پاسخی به منتقدان و مخالفان طب اسلام

در مجموعه یادداشت هایی به بررسی موضوع طب اسلامی در ایران و اهمیت و ضررورت توجه بیشتر به آن پرداخته می شود. در این زمینه دکتر علی آراسته، متخصص و پژوهشگر طب اسلامی مجموعه مقالاتی را به نگارش درآورده و به تدریج منتشر می شود

اصل‌ نهم قانون اساسی:

در جمهوری‌ اسلامی‌ ایران‌ آزادی‌ و استقلال‌ و وحدت‌ و تمامیت‌ ارضی‌ کشور از یکدیگر تفکیک‌ ناپذیرند و حفظ آنها وظیفه‌ دولت‌ و آحاد ملت‌ است‌. هیچ‌ فرد یا گروه‌ یا مقامی‌ حق‌ ندارد به‌ نام‌ استفاده‌ از آزادی‌، به‌ استقلال‌ سیاسی‌، فرهنگی‌، اقتصادی‌، نظامی‌ و تمامیت‌ ارضی‌ ایران‌ کمترین‌ خدشه‌ ای‌ وارد کند و هیچ‌ مقامی‌ حق‌ ندارد به‌ نام‌ حفظ استقلال‌ و تمامیت‌ ارضی‌ کشور آزادیهای‌ مشروع‌ را، هر چند با وضع قوانین‌ و مقررات‌، سلب‌ کند.

یکی از ابعاد آزادی انسان، آزادی در انتخاب نوع درمان است و نباید کسی را مجبور کنند که حتما از درمان خاصی استفاده کند و حتی اگر فرد در شرایطی نباشد که بتواند تصمیم بگیرد پیشاپیش از خودش یا اولیایش باید رضایت بگیرند تا درمان های مناسب را برای او استفاده کنند.

طب اجتهادی اسلامی که پس از انتشار چهار جلد کتاب طب الرسول آیه الله تبریزیان به صورت مجموعه مدونی از یک مکتب طبی کاربردی در اختیار عموم قرار گرفته است از این قاعده مستثنی نیست و اگر کسی بخواهد خود و خانواده اش را بر اساس دستورات پیامبر و اهل بیت ع درمان کند مطابق قانون اساسی نباید مانع او شد.

در اینجا ممکن است اشکالاتی مطرح بشود؛

اشکالات احتمالی که به این نتیجه گرفته می شود و پاسخ آنها به قرار زیر است:

اشکال1: این طب همه درمانها را ندارد و نمی توان با آن همه بیماری ها را درمان کرد.

پاسخ ۱: اولا هیچ مکتب طبی قادر به درمان همه بیماریها نیست و به اعتقاد ما درمانهای موثر طب اسلامی از مکاتب طبی دیگر کمتر نیست و ثانیا بیمار بر اساس آزادی و شناختی که دارد می تواند انتخاب کند که چه درمانی را بپذیرد و چه درمانی نپذیرد. و اگر به این نتیجه رسید که بخشی از درمانها موثر نیست از آنها استفاده نمی کند و نباید آزادی او را سلب کرد و مانع انتخاب نوع درمان او شد.

اشکال۲. عوارض داروهای طب اسلامی شناخته شده نیست و استفاده از آنها خطرناک است

پاسخ ۲: اگر عوارض داروهای شیمیایی و گیاهی بویژه گیاهانی که توسط اهل بیت ع تجویز شده اند را مقایسه کنیم خواهیم دید عوارض داروهای طب اسلامی نزدیک به صفر است. چه این که بسیاری از درمانها از نوع غذا و سبزی جات خوراکی روزمره است و قطعا عوارض ندارد. از سوی دیگر داروی مورد توصیه پیامبر ص یا امام معصوم ع مسلما بدون عارضه یا با حداقل عارضه است.

اشکال ۳. طب اسلامی مبتنی بر روایاتی است که معتبر نیستند و یا حداقل ممکن است معتبر نباشند و لذا اعتماد به آنها معقول نیست و نباید جان مردم را به خطر انداخت.

پاسخ ۳. تشخیص اعتبار یا عدم اعتبار این روایات بر عهده مجتهد در حوزه روایات طبی است که تعداد آنها شاید کمتر از ده نفر است و هیچ کدام به دلیل بی اعتباری این روایات را کنار نگذاشته اند و با استفاده از روایات معتبر طبی درمانهای اسلامی را استخراج کرده اند و در اختیار درمانگران طب اسلامی گذاشته اند، که در راس آنها مجتهد مسلم در طب، آیه الله تبریزیان است.

اشکال۴. این طب قانونی نیست و مجوزهای لازم را کسب نکرده است و نباید فعالیت کند

پاسخ ۴: این سوالی است که ما باید بپرسیم چرا مکتب طب اهل بیت ع در جمهوری اسلامی در اوج غربت و مظلومیت است و با خادمین طب اهل بیت مانند مجرمین برخورد می شود. .

بنا بر نص قانون اساسی در اصل چهارم قانون اساسی، کلیه قوانین و مقررات باید بر اساس موازین اسلامی باشد و طبیعتا در حوزه طب که اهمیت مضاعفی دارد ضرورت اجرای این اصل بیشتر است و بخشهای مربوطه موظفند بستر فعالیت قانونی طب اسلامی را فراهم کنند.

اشکال ۵. این طب، صحت خود را در تجربه اثبات نکرده است و لذا قابل اعتماد نیست

پاسخ ۵: اولا در طول سی سالی که از شروع تحقیقات در حوزه طب اجتهادی اسلامی می گذرد نتایج درمان با طب اسلامی توسط فعالین این حوزه، عالی بوده است؛ ثانیا انتظار می رود وزارت بهداشت جمهوری اسلامی، پیشقدم در انجام تحقیقات گسترده برای ارزیابی میزان اثربخشی درمانهای طب اسلامی باشد و نه مخالف با آن.

یک نمونه از تحقیقات وزارت بهداشت (والعهده علی الراوی؛ وزارت بهداشت اگر قبول ندارد تکذیب کند):

نقل کردند که مسوول مربوطه در وزارت بهداشت به دنبال محققینی در حوزه علمیه بود که روی اسناد کتاب طب الائمه تحقیق کنند؛ افرادی را به ایشان معرفی کرده بودند، ایشان مخالفت کرده بود و گفته بود بودجه را در اختیار کسی قرار می دهیم که نشان بدهد کتاب طب الائمه معتبر نیست!! این هم نوعی از تحقیقات است!

این یادداشتها به فضل الاهی ادامه می یابد ان شاء الله