گروه اجتماعی- مردم کردستان سال هاست که با رنج فراوان در پی بدست آوردن لقمه نانی هستند و به دلیل نبود حمایت های لازم از سوی دولت و بیکاری گسترده در شهرهای کرد نشین به کولبری اجباری روی آورده و جان خود را کف دستشان گرفته اند.
به گزارش افکارنیوز، این بار اما ریزش بهمن در حوالی روستای «بیوران علیا» در 10 کیلومتری سردشت منجر به جان باختن 4 نفر از کولبران شد؛ کسانی که جوان ترین آنها 18 ساله و بزرگترنشان 27 ساله بود.
کولبران معمولا دارای خانوارهای پرجمعیت بوده و شغل و زمین کشاورزی ندارند که ازآن کسب درآمد کنند بنابراین به ناچار تن به این کار داده و به شیوه کوله بری کالاها را چه کوچک و چه بزرگ مانند تلویزیون، ماشین لباسشوئی، حتی یخچال ساید بای ساید و ... بر روی دوش خود گذاشته و با طی مسافت طولانی صعب العبور به شهر می آورند و تحویل تجار و کسبه می دهند.
بر اساس آمارهای غیر رسمی 300هزار کولبر در کردستان و ... وجود دارد که اگر دولت واقعا خواهان حمایت از این افراد و برچیده شدن شغل کاذب کوله بری است باید برای آنها که اکثرشان جوان و سرپرست خانوارهای پرجمعیت هستند، شغل ایجاد کند.
حتم بدانید هیچ کدام از کولبران از انجام این کار سخت و طاقت فرسا رضایت ندارند زیرا جان خود را کف دست گرفته و با زدن به دل کوه هر لحظه ممکن است با زندگی وداع کنند.
این افراد اگر شغل داشته و زیر پوشش بیمه باشند حاضر نیستند از خانه و کاشانه خود برای بدست آوردن درآمد ناچیز خارج شوند زیرا سود اصلی این ماجرابه جیب تاجر و مغازه داری که اجناس را سفارش داده و خریداری کرده می رود و کولبران در ازای این کار سخت در حد گذران روزانه زندگی دستمزد می گیرند.
کولبران ، مردان زحمت کشی هستند که برای اینکه شرمنده زن و فرزند خود نشوند باید ساعت های متمادی از کوه و دره و دشت گذر کرده و بارهای حجیم و سنگین و کالاهای لوکس را بر شانه های نحیف خود تحمل کنند تا بتوانند لقمه نانی در سفره خانواده خود بگذارند.
قصه زندگی کولبران بسیار تلخ است زیرا اگر زانوانشان تاب نیاورد و یا یک قدم اشتباه بردارند،ممکن است در خوشبینانه ترین حالت دچار شکستگی دست و پا و کمر شده و یا جان خود را از دست دهند.
زندگی برای این عده بسیار سخت می گذرد زیرا دائم در هراس هستند که نکند ازسوی ماموران دستگیر شوند، از کوه سقوط کنند، هنگام عبور از رودخانه طعمه امواج خروشان شوند و ... .
بسیاری از کولبران در سال های اخیر جان خود را از دست داده و در عرض چند دقیقه خانواده ای عزادار شده است در حالی که نه بیمه ای دارند که به مستمری آن دلخوش باشند و نه مسوولی هست که مرهمی بر دردهای آنها بگذارد.
بهمن 95 اما برای خانواده های کولبران بسیار تلخ می گذرد زیرا «بهمن» جان جوانانی را ستانده که امید پدر و مادر،زن و فرزند خود بوده اند و تنها برای اینکه دستشان را جلوی کسی دراز نکنند از خود گذشتند و با وجود آب و هوای بد و بارش شدید برف به دل کوه زدند و در عرض چند ثانیه زیر خروارها برف در دل دره مدفون شدند.
اکنون وقت آن است که دولت یازدهم که داعیه حمایت از اقشار ضعیف جامعه و ایجاد شغل و رفع بیکاری دارد برای حل مشکلات این عده چاره ای بیاندیشد؛ زیرا کولبران را نمی توان قاچاقچی دانست هرچند کارشان خلاف قانون است اما تا کسی مجبور نباشد چنین رنجی را برای اندکی پول تحمل نمی کند.
