین اعلام نشده بود، خواستگاران با چای پذیرائی نمیشدند. چنانچه خواستگاری به جواب مثبت می انجامید ، هدایا و خوراکیهائی جهت نشان دادن امتنان دو طرف به واسط ازدواج تقدیم میگردید.
طالع بینی روز تولد: خانواده داماد پس از پرسیدن نام کامل و روز تولد دختر، از یک طالع بین درخواست میکردند تا پیشگوئی نماید که آیا این ازدواج خوش یمن خواهد بود یا خیر.
تقدیم هدایای نامزدی: با اعلام خوش یمن بودن وصلت، واسط ازدواج هدایائی را به والدین دختر تقدیم می نمود که به معنای قبول و ادام مراحل ازدواج بود.
تقدیم هدایای عروسی: این مرحله، فرخنده ترین مرحل آداب یک ازدواج سنتی در چین است. هدایای متعددی برای ابراز احترام به خانواده عروس تقدیم می گردید که نشان دهند توانائی داماد در فراهم آوردن یک زندگی راحت و مرفه برای عروس نیز به شمار میرفت.
تعیین تاریخ عروسی: خانواده داماد از یک طالع بین دعوت می نمودند تا بر اساس علم نجوم تاریخ خجسته ای را برای برگزاری مراسم عروسی تعیین کند.
پیش از انجام مراسم عروسی، خانواده دختر، جهیزی عروس را به خانواده داماد ارسال می کردند. جهیزیه نمایانگر توانائی مالی خانواده عروس بوده و اقلام خاصی را نیز شامل می شد، به عنوان مثال یک قیچی پروانه ای شکل که نشان جدائی ناپذیر بودن عروس و داماد است و نیز گلدانهائی به معنای صلح و ثروت در میان جهیزیه دیده می شد.
خانواده داماد نیز با استفاده از میوه های قرمز رنگ و نیز لوبیای سبز و قرمز و انواع شکلات و شیرینی جات، محل اقامت جدید عروس و داماد را تزئین می نمودند و هیچ کس اجازه نداشت تا روز عروسی و پیش از عروس و داماد به اقامتگاه آنان وارد شود.
جشن عروسی: در روز جشن عروسی داماد در منزل عروس با او ملاقات می کرد. پیش از ورود داماد به منزل عروس، یکی از زنان محترم و میانسال فامیل موی عروس را با نوارهای رنگی می آراست. عروس لباس قرمز بر تن می کرد چرا که چینیان بر این باور بودند که رنگ قرمز شادی می پراکند. عروس با مشایعت برادر بزرگتر خود به درون کالسک عروسی هدایت می شد . با ورود کالسک عروس به محل عروسی، با موسیقی سنتی و آتش بازی از آنان استقبال می شد. عروس و داماد بر روی فرش قرمز به محل تعبیه شده برای آنان قدم می گذاشتند و سه مرتبه برای احترام به آسمان، والدین و همسر تعظیم می کردند. پس از جایگیری عروس و داماد در محل مخصوص، از میهمانان پذیرائی می شد.
سنت ازدواج از زمانهای کهن تا زمان حال تغییرات بسیاری داشته است و به مرور زمان ساده تر شده است. برخی از تشریفات باستانی آن حذف شده و مراسم به صورت امروزی تری درآینده است. با این حال، اصول این آداب همچنان باقی است.
در دهه های اخیر جامعه چین دستخوش تغییرات بسیاری شده است. حالا یک مراسم عروسی به طور متوسط بین یک هزار تا 12 هزار یوان خرج برمی دارد که تأمین آن از توان بسیاری از زوج ها خارج است.
حالا دیگر برخی از رسوم گذشته در چین وجود ندارند و برخی از نمادهای غربی وارد رسوم چینی ها شده اند؛ مثل لباس عروس سفیدرنگ. در گذشته رنگ لباس عروس در چین قرمز بود؛ رنگ خوشبختی بی پایان.
حالا اما برداشتن عکس عروسی از اهمیت بسیار بالایی در چین برخوردار است. عکس های عروسی هفته ها و شاید ماه ها قبل از خود جشن عروسی برداشته می شوند. این عکس ها تنها به منظور تهیه آلبوم برداشته نمی شوند، بلکه از آن ها برای چاپ بر روی لیوان و فنجان یا استفاده در جاسوئیچی نیز استفاده می شود.
شرکت های مخصوصی تدارک جشن عروسی و تهیه اتومبیل های گران قیمت و مناطق زیبا برای عکس برداری را برعهده می گیرند.
بسیاری از چینی ها در دوران جوانی از پس هزینه های عروسی برنمی آیند، اما چند سال بعد مراسمی که در آغاز زندگی مشترک از برگزاری آن ناتوان بودند را برگزار می کنند.
