احسان متین‌فر یک روانشناس و استاد دانشگاه اظهار کرد: در خصوص ازدواج اولین مسئله‌ای که باید به آن توجه کنیم این است که چرا افراد باید ازدواج کنند. ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که عقیده بر این است که همه افراد باید ازدواج کنند. ما با این عقیده در واقع برای همه افراد یک سایز لباس می‌دوزیم و تفاوت‌های فردی آن‌ها را در نظر نمی‌گیریم.
این عضو هیئت علمی مؤسسه آموزش عالی بهار با اشاره به اینکه «برخی افراد برای زندگی مشترک مناسب نیستند»، تصریح کرد: زندگی مشترک معیار‌هایی را لازم دارد که بعضی از افراد ممکن است آن‌ها را نداشته باشند. اینکه افراد این معیار‌ها را داشته باشند یا نداشته باشند به‌معنای برتری آن‌ها بر یکدیگر نیست. زمانی که ما افراد را به ازدواج کردن مجبور و فشار اجتماعی زیادی به آن‌ها وارد می‌کنیم، نتایج آن را در طلاق‌های عاطفی، روابط فرا زناشویی و… مشاهده می‌کنیم.
این روانشناس اضافه کرد: زمانی که ما در خصوص ازدواج کردن صحبت می‌کنیم باید دو نکته را در نظر بگیریم که آیا افراد تمایل به ازدواج کردن دارند و آیا افراد برای ازدواج‌کردن آماده هستند یا خیر. پژوهش‌ها نشان می‌دهد که جوانان ایرانی به دلیل فرایند‌های اجتماعی از نظر هویتی و روانشناختی دیر به بلوغ می‌رسند.
متین‌فر عنوان کرد: در جوامع دیگر ما شاهد این هستیم که افراد در ۱۸ سالگی به هویت‌یابی می‌رسند، اما در جامعه ما هویت‌یابی در ۲۲ الی ۲۴ سالگی رخ می‌دهد. اگر افراد به هویت‌یابی نرسیده باشند، هر انتخابی که برای ازدواج انجام دهند، اشتباه است. در شرایط کنونی جامعه که سن هویت‌یابی افزایش یافته است سن ازدواج نیز باید افزایش یابد.
وی با اشاره به اینکه «فردی که وضعیت روانشناختی او در حال تغییر است نمی‌تواند تصمیمی بگیرد که تا پایان عمر به آن پایبند باشد»، افزود: یکی از ویژگی‌ها و معیار‌های اساسی برای ازدواج این است که افراد به ثبات هویتی رسیده باشند در نتیجه ازدواج در سن پایین، سبب افزایش نرخ طلاق و دیگر آسیب‌های اجتماعی می‌شود. اینکه نرخ سن ازدواج رو به افزایش است تا حد زیادی طبیعی است و برای یک ازدواج مناسب باید این تأخیر را پذیرفت.
این روانشناس بیان کرد: افراد بیشتر پیامد‌های نامناسب افزایش سن ازدواج را مطرح می‌کنند، اما افزایش سن ازدواج پیامد‌های مثبت و روشنی نیز دارد. وقتی ازدواج افراد با بالا رفتن سن آن‌ها به تأخیر می‌افتد هویت‌یابی کامل می‌شود و افراد ازدواج پایدارتری دارند. پژوهش‌ها نشان می‌دهد هرچه سن افراد بیشتر می‌شود در ازدواج اول خود موفق‌ترند و به‌واسطه بلوغ اقتصادی و عاطفی شریک زندگی مناسب‌تری انتخاب می‌کنند.
متین‌فر ادامه داد: هنگامی که سن ازدواج افزایش می‌یابد ما شاهد این هستیم که پختگی روانی افراد نیز افزایش پیدا می‌کند ما این امر را در افرادی که تصمیم می‌گیرند مجرد بمانند بیشتر مشاهده می‌کنیم. این افراد پختگی روانی، استقلال و کارآمدی بیشتری دارند.
این روانشناس خاطرنشان کرد: افرادی که دیر ازدواج می‌کنند ممکن است در انتخاب خود دچار وسواس شوند، زیرا این افراد به آزادی و استقلال بیشتری نیاز دارند. نگرانی این افراد این است که ازدواج از آزادی آن‌ها بکاهد و این اضطراب در قالب وسواس نشان داده می‌شود. مجرد یا متأهل بودن صرفاً یک انتخاب و یک نوع سبک زندگی است.
