تمبرهندی درختی است مرتفع و بلند که ابتدا در هندوستان و آفریقای شمالی رویش داشته است ولی امروزه به علت موارد استفاده فراوان در اکثر مناطق گرم نیز کشت می شود. درخت تمبر هندی بسیار آهسته رشد می کند و عمری طولانی دارد.
اخبار اجتماعی-این گیاه به عنوان گیاه غنی از پروتئین و اسیدهای آمینه ضروری بدن، مخصوصا غلات و هم چنین کربو هیدرات برای انرژی و مواد معدنی نظیر پتاسیم، فسفر، کلسیم، ویتامین C، ویتامین A و آهن در صنعت دارویی و غذایی جایگاه ویژه ای پیدا کرده است.
در طب قدیم ایران این گیاه دارای طبع سرد و خشک شناخته شده و معتقد بودند خوردن تمبر هندی باعث پایین آمدن تب شده و به هضم غذا کمک می کند. علاوه بر این، تمبر هندی خنک کننده بدن و برای رفع تشنگی نیز مفید است.
این گیاه دارای خاصیت ضد درد، ضد باکتریایی و ضد ویروسی است و برای از بین بردن انگل ها و کرم های بدن مفید است.
در بررسی های فیتو شیمیایی نشان داده شده است که حضور بسیاری از ترکیبات فعال مانند ترکیبات فنلی هم چنین اسید های چرب ضروری مانند آلفا لینولنیک اسید و لینولئیک اسید در دانه، ریشه و حتی برگ این درخت به دلیل خواص درمانی بالینی که دارد مورد توجه است.
بعضی از بهترین فواید تمبر هندی، کاهش وزن، محافظت دربرابر سرطان و افزایش سلامت گوارشی هستند. این میوه خمیر مانند با داشتن ویتامین‌هایی مانند ویتامین ث؛ آنتی‌اکسیدان‌هایی مانند کاروتن؛ و مواد معدنی مانند منیزیم و پتاسیم، معدنی از مواد مغذی است.
ایسکمی مغزی، با تولید رادیکال های آزاد اکسیژن و نیتروژن، سبب تشدید آسیب سلولی می شود. تمبر هندی از طریق کاهش حجم سکته مغزی و نقص های نورولوژیک اثر حفاظتی در برابر ایسکمی مغزی اعمال کرده و سبب ایجاد پدیده تحمل به ایسکمی می شود.
احتملا این اثر حفاظتی به واسطه حضور ترکیبات آنتی اکسیدانی مانند ویتامین C و فنلی موجود در عصاره تمبر هندی است که سبب کاهش رادیکال های آزاد تولید شده حین ایسکمی مغزی می شود.
