اخبار اقتصادی- چندی پیش پیروز حناچی، شهردار تهران، با اشاره به اینکه در بسیاری از کشورهای دنیا موضوع مسکن اجتماعی یا مسکن برای کم درآمدها توسط شهرداری‌ها پیگیری می‌شود، طرح ساخت مسکن استیجاری در کلانشهرها را مطرح کرد. طرحی که بر اساس آن شهرداری ها بایستی واحدهای مسکونی اجاره‌ای با متراژ کم را در کلانشهرها فراهم کنند.
به گزارش افکارنیوز، حناچی با بیان این نکته که شهرداری‌ها ظرفیت انجام این کار را دارند اما شاید لازم باشد برای توسعه این امر مصوبه هیات وزیران هم داشته باشیم، افزود: رئیس‌جمهور در جلسه هیات دولت با پیشنهاد بنده موافقت کرد و قرار شد این موضوع با محوریت وزارت کشور تعقیب شود.
در همین راستا سید محمد پژمان، معاون وزارت راه و شهرسازی ، از شکل گرفتن همکاری جدیدی بین دولت و شهرداری‌ها برای ساخت مسکن استیجاری خبر داد و گفت: نهایتا این جمع‌بندی حاصل شد که مطابق عملکرد کشورهای توسعه‌یافته، شهرداری‌ها وارد حوزه اجاره‌داری شوند و مسکن استیجاری تولید کنند. ساخت مسکن استیجاری راهکاری است که در این سال‌ها، پس از افزایش قیمت رهن و اجاره مطرح می‌شود.
عمده افراد و گروه‌هایی که این راهکار را پیشنهاد می‌کنند، به تجربه کشورهای توسعه یافته نظیر آلمان و ایالات متحده آمریکا استناد کرده و از تاثیر گذاری این طرح در آن کشورها سخن می‌گویند. در این بین بسیاری از کارشناسان مسکن، پیاده‌سازی مسکن استیجاری را بدون در نظر گرفتن تناقضاتی که این راهکار با فرهنگ کشور ما دارد، متناسب با بازار ایران نمیدانند.
شاخص های بازار مسکن، نامناسب بودن مسکن استیجاری را اثبات می‌کند
یک از ایرادات مهم راهکار مسکن استیجاری، عدم تطبیق این راهکار با شرایط بازار مسکن در کشور است. در همین جهت محمد عنایتی نجف آبادی، کارشناس عمران، با بیان اینکه تعداد سالی که یک خانواده می‌تواند با پس انداز یک سوم درآمد خود، هزینه خرید یک خانه را تامین کند، شاخص دسترسی به مسکن موثر نامیده می‌شود. گفت: این شاخص در کشورهایی که از راهکار تولید مسکن استیجاری استفاده می‌کنند، به طور میانگین 5 سال است. در حقیقت متقاضی مسکن استیجاری پس از اینکه 5 سال که در واحد استیجاری سکونت داشت، می‌تواند مسکن خود را، خود تامین کند.
عنایتی ضمن بیان این نکته که شاخص دسترسی به مسکن به طور میانیگین در شهر تهران به 46 سال رسیده است افزود: با این شرایط اگر از راهکار تولید مسکن استیجاری استفاده کنیم، متقاضی نمیتواند، هزینه خرید مسکن را برای مدت کوتاهی تامین کند و مجبور است سال‌های زیادی از این واحد مسکونی استفاده کند. درنتیجه این راهکار در ایران قابل استفاده نخواهد بود.
مسکن استیجاری با شرایط اجتماعی کشور سازگار نیست
از دیگر ایرادات وارده به راهکار مسکن استیجاری، تناسب نداشتن این راهکار با شرایط اجتماعی کشور است. در همین راستا فرهاد بیضایی، کارشناس مسکن در گفتگو با رادیو اقتصاد، ضمن بیان اینکه عمده کشورها نظیر اسپانیا، رومانی و پرتغال که مهاجرفرست هستند، سعی در بهبود شاخص‌های تملک دارند اما کشورهایی نظیر آلمان، فرانسه و آمریکا که کشورهای مهاجرپذیر هستند، مسکن استیجاری را گسترش می‌دهند، گفت: سیاست کشورهایی که در آن‌ها، جوانان اقدام به مهاجرت می‌کنند، این است که با استفاده از ابزاری نظیر مالکیت بر واحد مسکونی، انگیزۀ جوان‌ها را افزایش داده و آن‌ها را پایبند در کشور کنند.
برج گرینفل تجربه تلخ راهکار مسکن استیجاری
ایراد دیگر راهکار مسکن استیجاری، ناهماهنگی این راهکار با شرایط اقتصادی کشور است. در همین خصوص فرهاد بیضایی، ضمن بیان اینکه در راهکار مسکن استیجاری، هزینه نگهداری واحدهای ساخته شده سرسام آور است و شرایط اقتصادی فعلی، اجازه تعمیر و نگهداری این واحدها را نمی‌دهد، گفت: برج گرینفل در انگلستان که نماد راهکار مسکن استیجاری تلقی می‌شود، هنگامی که دچار حادثه شد، به منظور بازسازی به یازده میلیون یورو نیاز داشت در حالی که شهرداری آن¬جا توانست نهایتاً دو میلیون یورو را تقبل کند.
وی افزود: در حقیقت کشورهای توسعه یافته که توان مالی به مراتب بهتری از ما دارند نیز امکان این¬که بتوانند، هزینه تعمیر و نگهداری واحدهای استیجاری را تامین کنند، ندارند. در نهایت، این واحدها هر روز فروسوده تر شده و در نهایت نیز به علت غیر قابل استفاده بودن، کاملا منحدم و منفجر می‌شوند.
