به گفته مدیر دامپزشکی کاشمر بیماری سیاه زخم یا شاربون در دام یک بیماری عفونی به شدت واگیردار شناخته می‌شود که منجر به مرگ نوجوان مذکور شده است وبه طور حتم اگر اطلاعات کافی درباره مصرف جگر خام به مرحوم داده می‌شد، قابل درمان بود.
سیاه زخم ممکن است مستقیم یا از طریق دام‌هایی که در اثر این بیماری تلف شده اند، وارد بدن دامدار شود همچنین در زمان بارندگی زیاد یا سیل و... امکان دارد مکان لاشه‌هایی که در گذشته به همین دلیل دفن شده اند، شسته و مجدد موجب بروز بیماری در آن منطقه شود. به گفته کارشناسان انگل «لینگواتولا سراتا» یا کرم زبانی شکل هم یکی از انگل‌های مشترک بین انسان و دام است که شکل نابالغ آن انسان و دیگر دام‌های اهلی نظیر گوسفند و گاو را آلوده می‌کند. آلودگی کبد (جگر) دام‌ها به انگل نابالغ از نظر بهداشت عمومی بسیار مهم است.
اگرچه جگر دام‌ها مهم‌ترین محل استقرار انگل نیست، اما با توجه به بازار مصرف زیاد این محصول اهمیت بسیاری دارد. انگل نابالغ به رنگ سفید مایل به خاکستری و طولی در حدود ۵ میلی متر است و بیشتر بافت ناحیه حلق انسان را آلوده می‌کند.
جگر خام یا نیم پخته (به اصطلاح جگر آب دار) می‌تواند بسیاری از میکروب‌های بیماری زا را به بدن انتقال دهد. زنان باردار، دختران جوان و بیماران مبتلا به کم خونی مزمن که برای افزایش آهن خون اغلب ازجگر‌های آب دار استفاده می‌کنند، بیشتر در خطر ابتلا به این انگل قرار دارند. مصرف جگر به صورت نیم‌پخته یا خام (جگر آب دار) رایج‌ترین راه ابتلای انسان است. در برخی از جگرفروشی‌ها ممکن است بنا به پسند بعضی از مصرف‌کنندگان بدین گونه طبخ شود که این مسئله خطری برای انتقال آلودگی محسوب می‌شود.
