این اختلال روحی سبب می‌شود فرد مبتلا خود را مجبور به تحمل گرسنگی کند. این مشکل معمولا در افراد جوان به خصوص دختران در زمان آغاز بلوغ شروع می‌شود.
افرادی که از این بیماری رنج می‌برند دچار کاهش وزن شدید می‌شوند. این کاهش وزن معمولا 10 تا 15 کیلوگرم کمتر از وزن طبیعی فرد است. این بیماری بیشتر دختران جوان را تحت تاثیر خود قرار می‌گیرد و در میان مبتلایان به این بیماری بیشتر دختران جوان به چشم می‌خورد.
از طرف دیگر، گفته می‌شود که بیشتر این بیماری در میان افراد ثروتمند و مرفه و خانواده‌هایی که از نظر اقتصادی در طبقات اجتماعی بالاتری هستند شایع است. علاوه بر این، افرادی که شغل آن‌ها ایجاب می‌کند که تناسب اندام داشته باشند و اضافه وزن نداشته باشند بیشتر امکان دارد که به این بیماری مبتلا شوند.
افراد مبتلا به این بیماری به حمایت اطرافیان نیاز دارند و باید تلاش کنند تا بتوانند یکی از مواد غذایی را که نسبت به خوردن آن حساسیت کمتری دارند را انتخاب کنند و از همان تغذیه کنند و به مرور زمان حساسیت‌های غذایی خود را کاهش دهند و بهتر است در شروع این بیماری تحت نظر یک متخصص تغذیه و هم‌چنین یک روانشناس قرار گیرند.
این افراد نسبت به مصرف بیشتر مواد غذایی امتناع، مقاومت و حتی عصبانیت و پرخاشگری از خود نشان می‌دهند. از جمله علائم این بیماری می‌توان به امتناع به غذا خوردن، نگرانی، تنش، ضعف، تنگی نفس و به هم ریختن پوست اشاره کرد. ای بیماری در دختران جوان می‌تواند خود را با به هم خوردن هورمون‌ها نیز نشان دهد.
