محققان دانشگاه دولتی فلوریدا از کشف ارتباطی میان قرارگرفتن در معرض پرتوهای کیهانی و نرخ بالای مرگ و میر ناشی از مشکلات قلبی – عروقی در فضانوردانی خبر داده اند که در طول برنامه آپولو راهی فراتر از مدار پایین زمین می شدند.
تاکنون تحقیقات زیادی در این زمینه صورت گرفته تا خطراتی که سلامت فضانوردان را در چنین سفرهایی تهدید می کند به حداقل برسد.
به طور کلی فضانوردانی که راهی مدار پایین زمین (LEO) نظیر ایستگاه فضایی بین المللی می شوند از گزند خطرات ناشی از پرتوهای مرگبار کیهانی در امان هستند زیرا میدان مغناطیسی زمین این ذرات را منحرف کرده و مانع از رسیدن آنها به زمین می شوند.
اما نکته مهم اینجاست که فضانوردان مأموریتهای آپولو در سفر به ماه چنین سپر محافظ مؤثری نداشتند. در واقع میدان مغناطیسی زمین تأثیری بر پرتوهای مرگبار کیهانی موجود در ماه ندارد و به همین دلیل فضانوردان آن مأموریتها به شدت در معرض پرتوهای کیهانی بوده اند.
در حد فاصل سالهای ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۲ میلادی ۹ فضانورد در قالب برنامه آپولو راهی محدوده ای از فضا فراتر از مدار پایین زمین شدند. از مجموع ۲۴ فضانوردی که در این مأموریتها حضور داشتند ۸ نفر مرده اند.
تحقیقات دقیق محققان دانشگاه فلوریدا نشان می دهد که ناراحتی های قلبی – عروقی عامل ۴۳ درصد مرگ و میر این فضانوردان در سالهای بعد بوده است.
نتایج این تحقیقات از آن جهت نگران کننده عنوان شده است زیرا این رقم ۵ برابر نرخ مرگ و میر سایر کارکنان عرصه علوم فضایی در زمین و فضانوردانی است که فراتر از مدار پایین زمین نرفته اند.
