سجاد تاجور با اشاره به فوبیای اجتماعی ، اظهار کرد: ترس از صحبت کردن در جمع یا مکان‌های عمومی یک نوع اضطراب است. بسیاری از افراد مبتلا به این ترس به طور کلی از موقعیت‌های سخنرانی در جمع خودداری می‌کنند و از این شرایط رنج می‌برند یا زمانی که در جمعی مشغول صحبت کردن هستند، دست و صدای‌شان می‌لرزد به این حالت فوبیا گفته می‌شود و فرد از صحبت کردن در جمع ترس دارد.
این روانشناس بالینی با تاکید بر اینکه اگر ترس از صحبت کردن در جمع به صورت مزمن باشد نیازمند درمان است، گفت: در صورتی که بیماری فرد درحد مزمن باشد و با روش‌های مختلف درمانی مشکل برطرف نشد باید دارودرمانی و روان درمانی همزمان انجام شود.
تاجور تصریح کرد: برخی از افراد که از صحبت کردن در جمع فراری هستند، کمتر با جامعه و با دیگر افراد ارتباط برقرار می‌کنند در صورتی که حضور در جمع‌های مختلف و ارتباط با دیگران باعث می‌شود تا فرد تجربه بیشتری در صحبت کردن پیدا کند و بتواند بهتر با دیگران ارتباط بگیرد.
وی در ادامه عنوان کرد: در صورتی که فرد فوبیای اجتماعی نداشته باشد بلکه اعتماد به نفس آن پایین باشد، نیاز به روان درمانی و دارو درمانی نیست. این افراد باید با خود تمرین صحبت کردن کنند به طور مثال در مقابل آینه قرار بگیرد و صحبت کند و یا از خودشان فیلم یا صدا ضبط کنند و سپس از آن گوش کنند و ببیند واقعا توانایی صحبت کردن دارند اما اعتماد به نفس پایینی دارند.
تاجور بیان کرد: افرادی که ترس از صحبت کردن در جمع دارند، ابتدا باید صحبت کردن را از جمع خانواده شروع کنند و در مراحل بعدی در جمع‌های بزرگتر و غریبهتر حرف زدن را تمرین کنند که این تمرین امکان دارد مدت زمان طولانی نیاز داشته باشد اما می‌تواند بسیار اثرگذار باشد و زمانی که فرد در یک مرحله تثبیت شد وارد مرحله بعدی شود.
وی با اشاره به اینکه خانواده نقش بسیار مهمی در بهبود شرایط این افراد دارد، عنوان کرد: خانواده به جای بیان نقاط منفی فرد نقاط مثبتشان را برجسته کنند و با دادن مسئولیت به آن‌ها اعتماد به نفس فرد را افزایش دهند.
این روانشناس بالینی خاطرنشان کرد: افرادی که توانایی ابراز وجود در جمع را ندارد، در مسائل خانوادگی، تحصیلی و شغلی با مشکل روبرو خواهند شد که باید برای درمان این افراد تلاش کرد و خانواده نقش بزرگی در این تحول دارد.
