محمدیان با اشاره به حادثه قطار تبریز-مشهد، اظهار داشت: در این سانحه بنده دو فرزند کوچک خود، همسر، مادر و مادرزن خود را از دست دادم و اعضاء خانواده‌ام مقابل چشمانم پرَپر شدند.
وی ادامه داد: زمان وقوع حادثه برای آوردن آب در واگن دیگری حضور داشتم که آن حادثه رخ داد، سریع خود را به محل آتش‌سوزی رساندم، وسعت حریق ابتدا خیلی کم بود و برای همین هم دنبال کپسول آتشنشانی رفتم اما هیچ‌کدام از آن‌ها پُر نبود و مسئولین قطار گفتند آن کپسول‌ها خالی است.
این شاهد حادثه قطار تبریز-مشهد با بیان اینکه اگر کپسول‌های آتشنشانی قطار پر بود حریق توسعه نمی‌یافت و همان ابتدا اطفاء میشد، ابراز کرد: خانواده‌ام مقابل چشمانم می‌سوختند و من کاری نمی‌توانستم بکنم.
وی توضیح داد: در همان اثناء چند تن از جوانان برای کمک‌رسانی به مصدومان و خاموش کردن آتش خود را به واگن‌های مورد سانحه رساندند اما در کمال تعجب رئیس قطار واگن‌های سالم را از واگن‌های آسیب دیده جدا و اصرار ورزید که باید به راهِ خود ادامه دهیم.
محمدیان رئیس قطار شماره 480 تبریز-مشهد را از مهره‌هایی خواند که مانع امدادرسانی می‌شدند و تشریح کرد: رئیس قطار سرِ جوانان فریاد می‌زد که بیایید سوار قطار شوید تا به راهِ خود ادامه دهیم، برخی از مسافران قطار نیز به علت ترس نزدیک واگن‌ها نمی‌شدند و از آنجایی که فکر می‌کردند تمام واگن‌ها آتش می‌گیرد به تپه‌های اطراف فرار کرده بودند.
وی تاکید داشت: من جگرگوشه‌های خود را در این حادثه از دست دادم و در عرض چند دقیقه همه‌‌ی زندگی خود را باختم، تنها محاکمه تمام مسببان حادثه و مجازات کوتاهی‌کنندگان است که می‌تواند مرهمی بر دردهایم باشد.
این بازمانده حادثه قطار تبریز-مشهد در پایان خاطرنشان ساخت: خانواده‌ام فدایِ امام رضا(ع) شدند و از این بابت ناراحت نیستم، حضور پرشکوه مردم در مراسم تشییع نیز تسکینی بر دردهایم شد اما اینکه وزیر راه و شهرسازی می‌گوید قطار بیمه بود را نمی‌توانم هضم کنم، مگر بیمه می‌تواند خانواده‌ام را به من برگرداند؟
