سرویس مذهبی افکار- اگر همه خوبی ها مثل جهاد و نماز و ... را قطره بدانیم، امر به معروف و نهی از منکر اقیانوسی وسیع و عمیق است. لذا می خواهیم جایگاه امر به معروف و نهی از منکر را در کلام اهل بیت علیهم السلام بهتر شناسایی کنیم:
امام باقر علیه السلام فرمود: «خداوند به شعیب وحی فرستاد که من صد هزار نفر از قوم تو را عذاب خواهم کرد: چهل هزار از بدان آنها، و شصت هزار از خوبانشان.
عرض کرد: پروردگارا نیکان را چرا؟ خطاب رسید برای اینکه با گناهکاران مسامحه و سهل انگاری کردند، و به غضب من غضبناک نشدند.»
امام صادق علیه السلام فرمود: «مردمی که حق ضعیف آنها از قوی آنها بدون لکنت زبان گرفته نشود پاک و
مقدس نخواهند شد.»
و فرمود: «وای بر مردمی که خدا را بوسیله امر به معروف و نهی از منکر اطاعت ننمایند.»
و فرمود: «خدای تعالی دو ملک فرستاد تا شهری را بر اهلش سرنگون سازند، چون به آنجا رسیدند مردی را یافتند که خدا را می خواند و زاری و تضرع می کرد، یکی از دو فرشته به دیگری گفت: آیا این دعا کننده را نمی بینی؟ گفت:
چرا، و لیکن آنچه را خدا فرموده انجام می دهم. اولی گفت: نه، من کاری نمی کنم تا از پروردگارم بپرسم، پس به سوی خدای تبارک و تعالی بازگشت و گفت:
پروردگارا چون به آن شهر رسیدم فلان بنده تو را دیدم که دعا و تضرع می کرد.
خداوند فرمود: امری که کردم انجام ده، که آن مرد هرگز برای من چهره درهم نکشیده و غیظی نکرده(در مقابل معاصی به خشم نیامده)»
آن حضرت به یکی از اصحاب خود فرمود: «بر من حق است که بی گناه شما را به گناهکار مؤاخذه نمایم، و چگونه حق نباشد و حال آنکه از مردی از شما کار زشتی به شما می رسد و بر او انکار نمی کنید، و از او دوری نمی نمائید و به او اذیت نمی رسانید تا آن را ترک کند»
و فرمود: البته گناهان نادانان شما را بر دانایان شما بار می کنم. . . تا آنجا که فرمود: چه چیز شما را باز می دارد که وقتی مردی از شما کاری زشت و ناپسندیده و آنچه موجب ایذاء ماست انجام داد، به نزد او بروید و او را سرزنش کنید، و سخن لازم و رسا را به وی بگوئید! ، شخصی عرض کرد: از ما نمی پذیرد، فرمود. از آنها دوری کنید و از نشستن با آنها اجتناب نمائید.
