سردار سعید منتظرالمهدی در یادداشت خود آورده است: ماه مبارک رمضان را می‌توان "ماه شگفتی" نام نهاد. چه اینکه، بندگان مؤمن در این ماه پربرکت به ضیافت خالق هستی و معبود محبوب خود فراخوانده می‌شوند تا هر یک به فراخور حال و اندرون خود از این سفره مملو از نعمت و فیض، میوه برچیند و طعام بر گیرند و ذهن و ضمیرخویش را مالامال از حب حضرت باریتعالی سازند و ذخیره‌ای بی بدیل برای خود اندوزش نمایند.
به‌ویژه، برکت و نعمت این ماه سراسر رحمت، هر روزه فزون‌تر از روز قبل می‌گردد تا سرانجام در لیالی شگفت انگیزتر قدر، از شمار فزون می‌شود و از اندازه برون می‌گردد و آنگاه که پس از یک ماه دهان فرو بستن از طعام دنیوی و ذکر و تسبیح خداوندی، عید فطر از راه می‌رسد در این روز مومنان آنچنان تطهیر و پاکیزه می‌شوند که جز، انوار حاصل از فطرت خداوندی را در آنان نمی‌توان نشان کرد. فی الواقع، آنان پس از سی روز زیبایی عبادت و روزه داری پیاپی، همگان به تمامی به فطرت خداوندی خویش باز می‌گردند.
گرچه بی هیچ گفتگو و استدلالی نخستین و مهمترین اثر و پیامد ماه بی بدیل رمضان " تعالی روحی" و " رشد و فرابالیدن معنوی" است اما بی تردید آثار و پیامدهای مطلوب متعدد و پرشمار دیگری را نیز می‌توان برای آن شمار کرد. یکی از آن پیامدهای خواستنی و شگرف، افزایش تراز " امنیت روانی " در شهروندان جامعه است.
این بیان برگرفته از شمار زیادی شواهد و یافته پژوهشی است. آن شواهد نشان از آن دارند که میانگین نمره شهروندان جامعه در مقیاس‌های استاندارد سنجش امنیت روانی در روزهای پایانی ماه مبارک به صورت معنی داری بیش از میانگین نمره آنان در روزهای قبل از این ماه است. این افزایش بدان معنا است که در این ماه به تدریج دلهره‌ها، تشویش‌ها، ترس‌ها، نگرانی‌ها و غم‌ها و اندوه‌ها جای خود را به آرامش و آسودگی و اطمینان و امید و خوش بینی داده‌اند.
به تعبیر دیگر، افزون شدن امنیت روانی در ماه مبارک رمضان بدان سبب است که هیجانات منفی (نظیر خشم و نفرت و کینه و غباد و خودخواهی و ترس و ...) در نظام روانی شهروندان تعدیل و تلطیف گشته‌اند و هیجانات مثبت (نظیر شادابی، خوش خلقی، خوش بینی، آرامش و اطمینان و ...) بیش از پیش مجال و فرصت بروز و شکوفایی یافته‌اند. پیامد این اتفاق مبارک نیز افزایش سلامت جسمانی، بهبود سطح روانی و ارتقای کارآیی اجتماعی است.
اما، از این نکته پر اهمیت نیز نباید غافل بود که "امنیت روانی" شقی از شقوق چندگانه "امنیت اجتماعی" است و لاجرم بیش و کم شدن آن از عوامل متعدد درون جامعه، به‌ویژه روابط انسانی و تعاملات بین فردی، نیز تأثیر می‌پذیرد. از همین روی، آنگاه که "روابط انسانی" دستخوش کژکاری می‌شود و در تعاملات بین فردی صمیمیت، یکرنگی و اعتماد رو به نقصان و کاستی می‌نهد، احساس امنیت روانی و البته سایر مؤلفه های امنیت اجتماعی دستخوش آسیب می‌شود. روابط و تعاملات انسانی نیز از شمار زیادی عوامل تأثیر می‌پذیرد. یکی از مهمترین آن عوامل پاسداشت شعائر دینی و ارج نهادن ارزش‌های معنوی و مذهبی حاکم بر جامعه است.
یعنی آنگاه که همگان شعائر و ارزش‌ها را محترم می‌شمارند و کنش‌ها و رفتارهای اجتماعی خود را در چارچوب آنها تنظیم می‌نمایند، روحیه برادری و احساس اعتماد عمومی بسط می‌یابد و در نتیجه آن اطمینان و امنیت درونی و روانی افزایش می‌یابد.
ماه مبارک رمضان نزد هر مسلمانی از قداست و حرمت و احترام ممتازی برخوردار است و لاجرم در جوامع اسلامی هر رفتاری که نشان از عدم حرمت گذاری و محترم شماری این ماه عزیز داشته باشد روح و روان مسلمانان را می‌آزارد و نقشی عمیق در ذهن آنان پدید می‌آورد. از همین روی انتظار این است که یکایک ما در این ماه مبارک آنگونه رفتار نماییم که در شأن چنین ماه بزرگی است. مطمئناً پاسداشت قداست این ماه به ویژه با اخلاقی رفتار کردن و واکنش عاطفی و ایمانی نشان دادن، سودهای فراوانی نصیب هر یک از ما خواهد ساخت که کمترین آن افزایش امنیت روانی است.
