با آغاز فصل سرما موضوعی که هر ساله دامن‌گیر شهرنشینان می‌شود این بار نیز به سراغ پایتخت نشین‌ها و بسیاری از هموطنانمان در سایر کلانشهرها آمد، آلودگی هوا موضوعی است که هر سال در این فصل‌ها خودنمایی بیشتری می‌کند اما هنوز مسئولان به راه حلی برای حل این مشکل در کلانشهرها دست پیدا نکرده‌اند و این آلودگی هوا است که مانند یک توپ در زمین بازی مسئولان مرتبط با آلودگی از این دست به آن دست می‌شود و در این بین سلامتی مردم قربانی این بازی‌ها می‌شود، بازی‌هایی که این روزها رنگ و بوی سیاست هم به خود گرفته است و به گفته مسئولان فعلی محیط زیست باید به دنبال مقصر آلودگی هوا در دولت گذشته باشیم، به دنبال ادعاهای مطرح شده به سراغ علی اشرفی پور مدیر کل سابق حفاظت محیط زیست استان تهران رفتیم تا آلودگی هوای تهران و عوامل تشدید آن در فصل‌های سرد سال را بررسی کنیم.
شما چندین سال در سمت مدیر کل سابق حفاظت محیط زیست استان تهران فعالیت داشته‌اید به عنوان یک فعال محیط زیست به نظر شما مهمترین عوامل آلودگی شهرها چیست؟
اشرفی پور: البته امروز عموم مردم، عوامل آلودگی هوا را بخوبی می‌شناسند. در کلان شهرها نحوه چیدمان توسعه شهری و نواحی اطراف آن، تمرکز جمعیت، افزایش تقاضا برای مصرف انرژی، افزایش تعداد خودرو و تراکم ترددهای درون شهری،کمبود معابر و پیچیدگی مدیریت ترافیک ، بارگذاری غلط واحدهای صنعتی و خدماتی دارای بار آلایندگی، افزایش هزینه جابجایی بسیاری از واحدهای آلاینده قدیمی که منجر به ماندگاری این واحدها در بافت شهری شده، پایین بودن سطح استاندارد قسمت قابل ملاحظه سوخت مصرفی و خودروهای در حال تردد، کمبودها در بخش حمل و نقل عمومی از مهمترین عوامل آلایندگی هوا هستند. هر کدام از این عوامل از وزن خاصی برخوردارند. بطوریکه در برنامه مدیریت کاهش آلودگی هوا اصلاح و بهبود عواملی که بیشترین سهم را در بروز آلودگی هوا دارند، باید در الویت قرار گیرند. مثلا مطالعاتی که از ابتدای دهه هفتاد در شهر تهران صورت گرفته و تجزیه و تحلیل آمارهای جدید‌تر ، ثابت می‌کند با توجه به سهم حدود هشتاد درصدی خودروها در آلودگی هوا، پایین بودن سطح استاندارد سوخت مصرفی و خودروهای تولیدی مهمترین عوامل آلودگی این شهر و بلکه تمام کلانشهرها است. لذا نمی توان و نباید نسبت به این عوامل کم توجه بود و مثلا بچسبیم به کریدور هوای تهران و یا تنظیم تاسیسات حرارتی منازل که از سوخت پاک گاز استفاده می کنند را بزرگ جلوه دهیم. البته منظورم نفی این اقدام نیست، بلکه با سهم زیر هفت درصدی که منابع تاسیسات حرارتی منازل و مراکز تجاری در بروز آلودگی هوا دارد، این حرکت هماهنگی که امروز از برخی مسئولین مرتبط دولت می‌بینیم، که کیفیت سوخت و کیفیت خودرو را مشکل نمی‌دانند و و اگر دقت کرده باشید این چند مدت اخیر سعی کردند تمام توجه‌ها را سوق دهند به دمای 18 درجه و کریدور هوا، به این نتیجه می رسیم که انگار در خصوص سوخت و خودرو در کوتاه مدت قرار نیست اتفاق خوبی بیفتد. و این از نظر من یعنی انحراف از برنامه و مشغول نمودن افکار عمومی. و به هیچ وجه با برنامه کاهش آلودگی هوا تطابق ندارد.
اگر اصلاح، بهبود سوخت و ارتقای استاندارد خودروها نقش اساسی در کاهش آلودگی هوا دارد، خوب اینکار چرا تا کنون صورت نگرفت. به عنوان مثال در دورانی که شما تصدی محیط زیست تهران را به عهده داشتید، آیا اقداماتی صورت گرفت؟
اشرفی پور: خوب به نظر می‌رسد با این سوال وارد بیان عملکردها شدید. ببینید پس از تصویب قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا در سال 74 از سوی مجلس شورای اسلامی، مطالعاتی در خصوص میزان آلودگی و سهم عوامل با کمک موسسه همکاری‌های بین المللی ژاپن معروف به جایکا در همان سال‌ها در شهر تهران صورت گرفت، و در نهایت اولین برنامه جامع کاهش آلودگی هوا در سال 79 تصویب دولت وقت شد، که در ابتدا شامل هفت محور خودروهای نو، خودروهای مستعمل،حمل و نقل عمومی،سوخت و بهبود فرآورده های نفتی، برنامه معاینه فنی، مدیریت ترافیک، کنترل منابع ثابت، و بعدا دو محور دیگر پایش و آموزش و اطلاع رسانی نیز به آن اضافه شد. در عمل در آن سال‌ها، سازمان حفاظت محیط زیست بطور جد پای این مصوبه نبود.
مثلا تولید خودروهای انژکتوری با سطح استاندارد یورو دو، درست است که محصول همان سال‌هاست، اما یک اقدامی بود که در راستای فرایند تغییر و تکامل مدلهای خودروهای تولیدی بطور پویا از سوی شرکتهای خودروساز بدون هیچگونه فشار جدی از سوی محیط زیست، شکل گرفت. بعبارتی با توجه به فضای بعد از جنگ و شرایطی که خودرو سازها در قراردادهای جدید با شرکای خارجی داشتند، تولید موتورهای درون سوز انژکتوری و رعایت سطح استاندارد یورو دو جزء اقدامات و برنامه های اجتناب ناپذیر آن زمان بوده است.
در عوض اگر به شواهد مراجع کنیم، متوجه می‌شویم که سازمان محیط زیست در آن مقطع زمانی تمام هم و غم خود را روی یک کار موقت، مانند رسوب زدایی خودروها گذاشته بود و یا شهرداری تهران در بخش حمل و نقل عمومی برنامه خودش را داشته و بر اساس جدول زمانی خودش پیش رفت. به نظر من در آن سال‌ها در خصوص جایگزینی مینی بوس‌ها و اتوبوس‌های درون شهری کوتاهی شده هزینه ها به مراتب پایین تر بود. و یا علیرغم تاکید و محوریت معاینه فنی خودرو در برنامه طرح جامع کاهش آلودگی هوا، متاسفانه تا پایان سال 84 فقط تعداد 6 مرکز معاینه فنی در تهران راه اندازی شد. و در شهرستانها نیز عموما تا این تاریخ هیچ مرکز معاینه فنی راه اندازی نشد.
با توجه به سهم چندین برابری موتور سیکلت‌ها و کامیون‌ها و اتوبوس‌ها در آلایندگی هوا متاسفانه باز هم تا پایان سال 84 حتی یک موتور سیکلت فرسوده هم از رده خارج نشد و تنها حدود 45 هزار خودروی فرسوده از رده خارج شده بود و کامیون‌های دودزا مانند همین حدود سه سال گذشته آزادانه و بطور شبانه روز در سطح شهر تردد می‌کردند.
آمارها بیانگر این است که سالهای 81 و 82 تهران آلوده ترین زمان تاکنون بوده است. بسیاری از کارشناسان فن باور دارند که هم به علت انتخاب دوره زمانی طولانی مدت ده ساله و هم به دلیل عدم انطباق این برنامه با برنامه‌های پنج ساله سوم و چهارم توسعه کشور عملا این برنامه ضمانت اجرایی لازم را نداشته است. بعنوان مثال تولیدات یکی از دو خودروسازهای بزرگ کشور تا سال 85 فاقد قطعه کاتالیست کانورتر بوده و در این سال پلیس راهنمایی رانندگی تهران بزرگ متوجه این موضوع می شود.
در دولت نهم چه اقداماتی برای کاهش آلودگی هوا انجام شد؟
اشرفی پور: از ابتدای دولت نهم به رغم تبلیغات مخربی که در خصوص خدمات این دولت انجام می‌شود، برنامه های مهم کاهش آلودگی هوا شتاب مضاعفی گرفت. به عنوان مثال از سال 85 تا سال 88، دولت تمامی موتور سیکلت های دوزمانه را که آلایندگی هشت برابر نسبت به خودروهای سواری داشتند، جمع اوری و از رده خارج نمود. و باز از سال 1389 از رده خارج کردن موتور سیکلت های کاربراتوری چهار زمانه را نیز جزء دستور کار قرارداد و در سال 90 و 91 تعداد 6 هزار موتور سیکلت از این دست در شهر تهران از رده خارج شد. کاری که با توجه به سهم بالای موتورسیکلت ها کاربراتوری در آلایندگی هوا، باید طی این سال‌ها ادامه پیدا می کرد. اما متاسفانه تاکنون مورد غفلت واقع شده است.
تعداد مراکز معاینه فنی خودرو از 6 مرکز در سال 84 به 34 مرکز در سال 91 در استان تهران ارتقاء داده شد و قریب به اتفاق شهرهای کشور نیز برای اولین بار دارای مرکز معاینه فنی شدند. از سال 85 بدون هیچگونه تعارفی با خودروسازان، نصب کاتالیست در خودروهای تولیدی بطور مطمئن صورت گرفت. از سال 86 تجهیز به دستگاه‌های تست آلایندگی خودرو در تمامی مراکز معاینه فنی کشور الزامی گردید. تعداد جایگاه‌های سوخت C.N.G تنها در سطح تهران از 58 جایگاه تا سال 84 به 142 جایگاه تا قبل از برنامه هدفمندی یارانه‌ها و به 211 جایگاه تا سال 91 ارتقاء یافت. همچنین بر اساس مصوبه مورخ 16 اسفند ماه سال 90 هیأت دولت، زیرساخت‌های تولید خودرو با استاندارد یورو چهار و موتورسیکلت‌های انژکتوری با سطح استاندارد یورو سه طی سالهای 91 و 92 شتاب گرفت، بطوریکه امروز محصولات شرکت‌ها به سمت رعایت این سطح استاندار گرایش یافته و آنچه امروز تولید می شود، محصول پی گیری و تلاش سالهای 90 و 91 است.
کار گروه کاهش آلودگی هوا در دولت گذشته در چه سطحی فعالیت داشت؟
اشرفی پور: یکی از ایراداتی که به کار دولت گذشته وارد کردند، این بود که کار گروه ملی کاهش آلودگی هوا کم رنگ شده و به سطح استانی تقلیل داده شد و دقیقا از روی غرض سیاسی این حرف را تکرار می کردند. چرا که کار گروه ملی کاهش آلودگی هوا در تمام سالهای 84 تا پایان دولت دهم بطور مرتب تشکیل جلسه می‌داد، بطوریکه صورتجلسات آن موجود است. و با احترام به مفاد برنامه جامع کاهش آلودگی هوا که بسیاری از مفاد ان در گذشته ابتر مانده بود،سیاستگذاری و اقدام می‌کرد و با توجه به اهمیت پرداختن به سیاست‌ها و برنامه‌های اجرایی، و شرایط وارونگی هوا و پدیده ریزگردها، و نقشی که دستگاه‌های اجرایی با محوریت استانداری‌ها در فعالیت‌های بین بخشی می‌توانند داشته باشند.
طی یک اقدام کاملا هوشمندانه از دوره دولت نهم، به موازات کار گروه ملی، کار گروه استانی مدیریت کاهش آلودگی هوا با ریاست شخص استاندار و دبیری اداره کل حفاظت محیط زیست استان‌ها شکل گرفت. بسیاری از اقدامات مثبت انجام یافته حاصل تلاش و مساعی این کارگروه بوده است. بعنوان مثال ضمن ارتقای تعداد دستگاه های اندازه گیری هوا در سطح استان تهران، برای اولین بار این دستگاهها در سطح برخی از شهرستانهای استان نیز نصب گردید. و همانطور که همگان مطلع اند، مهمترین آلاینده ای که تهران را رنج می دهد، ذرات معلق زیر 2.5 میکرون است. برای اولین بار در سال 89 تعدادی آنالایزر سنجش این آلایندگی روی تعدادی از دستگاه‌های سنجش آلودگی هوای تهران نصب شد. و قبل و بعد از آن تا این تاریخ هنوز یک انالایزر هم به تعداد موجود اضافه نشده است. نصب این انالایزر و ارتقاء سطح استاندارد پارامتر NO2 از سال 89 به بعد، دقیقا نشان از اهمیت سلامت مردم از سوی دولت دهم داشته است. همچنین همکاری و توجه بین بخشی در کار گروه استانی بر اساس سیاست های کار گروه ملی، منجر به این شد که بعنوان مثال در سطح شهر تهران تا سال 91 تعداد 3500 اتوبوس درون شهری از 7000 دستگاه در ناوگان حمل و نقل درون شهری به سیستم سوخت گاز مجهز شدند. همچنین تعداد 51 هزار دستگاه تاکسی از 80 هزار دستگاه طی سالهای 89 تا 91 دوگانه سوز شده و قسمت قابل توجه ای از این ناوگان نیز با همکاری ستاد حمل و نقل سوخت کشور نوسازی گردید.
با توجه به نقشی که مینی بوس‌های فرسوده درون شهری در افزایش آلودگی هوا دارند، در سال 91 تعداد 120 دستگاه مینی بوس فرسوده درون شهری از 1000 دستگاه موجود، بطور مشترک بین دولت و شهرداری تهران از رده خارج شد که سهم دولت بابت هر مینی بوس فرسوده، 30 میلیون تومان که 10 میلیون تومان بصورت بلاعوض و مبلغ 20 میلیون تومان با بهره کم و سهم شهرداری نیز 10 میلیون تومان به مالکان این خودروها بوده است.همچنین طی یک کار مشترک با شرکت سایپا یدک و ستاد مرکز معاینه فنی شهرداری تهران، با هدف فرهنگ سازی نسبت به تعویض قطعه زیست محیطی کاتالیست کانورتر تاکسی های شهر تهران به تعداد حدود 3000 دستگاه تاکسی اقدام گردید.
در خصوص سوخت و همچنین منابع ساکن آلودگی هوا هم، اقداماتی داشته‌اید؟
اشرفی پور: اگر به آمارها توجه شود، مشاهده می‌کنیم که تا سالهای 88 و 89، علاوه بر مشکل ذرات معلق 2.5 میکرون، ذرات معلق 10 میکرون نیز آسمان شهر را رنج می‌داد. ما با دستگاه ها و مجموعه های دولتی و غیر دولتی تعارف نداشتیم. جنس تعامل ما بسیار متفاوت از جنس تعاملی است که هم اکنون از مسئولان سازمان حفاظت محیط زیست سراغ داریم. در اثر پی گیری و اقدام ما، بعنوان مثال دودکش‌های سه و چهار نیروگاه بعثت در یک اقدام مهندسی محیط زیست و با صرف هزینه قابل توجه، نسبت به ترسیب و انباره کردن گاز CO2 خروجی و تبدیل به یخ خشک اقدام کرد. که بطور قابل توجهی از بار آلایندگی گازی و حتی ذرات ان کم نمود. واحد اصلی ریخته گری شرکتهای خودروساز در سالهای 88 و 89 از تهران خارج شدند. تعداد 179 کارخانه و یا کارگاه دارای بار آلایندگی هوا در سالهای 78 تا 91 از شهر تهران خارج شدند. تعداد 57 واحد شن و ماسه در شهر قدس و شهریار و پاک دشت که تماما دارای بار آلایندگی بالا بوده و از مصرف آب زیادی هم برخوردار بودند مجهز به سیستم بازیافت آب معروف به سیستم تیکنر شدند.
شروع تولید بنزین یورو چهار و گازوئیل با گوگرد زیر 50 پی.پی.ام برای اولین بار با پی گیری اداره کل حفاظت محیط زیست استان تهران و همکاری خوب مدیران وقت پالایشگاه شهید تندگویان تهران و مسئولین وقت وزارت نفت شکل گرفت. بطوریکه در پایان سال 91 این پالایشگاه، روزانه حدود 6.5 میلیون لیتر بنزین یورو چهار و با حذف و تولید روزانه 720 تن گوگرد گرانوله، روزانه 8.5 میلیون تن گازوئیل با سطح استاندارد یورو 5 با میزان گوگرد زیر 50 پی.پی.ام تولید می نمود. همزمان پالایشگاه امام خمینی شاهزند اراک نیز وارد مدار تولید بنزین یورو چهار شده و این دو پالایشگاه تا پایان سال 91 روزانه 18 میلیون لیتر تولید بنزین یورو چهار داشتند. و قرار بود در سال 92 به تولید روزانه 32 میلیون لیتر برسد. انطورکه از خبرها دیدم هم اکنون حدود تنها 22 میلیون لیتر تولید بنزین یورو چهار داریم. این یعنی نرخ سرعت تولید بنزین با استاندارد بالا کاهش یافته و به نظر می رسد یکی از علتهای اساسی ان روی اوری به واردات بنزین بوده است.
در خصوص تولید بنزین پتروشیمی چه نظری دارید؟
اشرفی پور: ببینید همانطور که در گزارش‌ها آمده، دولت وقت زمانی دست به تولید بنزین پتروشیمی زد که نرخ رشد مصرف بنزین داخلی بیش از یازده درصد بوده و دشمن سعی و بلکه برنامه داشت تا از این محل به کشور آسیب وارد کند. اجرای برنامه هدفمندی یارانه ها جلوی رشد مصرف بنزین را گرفت و این باعث بغض دشمنان نظام شد. بطوریکه پروژه تحریم سوخت ایران اسلامی را کلید زدند. دولت دهم در ادامه برنامه هدفمندی یارانه ها، بلافاصله در یک حرکت کاملا مهندسی و هنرمندانه، از ظرفیتی که در واحدهای پتروشیمی کشور وجود داشت، نسبت به جبران کسری تامین بنزین مورد نیاز کشور اقدام کرد. من متاسفم برای عده ای که خود را کارگزار خدمت به مردم می دانند و این حرکت جهادی دولت وقت را زیر سوال می برند.
همه ما میدانیم که حتی بنزین تولیدی پالایشگاه ها نیز در گذشته دارای برخی مواد آروماتیک خارج از استاندارد مانند بنزن بوده است. آیا آن بنزن با این بنزن فرق می کند؟ چرا از اقدام همزمان دولت نهم و دهم در راه اندازی همزمان چندین پالایشگاه جدید چیزی نمی گویید؟ متاسفانه علی رغم تایید بی ضرری بنزین تولیدی پتروشیمی، کماکان بر طبل خود می‌کوبند و بنزین های کم کیفیت اثبات شده خارجی را وارد کردند. چرا نتایج آزمایش بنزین‌های وارداتی به سمع و نظر مردم نمی رسد. مگر آزمایش بنزین چقدر زمان می‌برد. و برخی محموله‌های بنزین وارداتی دارای اکتان افزای سمی M.M.T بوده اند، که بایستی در این خصوص پاسخگو باشند. ضمن اینکه میزان بنزن این بنزین‌های وارداتی به مراتب بیشتر از حد استاندارد بوده است. چرا مسئولین سازمان محیط زیست در این خصوص روزه سکوت گرفته‌اند؟
مسئولان سازمان محیط زیست اعلام می کنند که با حذف بنزین‌های پتروشیمی تعداد روزهای پاک و سالم افزایش پیدا کرده، در این خصوص نظر شما چیست؟
اشرفی پور: این کاملا عوام فریبی است. این تیم از همان ماه‌های اول که اومدند سر کار، حرف های عجیب و غریب زدند و با هول و ولای تمام ، هنوز هیچ کاری انجام نداده، سعی کردند همان سال اول حضورشان را گل و بلبل جلوه بدهند. در سال آبی 92 - 93 یعنی از پاییز 92 تا پاییز 93 شرایط بارش‌های جوی و وزش باد در بسیاری از نواحی کشور و حتی کشورهای مجاور خوب بود. آمارش موجود است. لذا عملا تعداد روزهای مواجهه با وارونگی هوا و ریزگرد کم بوده. البته خدا کند همیشه این شرایط رو داشته باشیم. از این شرایط بهره برداری کردند و گفتند که با حذف بنزین پتروشیمی، هوای کلان شهرها خوب شده. این در حالی است که مشکل اصلی آلودگی کلانشهرها ذرات معلق 2.5 میکرون و تا حدودی هم 10 میکرون است که بیشتر ماهیت معدنی دارد تا اینکه به ترکیبات اروماتیک مربوط شود. همان سال عجولانه اعلام کردند که از این پس وارد سالهای هوای پاک شدیم. نمی دانم چرا دچار این همه خود شیفتگی شدند. دیری نپایید که مشکل ریز گردها در برخی مناطق کشور مانند خوزستان و حتی همین تهران امان مردم رو برید. آنقدر هول شدند که حتی صحبت از خروج مردم از تهران را مطرح کردند.
آنهایی که تنها چند ماه قبل ادعای ورود به سالهای با هوای پاک رو داشتند، این حرف رو زدند. اینکه می‌گویم دارای هول و ولا بودند و کماکان نیز در همان فضا به سر می برند برایش دلیل دارم. ببینید از ابتدای دهه 80 تاکنون بدترین سالهای آلودگی را در سالهای 81 و 82 شاهد بودیم.
در سال 81 تهران 8 روز هوای پاک و تنها 187 روز هوای سالم داشت. در سال 82 تعداد روزهای هوای پاک تهران به 12 روز و تعداد روزهای هوای سالم به 192 روز رسید. این در صورتیکه در آن سال‌ها پارامتر گرد و غبار 2.5 میکرون اندازه گیری نمی‌شد. اما مثلا در سال 90 با اندازه گیری این پارامتر تهران 25 روز هوای پاک و 328 روز هوای سالم داشته است. و طی این سال‌ها هم همین رنج رعایت شده و به لحاظ آماری اتفاق معنی داری رخ نداده است. چراکه در خصوص کاهش آلاینده گرد و غبار و کاهش میانگین سالانه گازهای آلاینده راه درازی در پیش داریم. این تیم تا زمانیکه بیرون گود دولت قرار گرفته بودند، وقتی صحبت از آلودگی هوا می‌شد، می گفتند ما به اندازه کافی قانون داریم. مشکل فقط ضعف مدیریت است. به محض اینکه قرار شد در بدنه دولت کار کنند، بلافاصله خمیر مایه خود را به تنور تحریم‌ها چسباندند و حل بسیاری از معضلات را به رفع تحریم ها گره زدند. و اخیرا هم با افزایش تعداد روزهای وارونگی هوا در تهران، بر عکس دوران گذشته خود خواستار تعیین تکلیف لایحه اصلاح قانون نحوه آلودگی هوا در مجلس شدند. و به عبارتی یعنی مردم منتظر باشید تا مجلس تکلیف این لایحه را مشخص کند.
در دولت قبل برای روزهای تداوم شرایط هشدار و احیانا شرایط اضطرار، با بهره گیری از تجارب عموما شهر مکزیکوسیتی و سئول و پاریس، تعداد 28 اقدام برای تداوم شرایط وارونگی هوا و شرایط حاکم ریز گرد در کار گروه کاهش آلودگی هوای تهران چیدمان شد، که به فراخور شرایط برخی از مهمترین این بندهای معروف به بندهای بیست و هشت گانه عمل می شد و شهر در ان شرایط مدیریت می شد. بنده دو سال گذشته به این دوستان پیغام دادم که بجای این همه مقایسه نادرست در اول کارتان، به این سند توجه کنید. بدرد کارتان می خورد. دوستان در کمال سرمستی اعلام می‌کردند که این دولت هیچ اعتقادی به تعطیلی ندارد و به هیچ وجه در خصوص آلودگی هوا ما تعطیلی نخواهیم داشت. حتی ماهیت کار گروه استانی را نیز زیر سوال بردند و گفتند همچین کارگروهی را نمی پسندیم. خوب چه شد؟! نتیجه اش این شد که مجبور شدند هم کار گروه استانی را تشکیل بدهند و هم تعطیلی داشته باشند. منتها کاملا تاکنون آماتور عمل کرده‌اند.
از یک شنبه تا سه شنبه تعطیل می کنند و روز چهار شنبه که بیشترین تجمع آلاینده‌ها را داریم، بچه‌ها را به مدرسه می‌فرستند و آن اقدام خوبی که با هماهنگی وزارت کشور در خصوص ساعات کاری و مدیریت ترافیک شده بود، بطوریکه شرایط کاری همه اصناف و گروه‌ها لحاظ شده بود را در همان مقدمه کارشان بهم ریختند. بطوریکه میزان ترافیک و مصرف سوخت و افزایش آلودگی برگشت به شرایط گذشته، آنوقت بطور ناقص از سند بیست و هشت گام استفاده می‌کنند و نسخه ای که مربوط به ماه رمضان است را، تو این شرایط تجویز می کنند که ادارات دولتی با یک و دو ساعت تاخیر کار کنند، بطوریکه ورود کارمند و بازاری به معابر هم زمان می‌شود و درست در ساعاتی که نیاز به کاهش حجم ترافیک داریم، توی این شرایط هوای آلوده، بیشتر باعث تراکم میزان آلاینده ها می‌شویم. از این بدتر دیگر نمی‌شود آماتور بود.
با تمام موضوعاتی که مطرح شد، هم اکنون سلامتی مردم قربانی آلودگی هوا و این سیاست‌ها شده است، پیشنهاد شما برای حل مشکل آلودگی هوا چیست؟
اشرفی پور: هدف اصلی بیان این موارد این است که اولا سریع ذوق زده نشویم. کارهای بجا مانده روی زمین در خصوص مدیریت کاهش آلودگی هوا زیاد داریم که باید انجام گیرند. دوم اینکه صادق باشیم و نسبت به کار گذشتگان سیاه نمایی نکنیم. مردم شعور دارند و می‌فهمند و سوم و از همه مهمتر اینکه به تداوم کارهای اساسی که در این حوزه متصور است و بدون هیچگونه تعصب سیاسی اقدامات خوبی که طی سالهای دولت قبل انجام شده و مواردی را که بنده در این مصاحبه مطرح کردم با شتاب بیشتر پیگیری کنند.
