امیرالمومنین امام علی علیه السلام:
شخص منافق هرگاه نگاه می‌‌کند برای سرگرمی است، هر گاه سکوت می‌‌کند همراه با غفلت است، وقتی سخن می‌‌گوید بیهوده‌گویی می‌‌کند.
هرگاه بی‌نیاز شود طغیان می‌‌کند، وقتی گرفتاری به او رسد داد و فریاد راه می‌‌اندازد، زود ناراحت میشود و دیر خشنود می‌‌گردد.
از اندکِ خدا ناخشنود میشود و بسیارش هم او را خشنود نمی‌‌سازد، شرّ بسیار در سر می‌پروراند و مقداری از آنها را به کار می‌‌بندد و افسوس می‌‌خورد که چرا فلان کار بد را انجام نداده است.
متن حدیث:
امیر المؤمنین علیٌّ علیه‌السلام:
المُنافِقُ إذا نَظَرَ لَها، وإذا سَکَتَ سَها، و إذا تَکَلَّمَ لَغا، و إذا استَغنی طَغا، و إذا أصابَتهُ شِدَّةٌ ضَغا، فهُو قَریبُ السُّخطِ بَعیدُ الرِّضا، یُسخِطُهُ علَی اللّه الیَسیرُ، و لا یُرضیهِ الکثیرُ، یَنوی کثیرا مِن الشَّرِّ ویَعمَلُ بطائفَةٍ مِنهُ، و یَتَلَهَّفُ علی ما فاتَهُ مِن الشَّرِّ کیفَ لَم یَعمَلْ بهِ!
"تحف العقول، صفحه ۲۱۲"
