حمیدرضا ترقی در وبسایت شخصیش نوشت:

مقام معظم رهبری در درس خارج خود فرمودند: حفظ کردن رفیق معنایش این نیست که انسان از خطای او دفاع کند کما اینکه دراین کارهای حزبی و جناحی وخطی معمول است که اگر خطائی هم از کسی سربزند چون با آنها هم جبهه و هم خط است وهم حزب است بایستد و دفاع کند. این حفظ اونیست این درواقع مخذول کردن اوست.

التزام عملی به سیاستهای یک تشکل جزء اولیه ترین وظائف عضویت در هرتشکیلات و حزب است مرز بین اصلاح طلبان و اصولگرایان در سپهر سیا ست ایران اسلامی ازدولت دوم خرداد تاکنون مشخص بوده ورقابت آنهادر عرصه ء سیاسی کشور واقعیتی انکار ناپذیر بوده است. اگرچه ممکن است بعضی اصلاح طلبان به تمام اهداف و آرمانهای آنها مومن نبوده و پایبند نباشند ولی بهر حال در یک جبهه محسوب شده و تبعات و ترکش های اصلاح طلبان را پذیرفته اند.

در چنین شرایطی ائتلاف یک عضو شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی < غفوری فرد > با اصلاح طلبان مانده در دور دوم انتخابات تهران را با چه معیار تشکیلاتی میتوان توجیه کرد؟

اگر هدف رفتن به مجلس به هرقیمتی ملاک این تصمیم باشد با کدام ارزش مورد اعتقاد موتلفه اسلامی همخوانی دارد؟

آیا آقای غفوری فرد نمی توانست بصورت مستقل مثل دوره های قبل تبلیغات کند و خود را به اصلاح طلبان نچسباند تا رای دادن ایشان به موسوی در انتخابات بدین وسیله دوباره تثبیت بواقع نشود؟

آیا موتلفه در قبال این اقدام یک عضو شورای خود نباید موضعی مشخص بگیرد؟

هزینه این نوع رفتار های خلاف تشکیلات را چرا باید اعضای این حزب با سابقه بپردازند/؟