مجتبی غالبی با بیان اینکه معتادان به دلیل پایین بودن سیستم ایمنی بدن، رعایت نکردن بهداشت، استفاده از وسایل مشترک، سوء تغذیه و بیماری‌های زمینه‌ای بیشتر از سایر افراد در معرض خطر ابتلا به کرونا هستند، اظهار کرد: اگر معتادان در این شرایط، در مراکزی مانند کمپ‌ها و اردوگاه‌ها نگهداری شوند و در صورتی که چند تن از آنها مبتلا به کروناویروس باشند معتادان دیگر را نیز بیمار خواهند کرد، لذا تجمع معتادان در اینگونه مراکز کار اشتباهی است.
رئیس کانون سراسری درمانگران اعتیاد کشور تاکید کرد: معتادان نیز همانند دیگر شهروندان افرادی هستند که حقوق بشر شامل حالشان می‌شود؛ حتی اگر متجاهر باشند، لذا نمی‌توان برخلاف رویه علمی و مصوبات ستاد مقابله با کرونا ، باعث تجمع و افزایش تراکم آنها در مراکز خاص شد اما از طرفی هم اگر معتادان متجاهر در خیابان‌ها رها باشند، این موضوع می‌تواند خطرساز باشد، زیرا عده‌ای از آنها برای خرید یا مصرف مواد مخدر در خیابان‌ها، کوچه ها و گاها بیغوله‌ها تردد دارند و مسائل بهداشتی را هم رعایت نمی‌کنند که همین موضوع می‌تواند موجب گسترش آلودگی شود.
وی افزود: اما برای جلوگیری از انتقال ویروس کرونا راه سومی وجود دارد تا هم معتادان متجاهر از سطح شهر جمع‌آوری شوند و هم در مراکز نگهداری متمرکز نشوند و هم درمان آنها متوقف نشود؛ راه سوم این است که در ابتدا معتادان متجاهر، غربالگری شوند؛ افرادی که جواب آزمایش کرونای آنها مثبت است یا علایم سرماخوردگی دارند در قرنطینه تحت درمان قرار گیرند و اگر امکان قرنطینه خانگی را ندارد، برای آنها فضایی در نظر گرفته شود تا امکانات پزشکی و بهداشتی را به خوبی دریافت کنند.
این درمانگر اعتیاد ادامه داد: همچنین آنهایی که جواب آزمایش کرونایشان منفی است و علائم بیماری ندارند، ابتدا از آنها وثیقه یا تعهد معتبری گرفته شود و برای ترک اعتیاد به مراکز سرپایی درمان اعتیاد ارجاع داده شوند، مراکز نیز ضمن درمان موثر و علمی با تعرفه‌ای کمتر از دیگر بیماران، طی دوره‌های زمانی تعریف شده، وضعیت آنها را به ارگانی که این معتادان را جمع‌آوری کرده یا به مرکز ارجاع داده، به طور مکتوب گزارش دهد.
به گفته وی، با این روش هم از تجمع و انتقال بیماری جلوگیری می‌شود و هم معتادان متجاهر در سطح شهر پراکنده نیستند و هم احتمال درمان اعتیاد در معتادان به طور کلی افزایش می‌یابد. این رویه می‌تواند بعد از مهار اپیدمی کرونا ویروس نیز ادامه داشته باشد و منفعت آن به همه خواهد رسید چراکه احتمال موفقیت در درمان‌های پرهیز مدار و اقامت‌های کوتاه مدت و چندماهه، بسیار جزئی است، به طوریکه بیش از ۹۰ درصد اینگونه افراد، طی چند ماه به سمت رفتار اعتقادی باز می‌گردند.
این درمانگر اعتیاد تصریح کرد: اما طی درمان‌های نگهدارنده حدود ۸۰ درصد بیماران می‌توانند ضمن استفاده از یک داروی شبه مخدر سالم، مدتها از ماده مخدر ناسالم پرهیز کنند. از طرفی حاکمیت اگر بخواهد تمام هزینه دارو و درمان این افراد را بپردازد، خیلی کمتر از هزینه‌ای است که بابت اقامت این افراد در مراکز اقامت اجباری می‌پردازد. خانواده‌ها و جامعه نیز آسیب کمتری از این بیماران خواهند دید.
