خاطرات فعالیت سیاسی اصلاح‌طلبان در دوره نخست شورای شهر تهران و همچنین ششمین دوره مجلس شورای اسلامی، بیش از همه، مردم عادی را از امید داشتن به سیاست‌بازی اصلاح‌طلبان و البته سیاست بازی در شورای شهر ناامید کرده بود. چالش‌های پیش روی مردم تهران در وقایع شهرداری مرتضی الویری و ملک‌مدنی و شور کردن آش سیاست‌پیشگی در شورای شهر تا بدانجا که مردم تهران را با انحلال شورای شهر نخست این شهر مواجه کرد از سویی و رخدادهای عجیب و قریب در مجلس ششم خانه ملت موجب شد تا نوعی وازدگی از سیاسی شدن نهادهای نظارتی از جمله شورای شهر و مجلس شورای اسلامی رخ دهد. در همین حال و هوا بود که دومین دوره انتخابات شورای اسلامی شهر تهران با اقبال عمومی به کسانی مواجه شد که امید خدمت بی‌منت و بی‌سیاست‌زدگی از ایشان برمی‌آمد.
آبادگران با محوریت مهدی چمران آمدند و به خوبی در این شرایط با استقبال مواجه شدند. انتخاب محمود احمدی‌نژاد و رویکردهای خدماتی و رفتارهای مردمی و عامه‌پسند این شهردار هم در دل مردم اثر گذاشت. وازدگی مردم از سیاست‌پیشگی اصلاح‌طلبان و امید به خدمت‌پیشگی آبادگران و مبلغان گفتمان انقلاب و امام راحل موجب شد که انتخابات سومین دوره مجلس شورای اسلامی هم با اقبال مردم به آبادگران و حامیان احمدی‌نژاد رقم خورد.
سومین دوره انتخابات شورای شهر و روستا روز 24 آذر 85 پس از یک سال ونیم از انتخاب محمود احمدی‌نژاد به عنوان رئیس‌جمهور در نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران اسلامی برگزار شد.
در این یک سال و نیم بسیاری از مردم که از ادعاهای اصلاح‌طلبان و ناآرامی‌های دوره نخست شورای شهر تهران و مجلس ششم، دل خسته بودند، به گفتمان خاص احمدی‌نژاد و حامیان او دل بسته بودند. سفرهای استانی و حضور در مناطق محروم کشور و تلاش برای مواجهه با خان‌گزیده‌های مناطق محروم کشور، اقبال عمومی به گفتمان احمدی‌نژاد را بیش از پیش کرده بود.
از همین رو دوباره و در انتخابات سومین دوره شورای اسلامی شهر و روستا، آبادگران و حامیان احمدی‌نژاد با اقبال مواجه شدند.
در این انتخابات یک میلیون و 656 هزار و 558 نفر در تهران شرکت کردند که تقریباً سه برابر مشارکت در دوره دوم بود.
مهدی چمران که در دوره دوم توانسته بود با ریاستی آرامش بخش بر شورای شهر، جایگزی مناسبی برای ناآرامی‌های دوره نخست شورای تهران به مردم ارائه نماید، با 603 هزار و 766 رأی، بیشترین رأی مردم تهران را از آن خود کرد.
حضور افرادی از جمله مرتضی طلایی با 539 هزار و 761 رأی، رسول خادم 427 هزار و 97 رأی، عباس شیبانی 394 هزار و 358 رأی، هادی ساعی 384 هزار و 358 رأی، علیرضا دبیر 306 هزار و 809 رأی، پروین احمدی‌نژاد 249 هزار و 549 رأی، معصومه آباد 201 هزار و 754 رأی، حسن بیادی 200 هزار و 397 رأی و حبیب کاشانی 197 هزار و 284 رأی از جمله افرادی بودند که رأی آوردنشان را بیشتر می‌توان در فضای امید مردم به خدمت‌رسانی صادقانه این افراد تحلیل کرد.
حالا و در سومین دوره انتخابات شورای اسلامی تهران، پس از یک دوره که فعالیت اصولگرایان با محوریت آبادگران در شورای شهر تهران توانسته بود، فضایی آرام و خدماتی را برای مردم ایجاد کنند و در این مدت، اصلاح طلبان هم توانستند قدری نفس گرفته و امید اقبال مجدد مردم به صحنه بیایند. در چنین فضایی معصومه ابتکار با 232 هزار و 959 رأی، احمد مسجد‌جامعی 216 هزار و 15 رأی و محمدعلی نجفی 202 هزار و 700 رأی به ترتیب نفرات نهم تا یازدهم برگزیده مردم تهران در شورای شهر شوند تا اصلاح‌طلبان بتوانند دوباره، هر چند در اقلیت اما وارد گود شورای شهر شوند. البته در این دوره هادی ساعی هم با لیست اصلاح‌طلبان برگزیده شورای شهر تهران شد.
در دوره سوم با سابقه نسبتاً قابل قبول حضور رسول خادم در شورای شهر تهران، مردم به ورزشکاران هم اقبال بیشتری نشان دادند تا دبیر و ساعی هم از این فضا بهره‌مند شده و از اعضای شورای شهر تهران شوند.
اما سیاست زدگی شورای اول موجب شد در شورای دوم، چهره‌های کمتر شناخته شده سیاسی رأی بیاورند و حتی پای رسول خادم هم به شورا باز شد. در شورای سوم که حضور غیرسیاسیون بیشتر شد و علیرضا دبیر و هادی ساعی هم وارد گود شدند و رأی آوردند.
تعداد شرکت کنندگان در نخستین دوره انتخابات شورای شهر در تهران یک میلیون و 480 هزار و 275 رأی اخذ شده، که در دوره دوم با افولی محسوس به 562 هزار و 522 نفر رسید اما سومین دوره دوباره با استقبال بیشتر مردم مواجه شد و در تهران یک میلیون و 656 هزار و 558 نفر در انتخابات سومین دوره شورای اسلامی شرکت کردند که تقریباً سه برابر مشارکت در دوره دوم بود.
در سومین دوره شورای اسلامی شهر تهران، با اتفاق آرا، مهدی چمران برای ریاست شورا رأی آورد و قالیباف هم همچنان در سمت شهرداری تهران ابقا شد تا قطار مدیریت شهری در تهران به کار خود ادامه دهد.
بر اساس قانون شورای شهر دورانی چهارساله است اما در دوره فعالیت سومین شوراهای اسلامی شهر و روستا، قوانین مربوط به تجمیع انتخابات به تصویب رسید و از همین رو، این دوره از شوراهای اسلامی شهر و روستا، به جای 4 سال، 6 سال به طول انجامید و از 86 تا 92 ادامه پیدا کرد و طولانی‌ترین دوره شورای شهر لقب گرفت.
سومین دوره شوراهای اسلامی شهر و روستا 6 ساله شد و دو سال اول فعالیت این شوراها، همزمان با دوسال پایانی نخستین دوره ریاست جمهوری احمدی‌نژاد بود. دورانی که خدمات مردمی و توجه به محرومان برای بسیاری از مردم ایران امید به آینده‌ای درخشان برای مستضعفین و انقلابی‌ها را ایجاد کرده بود و دورانی بود که مردم ایران بیشترین اقبال را به رئیس‌جمهور احمدی‌نژاد و آبادگران داشتند. دوران دوم ریاست جمهوری احمدی‌نژاد همزمان با گذر از اتفاقات عجیب و غریب سال 1388 و دوران فتنه بود. سالی که شکست خوردگان در انتخابات تمام تلاش خود را به کار بردند تا شاید بازی باخته را به برد مقطوع تبدیل کنند. این دوران یکی از ملتهب‌ترین دوران انقلاب بود که با تمام تلخی‌ها گذشت اما آثار آن در حوزه‌های مختلف تا حدودی ادامه داشت.
فعالیت دولت منتخب در دوره دولت دهم همراه با حواشی بسیار خاصی شد که آثار متنوعی را در جامعه ایجاد کرد. در این دوره قدری از اقبال مردم به احمدی‌نژاد کاسته شد و آبادگران هم که پیش از آن در تعامل مثبت با رئیس‌جمهور بودند، دارای تعارضاتی شدند.
اصلاح‌طلبان هم از این فضا نهایت بهره را بردند و توانستند فضای حمایت قاطبه مردم از جریان اصول‌گرایی را با تشتت همراه کنند و اینچنین شد که کم‌کم فضا برای حضور مجدد اصلاح‌طلبان در انتخابات چهارمین دوره شوراهای اسلامی شهر و روستا آماده شد.
در شماره بعد به حضور و اقدامات اصلاح‌طلبان در چهارمین دوره انتخابات شورای شهر تهران خواهیم پرداخت.
