یکی از نقش های مهم کبد به دام انداختن سموم و تصفیه آنها با تبدیل کردنشان به مواد بی ضرر است. همچنین، این کبد است که متابولیسم داروها را در بدن بر عهده دارد. با این حال 8 نشانه در بدن حاکی از ابتلا به آسیب کبدی هستند:
تورم شکم: آسیت یا آب آوردگی شکم یا به معنای جمع شدن مایع اضافی در شکم و ورم شکم است. بیماری آسیت دلایل گوناگونی می تواند داشته باشد از جمله سیروز کبدی و سرطان های گوارشی. آسیت ساخت مایع در فضای بین دیواره شکم و اندام های شکم (حفره صفاق) است. آسیت یا آب آوردگی شکم نتیجه فشار بالا در عروق خونی کبد و سطوح پایین پروتئینی به نام آلبومین است.
زردی: زرد شدن پوست و چشم ها نشان دهنده ابتلا به بیماری کبدی است که در اثر ترشح بیش از حد صفرا در کبد و ورود آن به جریان خون ایجاد می شود. رنگ دانه های زرد نارنجی بیلی روبین بخشی از صفرا است که در کبد تولید می شود و ناشی از سلول های خونی فرسوده است. وقتی تعداد سلول های قرمز مرده در کبد بیش از حد است، رنگدانه های زرد رنگ سبب زردی پوست بدن می شوند، و مشکلات کبدی را نشان می دهند.
حساسیت شکم: درد شکم به خصوص در گوشه سمت راست بالای شکم و یا بخش پایین و سمت راست قفسه صدری نشانه ابتلا به آسیب کبدی است. این درد ممکن است با آسیت یا تورم شکم همراه نباشد. بیماران از این درد به عنوان یک درد ضربان دار یاد می کنند که به طور موقت توسط مصرف دارو برطرف می شود. به یاد داشته باشید که استفاده نادرست از برخی داروها از جمله استامینوفن و یا ترکیبات مخدر دیگر سبب ابتلا به بیماری کبدی می شود. این داروها در کنار استفاده طولانی مدت از الکل، اثرات مخرب روی کبد دارند.
تغییرات رنگ ادرار: به دلیل افزایش سطح بیلی روبین در خون اتفاق می افتد. مشکلات کبدی مانند هپاتیت ویروسی یا غیر‌ویروسی یا هپاتیت های الکلی هم می توانند باعث بالا رفتن بیلی روبین در خون شوند. هر مشکلی که در سلول های کبدی وجود داشته باشد و سلول ها نتوانند به درستی کارشان را انجام دهند و بیلی روبین را دفع کنند، باعث بالا رفتن و انباشته شدن بیلی روبین می شود. فردی که به علت مشکلات کبدی دچار افزایش بیلی روبین خون شده است رنگ پوستش زرد می شود و زردی در چشم و ادرارش هم دیده می شود. اگر مشکل اصلی کبد حل شود، بیمار درمان می شود و دوباره بیلی روبین به میزان طبیعی باز می گردد.
تحریک و خارش پوست: خارش که از اصلی ترین نشانه های بیماری های کبدی روی پوست است به دلیل رسوب محصولات صفراوی در پوست بروز می کند. در بیماری های کبدی معمولا انسدادی در مجاری صفراوی وجود دارد و به خاطر این انسداد، مواد و ترشحات صفراوی نمی توانند دفع شوند. این مواد درون کیسه صفرا و مجاری صفراوی تجمع پیدا کرده و باعث ترشح آن ها به داخل خون می شوند و علایم خودشان را به صورت زردی و یرقان روی پوست نشان می دهند. خارش پوست در بیماری های مزمن کبدی یک علامت اصلی است.
تهوع: مسائل گوارشی از جمله سوء هاضمه و ریفلاکس معده می تواند به آسیب کبدی منتهی شود. در واقع این علائم به همراه استفراغ غیر قابل توضیح و مداوم یک سر نخ قطعی از ابتلا به آسیب کبدی است. احساس مداوم تهوع به دلیل عدم توانایی بدن برای پردازش و از بین بردن سموم است.
از دست دادن اشتها: آسیب کبدی درمان نشده، منجر به بیماری پیشرفته کبدی می شود و در مدت زمان طولانی با علائم جدی تری از جمله تغییرات قابل توجه در اشتها خود را نشان خواهد داد. کاهش سریع وزن یکی از نشانه های مهم ابتلا به بیماری پیشرفته کبد است.
خستگی: خستگی مزمن و ضعف عضلانی به همراه از دست دادن حافظه و حتی سردرگمی از علائم ابتلا به آسیب کبدی پیشرفته هستند. خستگی البته باید به حدی باشد که تاثیرات قابل توجه و مخربی بر کیفیت زندگی بیمار بگذارد. علت خستگی مزمن ناشی از بیماری کبدی، افزایش سمیت در خون عنوان شده است.
