همه ما از وقتی وارد جامعه میشویم نقشهای اجتماعی را به صورت خواسته و ناخواسته پذیرفته ایم. از شهروند یک جامعه گرفته تا هزاران شغل و حرفه که در یک جامعه در سطوح مختلف میتواند وجود داشته باشد.
در راستای این نقشها هم وظایفی در مقابل مخاطبین خود داریم. پزشک در قبال بیمار، مهندس در قبال ساختمان، معلم و استاد در قبال دانش آموز و دانشجو،خلبان در قبال مسافرین، وکیل در مقابل موکل، نماینده و وزیر و رئیس جمهور در قبال مردم و ...
ما خبرنگاران هم - که مفتخرم به یدک کشیدن چنین نقشی- قطعا در مقابل تمامی افرادی که اخبار و مطالب و گزارشهای ما را دیده، شنیده و یا مطالعه میکنند ، وظایفی داشتیم و داریم و خواهیم داشت!
قرار است ما به جای مخاطبین و کاربرانمان ببینیم و بشنویم و تحلیل کنیم و بنویسیم. قرار است حقیقت را از شایعه و دروغ جدا کنیم و رسانه ای شویم جهت تشخیص واقعیتها. قرار است شاخص ها و اندیشه ها را بشناسانیم و قدرت تشخیص حق از باطل را به آنها یاد دهیم . سواد رسانه ای این روزها از واجب ترین علومی است که باید به مخاطبین خود بیاموزیم.
و چه نامرد مردمان و بی انصاف قلم زنندگانی که یادشان میرود این وسط برای چه و برای که این نام را یدک میکشند ؟! یادمان نرود اگر برای خوشایند و مصلحت های ساختگی و منفعتهای شخصی، بزرگنمایی و کوچک نمایی کردیم، و افرادی را به این واسطه از کشور و مسئولان دلسوز و خدمتگزار ناامید کرده و به سمت دشمنان خود سوق دادیم، قطعا باید پاسخگو باشیم!
هر قلم و قدم و کلمه و جمله و فیلم و تصویر و گزارش ما که بر سطور مجازی و حقیقی رسانه های مکتوب و غیرمکتوب جاری میشود، حرمت دارد و باید بجا و در جایگاه اصلی خود بیان شود تا برکت یابد و کورسویی شود در جهت پیشرفت این مملکت به جلو .
اگر به راهی که تاکنون رفته ایم کمی تامل کنیم، شاید لازم ببینیم که اندکی در مسیر و روشها و ... خود تجدید نظر کنیم .
روزتان مبارک
صفورا ترقی
