به گزارشافکارنیوز،آسایشگاه های جانبازان اعصاب و روان کشور پس از هشت سال دفاع مقدس، جانبازانی را به خود دید که علی رغم درد جسمانی و عوارض صدمات بدنی با مشکلاتی جدید دست و پنجه نرم می کنند. مشکلاتی از قبیل فرهنگ سازی غلط توسط نهادهای فرهنگی و همچنین مشکلات خانوادگی که در پی این معضل به وجود آمده اند. در نوشته زیر قصد پرداختن به این قبیل مشکلات را داشته و پیشنهاداتی برای برطرف کردن این مشکلات داریم.
فرهنگ سازی غلط رسانه ملی
بی شک صداوسیما را می توان به عنوان بزرگترین مرجع فرهنگ سازی در کشور قلمداد کرد. در برنامه سازی های این سازمان برای نشان دادن اوقاتی که اثر وضعی جانبازی زیاد شده است، به طور مدوام حملات عصبی نشان داده شده و نوعا به ذهن بیننده این تفکر را القا می کند که این جانبازان اوضاع طبیعی در زندگی ندارند که همین امر به خودی خود موجب شده است تا مردم از این افراد فاصله گرفته و آنها را ترد کنند.
این در حالیست که اگر حتی افراد یکبار به دیدار این عزیزان رفته باشند متوجه خواهند شد که تنها در صورت فشار عصبی زیاد جانبازان اعصاب و روان دچار حمله شده و کنترل خود را از دست میدهند و در باقی زمان ها زندگی عادی خود را دارند؛ اما در سالهای اخیر با بزرگ نمایی درباره حملات عصبی، در ذهن بینندگان جا افتاده است که زندگی این عزیزان بسیار غیر عادی و دور از زندگی انسان های معمولیست. جا دارد تا فیلم ساز های ارزشی ما با بررسی دقیق زندگی این عزیزان اثراتی فاخر و شایسته تولید کنند بلکه فرهنگ سازی گذشته کمی جبران شود.
نپرداختن کارگردانان سینما به موضوع جانبازان اعصاب و روان
پس از سال های دفاع مقدس و بخصوص در سال های نخستین پس از جنگ آثار سینمایی برای دفاع مقدس ساخته شد و اکنون پس از سالها نیز ساختن این آثار ولو اندک ادامه دارد، ولی از همان ابتدا نیز به موضوع جانبازان اعصاب و روان کم پرداخته شد تا امروز نیز شاهد آثار اندکی درباره این دسته از جانبازان باشیم. فیلم " مردی شبیه باران " تولید سال ۱۳۷۵ و به کارگردانی و نویسندگی " سعید سهیلی " و فیلم " دست های خالی " به نویسندگی و کارگردانی " ابوالقاسم طالبی " شاید تنها اثر فاخر ساخته شده در این باره باشند و پس بجز این فیلم ها به سایر مسائل پرداخته نشده است. خوب است تا کارگردانان سینمایی که دغدغه جانبازان و دفاع از ارزش های این مرز و بوم را دارند، قبل از اینکه این جانبازان به مقام شهادت نائل آیند به فکر خلق اثر سینمایی فاخر باشند تا مرحمی برای زخم های این عزیزان باشند.
ارگانهای دولتی و مخصوصا وزارت ارشاد، سازمان تبلیغات و بنیادشهید و امور ایثارگران برای ساخت چنین آثاری باید به کارگردانان برتر سینمایی سفارش کار و یا پیشنهاد دهند و برای خلق آثار فاخر اقدام کنند.
مطلب دیگر نپرداختن به ارزش های اعتقادی و فکری جامعه در جشنواره های سینمایی مانند جشنواره فجر و سایر است که به اسم انقلاب اسلامی و فجرانقلاب برگزار می شود ولی بجز بحثمحتوا که مطلب خاصی را دربر نمی گیرد و شاید چندین سال یکبار یک فیلم درباره شهدا ساخته شود به ارزش ها نپرداخته و برای نظام نیز حاشیه هایی درست می کنند.
کم توجهی به خواسته های جانبازان
از طریق صحبت کردن با جانبازان حاضر در برخی آسایشگاه ها متوجه شدیم که برخی مسوولان به خواسته های جانبازان توجهی ندارند؛ بعنوان مثال وقتی تعدادی از علاقمندان به جانبازان به یکی از آسایشگاه ها رفته بودند، با درخواست برخی جانبازان مبنی بر کمبود پوشاک و خوراک مواجه شدند و با بررسی هایشان به این مطلب پی بردند که بسیاری از این عزیزان پس از بستری و حاضر شدن در این آسایشگاه پس از سال های متمادی و با توجه به درخواستشان مبنی بر سفر زیارتی مشهد، هنوز به مشهد نرفته و پس از درخواست این موضوع فقط تعدادی مشخص به مشهد رفته و مابقی بخاطر زیاد بودن درصد جانبازی امکان به زیارت رفتنشان فراهم نشده است. و یا در مورد دیگری شاهد بودیم که درب حیات آسایشگاه قفل شده بود تا جهت سهولت در مراقبت از جانبازان، ایشان پراکنده نباشند و در یک محیط جمع بشوند؛ در حالیکه فضای مشخص شده بسیار کوچک بود. برای رفع مشکل مراقبت از جانبازان می توان چند نفر را به کادر آسایشگاه افزود تا این مشکل نیز رفع بشود.
لغو ورزش صبحگاهی جانبازان و یا لغو برنامه هایی همچون استخر و سایر ورزش ها نیز گوشه ای کوچک از این کم توجهی هاست.
جا دارد که ارگان های ذیربط با بررسی و فراهم آوردن شرایط صحیح، به درخواست های این عزیزان گوش داده و به آنها جامه عمل بپوشانند.
دشواری ملاقات با جانبازان
کسانی که علاقمند به دیدار با جانبازان هستند، از دشوار بودن و زیاد بودن مراحل اداری این کار گله مند هستند و معتقدند این مراحل باعثمیشود تا تعداد کمی از مردم علاقمند حاضر به پیمودن این مراحل باشند که این خود نیز به تنهایی و غربت این جانبازان افزوده است.
شاید بتوان با تسهیل این مراحل و یا حداقل کاهش آن به سهولت در دیدار با جانبازان افزود.
موارد فوق گوشه ای از مشکلات جانبازان و بویژه جانبازان اعصاب و روان می باشد که از طریق صحبت با گروه های عیادت کننده از جانبازان بدست آمده است. نباید فراموش کنیم این جانبازان یا همان شهیدان زنده کسانی بودند که بخاطر آسایش و آزادی مردم این سرزمین به جهاد رفته و با رشادت فراوان به جنگ با کفر پرداختند. حقیقت آن است که در سال های گذشته به این رشادت ها بسیار کم پرداخته شده و نسبت به این عزیزان بی توجه بودیم تا آنکه یک به یک به کاروان شهدا بپیوندند. علاوه بر دینی که بر گردنمان است، بایستی نسل های بعدی از این رشادت ها با خبر باشند و به جانبازان نیز به چشم بیمار نگاه نکنند. جا دارد تا مسوولان و مردم ما با نشستن به پای دردودل این عزیزان و آشنا شدن با خواسته هایشان درصدد رفع مشکلات تلاش کنند.
شماره تلفن برخی آسایشگاه های جانبازان در استان تهران جهت دیدار با جانبازان
