هدف این نوآوری تقلید از قابلیت های چشمگیر پوست انسان در درک لمس به ویژه برای افراد قطع عضو و روبات‌هایی با قابلیت‌های لمسی پیشرفته است.
پوست انسان در شبکه ای متراکم از سلول های تخصصی به نام گیرنده های مکانیکی پوشیده شده است. این گیرنده ها به صورت سه بعدی چیده شده اند و به ما این امکان را می دهند که بین احساسات مختلف مانند فشار، اصطکاک و واکشن با دقت استثنایی تمایز قائل شویم. فناوری کنونی پوست الکترونیکی ضعیف است و قادر به تکرار این درک ظریف و همزمان در سطح فیزیکی نیست.
اما این پوست الکترونیکی بایونیک به طور دقیق با سه لایه مجزا ساخته شده است که ساختار پوست انسان را منعکس می کند. اپیدرم: بیرونی ترین لایه، شبیه بافت سطح پوست انسان. درم: لایه میانی که اکثر سنسورها و مدارها در آن قرار دارند. بافت زیر جلدی: لایه زیرین که بافت زیرین پوست انسان را تکرار می کند.
با ترکیب این پوسته الکترونیکی سه بعدی با الگوریتم های پیشرفته یادگیری ماشین عمیق، تیم تحقیقاتی به یک شاهکار قابل توجه دست یافته است. ایجاد آنها نه تنها می تواند لمس را درک کند، بلکه مدول (سفتی) و انحنای اصلی (شکل) یک جسم را از طریق تماس ساده تجزیه و تحلیل می کند. این تحقیق پیشگامانه با عنوان "پوست الکترونیکی با معماری سه بعدی که از حس مکانیکی انسان تقلید می کند" در مجله علمی معتبر ساینس منتشر شد.
