به گفته محققان فیبرومیالژیا یک وضعیت ناتوان کننده با درد مزمن است که از اختلال عملکرد سیستم عصبی مرکزی (CNS) منشأ می‌گیرد.
درد مزمن عضلانی و نقاط اتصال عضلانی مشخصه این بیماری است. این بیماری نوعی روماتیسم بافت همبند است.
با این حال مطالعات اخیر یک علت مرتبط با سیستم عصبی محیطی (PNS) این بیماری را گزارش کرده‌اند.
اختلالات ایمنی در فیبرومیالژیا مشاهده شده است، از جمله افزایش تعداد نوتروفیل‌ها با خواص میکروب کشی و کموتاکتیک افزایش یافته است.
نوتروفیل نوعی گویچهٔ سفید بیگانه‌خوار است و در دستگاه ایمنی بدن انسان ، در خط دوم دفاع غیراختصاصی یعنی ایمنی ذاتی قرار دارند.
سطوح بالا از سایتوکین‌های التهابی ، از جمله فاکتور نکروز تومور آلفا (TNF-α) ، اینترلوکین (IL-۶) و اینترلوکین (IL-۸) نیز در فیبرومیالژیا ثبت شده است.
سایتوکاین به گروهی از مولکول‌های علامت‌دهنده گفته می‌شود که توسط سلول‌های تشدیدکنندهٔ التهاب ترشح می‌شود و نقش مهمی در عملکرد دستگاه ایمنی ذاتی دارند.
تحقیقات بیشتری برای روشن شدن اساس علت فیبرومیالژیا ، هدایت برنامه ریزی درمان و بهبود استاندارد مراقبت برای افراد مبتلا به این بیماری مورد نیاز است.
به نظر می‌رسد که نوتروفیل‌ها عوامل مهمی در ایجاد درد مزمن پاتولوژیک محیطی در فیبرومیالژیا باشند.
نوتروفیل‌ها ، که از موش‌هایی با درد مداوم بیش از دو هفته یا از بیماران فیبرومیالژیا که چندین سال درد را تحمل می‌کنند مشتق می‌شوند، می‌توانند دستخوش تغییرات فنوتیپی شوند که باعث ایجاد حساسیت مداوم نورون‌های حسی محیطی می‌شود.
مطالعه حاضر نشان می‌دهد نوتروفیل‌ها، به ویژه آن‌هایی که با نورون‌های حسی در تعامل هستند می‌توانند برای توسعه درمان‌های مدیریت درد برای بیماران فیبرومیالژیا مورد هدف قرار گیرند.
