اگر چه ما چشمان برخی افراد را سبز می‌بینیم، اما واقعیت چیز دیگری است. در واقع هیچ چشمی به رنگ سبز مطلق نیست، بلکه از ترکیب رنگ‌های دیگر است که این رنگ به چشم ما سبز می‌آید.
افرادی که چشمان سبز رنگی دارند، در حقیقت چشمان‌شان شامل رنگدانه‌های قهوه ای، زرد و آبی است. چشمان سبز رنگ، ملانین زیاد و همچنین ذخیره کلاژنی در استروما ندارد. از این رو، هنگامی که نور وارد چشم می‌شود، بخش اعظم آن توسط سلول‌های رنگدانه‌دار جذب می‌شود و ذرات درون استروما نیز نور را پراکنده می‌کنند.
در نتیجه نور آبی پس از ترکیب با نور قهوه‌ای ملانین به رنگ سبز تبدیل می‌شود.
چشم سبزها در هر نژادی یافت می‌شوند.
اگر چه چشم سبزها را بیشتر در اروپا می‌بینیم، اما هر فردی با هر نژادی، می‌تواند چشمان سبز رنگی داشته باشد.
سلامتی آن‌ها در خطر است.
اگر چه افراد چشم سبز جذابیت زیادی دارند، اما از طرف دیگر، بیشتر در معرض ابتلا به یک نوع سرطان هستند. افرادی که چشمان آبی یا سبز دارند، رنگدانه‌های کمتری نسبت به چشم قهوه‌ای‌ها دارند و از آن جا که همین رنگدانه‌های قهوه‌ای، از چشم در برابر سرطان محافظت می‌کند، افرادی که چشمان روشنی دارند، بیشتر در معرض نور و به تبع آن ابتلا به سرطان هستند.
از این رو، برای جلوگیری از این بیماری، باید از عینک آفتابی استفاده کنند.
اروپا بیشترین درصد چشم سبزها را دارد.
از آن جا که اشاره کردیم چشم سبزها جزو اقلیت‌های جامعه محسوب می‌شوند، از این رو شاید برایتان جالب باشد بدانید که آن‌ها بیشتر در کدام کشور‌های جهان ساکن اند.
اگر به اروپا سفر کرده باشید، به جواب این سوال پی می‌برید. تحقیقات نشان داده که ۸۶ درصد جمعیت کشور‌های ایرلند و اسکاتلند، چشمانی سبز یا آبی دارند. این آمار در کشوری، چون ایسلند هم صادق است. ۸۷ درصد مردان و ۸۹ درصد زنان این کشور یکی از این دو رنگ چشم را دارند که بیشتر از نژاد سلتی و ژرمنی‌ها هستند.
