دره اشکفت زرده یا کول خرسان بیش از ۲۰۰ متر عمق دارد و دیواره های آن با گیاهان سیاووشان و آبشارها و آبچکان های بسیار زیبایی پوشیده شده است.
مسیر ورودی کول خرسان پوشیده از درختان کنار (سدر) و نخل است و انبوه نیزارها و درختان انگور و انجیر وحشی دره کول خرسان را شبیه دره های عجیب فیلم ها کرده است.
هرچه جلوتر بروید دیوارها بلندتر می شوند و آسمان کمتر پیداست و این ممکن است حالتی ترسناک به دره بدهد. به همین دلیل هم هست که عده ای به اشکف زرده یا کول خرسان لقب «دره ارواح» را داده اند.
جالب تر از همه این که کول خرسان بر خلاف طبیعت، در زمستان نسبتاً گرم و در تابستان بسیار خنک است به حدی که دما به کمتر از 20 درجه می رسد و این، یعنی اختلاف دمای 30 درجه ای با شهر دزفول.
در دل کول خرسان ، نهری دایمی در بستر شنی و ماسه ای جاری است که از چشمه های درون دره سرچشمه می گیرد.
در طول مسیر، گاهی تنگه آنقدر باریک می شود که فقط امکان عبور یک نفر را دارد و گاهی آنقدر عریض که می توانید آسمان وسیعی را بالای سر خود ببنید.
در بخش دیگری از مسیر دیواره های دو طرف در بالای سرتان به هم می رسند و فقط روزنه باریکی دیده می شود.
یکی ازدیدنی های دره کول خرسان درمنتهی الیه دره غاری قوسی شکل، مانند یک تونل وجود دارد که در انتهای آن آبگیری به طول 5 متر و عرض 3 متر است که به رودخانه دز مشرف می شود.
عاشقان طبیعت پس از استراحت درهوای دل انگیز غار از آب این حوضچه طبیعی که در اصطلاح محلی به گهر معروف است برای شنا استفاده می کنند.
با توجه به فصل گرما درخوزستان می توان اشکفت زرده یا کول خرسان را یکی از پتانسیل های مهم گردشگری برشمرد.
کول در زبان محلی به معنی دره است. اما هنوز هیچ کس از دلیل گذاشتن نام «خرسان» یا «خرسون» در ادامه آن، خبری ندارد.
برای رسیدن به دره کول خرسان باید از مسیر روستای بیشه بزان در منطقه شهیون راهی شوید و از روستای پاقلعه در منطقه شهیون بگذرید و به کول خرسان برسید.
البته این مستلزم یک ساعت و نیم پیاده روی است که از هر کسی بر نمی آید و به همین دلیل، فقط آنهایی که عاشق طبیعت باشند پایشان به کول خرسان می رسد. شاید به همین دلیل هم باشد که کول خرسان هنوز از آسیب های گردشگران بی ملاحظه در امان مانده است.این دره در 25 کیلومتری شهرستان دزفول واقع شده است .
