هنگامی که دولت یازدهم فعالیت خود را آغاز کرد و سکان اداره کشور را در دست گرفت تمام تخم مرغ های خود را در سبد مذاکرات گذاشت و با تزریق وعده های پرطمطراق در خصوص برجام جو روانی را در جامعه ایجاد کرد؛ جوی که در همان ابتدا بسیاری از کارشناسان سیاسی در خصوص آن هشدار و دولت را از عواقب خطرناک آن برحذر داشته بودند، که در همین راستا دولت یازدهم تا پیش از حاصل شدن برجام توجه فراوانی بر روی القای جو روانی در خصوص شرایط پسابرجام کرد به صورتی که روحانی لغو تحریم ها، حل مشکلات اقتصادی، رفاه مردم و حتی در مقاطعی حتی آب خوردن مردم را نیز به حاصل شدن برجام و ارتباط با دنیای غرب مشروط کرد.
در همین رابطه دولت یازدهم که با وعده های رنگانگ تا حدودی افکار عمومی را برای پذیرش برجام آماده کرده بود در پسابرجام با مشکل اساسی در تحقق وعده هایش مواجه شده است به صورتی که به نظر می رسد این وعده ها در اولویت های دولت یازدهم جایی ندارد و اکنون که در تحقق این حجم گسترده از وعده ها قرار گرفته است به هر طریق ممکن در پی شانه خالی کردن از آن است زیرا این وعده های زیاد و غیرواقع بینانه تا حدودی غیرقابل تحقق است.
طرح های ملی هشترود همچنان خاک می خورند
زمان دوری نرویم، همین یکسال پیش بود که رئیس جمهور به استان آذربایجان شرقی سفر کردند و به نمایندگی از وی، وزیر کار در شهرستان هشترود حضور یافت. آنچه به عنوان ماحصل سفر وی به هشترود بدست آمد ۲ طرح ملی تکمیل پایاب سد سهند بطوریکه در این بازه زمانی حداقل ۳ هزار هکتار از زمینهای منطقه تحت پوشش آب رسانی قرار گیرد و همچنین تکمیل و راه اندازی کامل طرح تصفیه خانه فاضلاب شهرستان بود.
زمان به سرعت گذشت و کم کم گرد فراموشی بر تن این طرح ها نشست. اشکال و ایرادی که دلایل مختلفی نظیر عدم تخصیص به موقع و کافی اعتبارات تا موانع فنی پروژه های عمرانی در آن دخیل است، اما جای گلایه آنجاست که مسئولان بابت بدقولی های شان نه توضیحی می دهند، نه از عذرخواهی خبری است و حتی بعضا با عدم پاسخگویی به رسانه ها، تلاش دارند چراغ خاموش و بی صدا از کنار وعده شان بگذرند.
