پوست نخستین خط دفاعی برای جلوگیری از ورود عوامل بیماری زا به بدن است. با این حال، خود پوست گاهی دچار بیماری‌ها و مشکلات متعدد می‌شود که درماتیت پوستی یا اگزما یکی از این بیماری‌ها است.
درماتیت به معنای التهاب پوست است. در واقع هر گونه ضایعه پوستی که ماهیت اصلی و اولیه آن واکنش التهابی باشد، درماتیت نامیده می‌شود که انواع مختلفی دارد و رایج‌ترین آن درماتیت تماسی است، به این معنا که پوست پس از تماس با برخی مواد دچار تورم، قرمزی و خارش می‌شود.
درماتیت تماسی به دو دسته تقسیم می‌شود:
۱- درماتیت تماسی آلرژیک: این نوع درماتیت به دلیل تماس پوست با یک ماده آلرژی زا رخ می‌دهد. در واقع پاسخ آلرژیک باعث قرمزی و خارش پوست می‌شود. در این حالت، هر بار که فرد اقدام به تماس با ماده آلرژیک می‌کند، پوست دچار درماتیت می‌شود. از رایج‌ترین مواردی که می‌تواند باعث ایجاد درماتیت تماسی آلرژیک شود می‌تواند به نیکل، گیاهان، مواد شیمیایی، لوازم آرایشی، کرم ها و پماد‌ها اشاره کرد.
۲- درماتیت تماسی تحریک کننده: این نوع درماتیت زمانی رخ می‌دهد که پوست بر اثر تماس با یک ماده تحریک کننده در طولانی مدت باعث قرمزی و خارش پوست می‌شود. از مواردی که می‌توانند منجر به درماتیت تماسی تحریک کننده شوند می‌توان به دارو‌های پوستی، مواد آرایشی، رنگ ها، مواد شیمیایی، گیاهان، چسب و رزین اشاره کرد.
رایج‌ترین علائم هر دو نوع درماتیت تماسی شامل موارد ذیل می‌شود:
۱- ترک خوردگی و آسیب به پوست
۲- قرمزی
۳- تاول زدن
۴- ضخیم شدن پوست
۵- خشکی پوست و خارش
زمانی که مشاهده کردید بثورات و جوش‌های پوستی از بین نمی‌رود می‌توانید به پزشک مراجعه کنید. همچنین اگر این جوش‌ها به صورت گسترده بر روی پوست پراکنده شده و یا به صورت ناگهانی دردناک شدند، باید به پزشک متخصص مراجعه کنید.
برای جلوگیری از درماتیت پوستی در گام نخست شناسایی عامل تحریک کننده و اجتناب از آن ضروری است. پزشکان برای درمان این بیماری از کرم‌های آب رسان و نرم کننده و نیز کرم کورتیزون و یا قرص استفاده می‌کنند. همچنین متخصصان می‌توانند با اشعه فرابنفش، اشعه ایکس ری مخصوص و تجویز دارو اقدام به از بین بردن علائم درماتیت تماسی کنند.
