مسئله رحم اجاره‌ای سالیان زیادی است که نه‌تنها در کشور ما، بلکه در بسیاری از کشورهای دیگر وجود دارد. در واقع یکی از تجارت‌های پررونق به شمار می‌رود و پیش‌بینی می‌شود تجارت این بازار جهانی تا سال ۲۰۳۲ به ۱۲۹ میلیارد دلار برسد.
استفاده از رحم اجاره‌ای برای زنانی که به دلایل مختلف قدرت باروری ندارند و می‌خواهند از ژن خود و همسرشان فرزندی داشته باشند راه‌حلی است که در ایران بسیار مرسوم شده است.
«دو زن» عنوان فیلم کوتاهی به کارگردانی سولماز مقرب‌پور است که با نگاهی متفاوت به مساله رحم اجازه‌ای، مِهر گم شده مادرانه را به تصویر کشیده است.
دو زن در دو طرف معامله وجود دارد؛ یکی مادر اصلی و دیگری مادر رضاعی. اولی دهنده تخمک است و دومی قرار است ۹ ماه یک جنین را با خود حمل کند و به اصطلاح رحم خود را به یک زوج اجاره بدهد و هزینه چند ده میلیونی بگیرد.
بسیاری از زوج‌ها به دلیل هزینه‌بر بودن استفاده از رحم جایگزین به سراغ آن نمی‌روند، در حالی که اگر حمایت بیمه‌ای و قانونی از این مسئله وجود داشت، مشکل خیلی‌ها حل می‌شد.
عضو شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان با طرح این سؤال که روحانی از کجا ضربه می‌خورد، ناکامی دولت روحانی در ارتباط با افکار عمومی بر سر کارنامه‌اش را گردن محمد باقر نوبخت انداخت.
عبدالله ناصری مصاحبه روز گذشته خود را دارای یک پیام ظاهری و یک پیام باطنی عنوان کرد و گفت: نه من جای نگرانی دارم، نه دولت، نه اصلاح‌طلبان، شما هم نگران نباشید.
درحالی که برخی از تئوریسین‌های اصلاحات، «رحم اجاره‌ای» خواندن دولت یازدهم را زشت می‌دانند، یکی از اعضای شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان بی‌توجه به این اظهارات، گفته اگر «رحم اجاره‌ای» جنین را خوب حفظ کند آن را دوباره اجاره می‌کنیم.
با نزدیک شدن به انتخابات ۹۶ و درخواست حجاریان و دیگر حامیان دولت برای متوقف شدن کنایه‌های سیاسی از سوی اصلاح‌طلبان به دولت روحانی، یک فعال سیاسی اصلاح‌‌طلب دولت یازدهم را مجدداً "رحم اجاره‌ای" خواند.
بازاری که امروز در خفا رحم اجاره‌ای را بین ۲ تا ۹ میلیون به فروش می‌رساند البته وقتی پای متقاضی خارجی از کشورهای دیگر به میان می‌آید واسطه قیمت را به ۲۵ میلیون هم می‌کشاند. از سوی دیگر نبود قانون مشخص و نظارت کافی باعثشده تا این مسئله خود به مشکلات دیگری در زندگی زوجین منجر شود.