ویروس آنفلوآنزای فصلی در سراسر جهان منتشر می‌شود و تمامی افراد در همه گروه‌های سنی در معرض ابتلا به آن هستند. در آب و هوای معتدل شیوع فصلی این ویروس عمدتا در طول فصل زمستان رخ می‌دهد در حالیکه در مناطق استوایی فصلی بودن آنفلوآنزا کمتر مشخص است و شیوع آن می‌تواند در سراسر سال اتفاق افتد.
این نوع آنفلوآنزا مشکل جدی در حوزه سلامت عمومی به حساب می‌آید و در افراد پرخطر با عوارض جدی بروز کرده و به مرگ بیمار منجر می‌شود. علاوه بر این همه گیر شدن آنفلوآنزا غیر از وارد کردن خسارت‌های اقتصادی به سیستم سلامت کشور هم فشار زیادی تحمیل می‌کند.
تزریق واکسن آنفلوآنزا موثرترین روش برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری است. داروهای ضد ویروسی نیز موجود هستند اگرچه ویروس‌های آنفلوآنزا می‌توانند در برابر داروها مقاوم شوند.
آنفلوآنزای فصلی با شروع ناگهانی تب، سرفه (به طور معمول خشک)، سردرد، درد عضلانی و ماهیچه‌ای، گلودرد و آبریزش بینی شناخته می‌شود. این سرفه‌ها می‌تواند شدید باشد و برای دو هفته یا بیشتر ادامه پیدا کند. بیشتر افراد در مدت یک هفته و بدون نیاز به مراقبت‌های پزشکی از تب و علائم دیگر رها می‌شوند.
با این وجود برخی از افراد جامعه بیشتر در معرض خطر هستند و امکان فوت آنان بر اثر ابتلا به این بیماری وجود دارد. زنان باردار، کودکان شش تا ۵۹ ماهه و افراد مسن مبتلا به بیماری‌های مزمن همچون ایدز، آسم و بیماری‌های شدید قلبی یا ریوی جزء این دسته افراد هستند.
به گزارش سایت اطلاع رسانی سازمان جهانی بهداشت، ویروس آنفلوآنزای فصلی به راحتی منتقل می‌شود و شیوع آن در فضاهای پرجمعیت از جمله مدارس و آسایشگاه‌ها بیشتر است. هنگامی که فرد مبتلا، سرفه یا عطسه کند ترشحات حاوی ویروس در هوا پخش می‌شود و افرادی که در معرض این ترشحات قرار گیرند به آن مبتلا می‌شوند.
