اینکه اروپا SPV را با 6 ماه تاخیر هم عملیاتی نمی‌کند ولی ما همزمان با خروج آمریکا از برجام، به فکر رفع بهانه‌های آمریکا هم هستیم، حتما خبر خوبی برای ایران نیست. خبر بدتر البته این است: آقای وزیر امور خارجه‌ای داریم که روز روشن برخی دستگاه‌های نظام را به هزاران میلیارد پولشویی سالانه متهم می‌کند. آن هم دقیقا در زمانی که اروپا و رئیس آمریکایی FATF بشدت دنبال چنین اتهام پرملاتی برای اجبار ایران به قبول خواسته‌های خود هستند.
چنانکه باد می‌آید و شاخه می‌جنبد اما از این پس، تمام اینها را باید در رسته خبرهای خوب طبقه‌بندی کنیم، چرا که توفان خبرهای بد ظاهرا تازه به مرزهای ایران نزدیک شده است! سفر اخیر وزیر خارجه انگلیس به ایران و گزارشی که روزنامه گاردین در این باره منتشر کرده را باید پیش‌درآمد این توفان دانست؛ توفانی که ظاهرا این بار نه هسته‌ای، اقتصاد و موشک‌ها؛ که تمام آنچه با نام ایران- و نه جمهوری اسلامی- می‌شناسیم را هدف گرفته است.
لحن و محتوای گزارش این روزنامه انگلیسی از دیدار اخیر وزیر خارجه روباه پیر با کسی که اکنون به نمایندگی از ما، مسؤولیت وزارت امور خارجه ایران عزیزمان را در دست دارد، آنچنان گزنده و تحقیرآمیز است که انسان نمی‌داند اصلا چگونه باید درباره‌اش حرف زد؟! البته یقینا باید شاکر باشیم که خدا دشمنان ما- از جمله همین روباه پیر- را از احمق‌ها قرار داده، اگر نه ما کجا باید باخبر می‌شدیم که یک الف بچه از لندن پا شده آمده، در پایتخت ایران ما را تلویحاً به تکرار قحطی جنگ جهانی اول تهدید کرده و دم بر کول، دارد می‌رود؟!
به یقین اگر سیدحسن مدرس، رئیسعلی دلواری، ستارخان و باقرخان چنین خبری را در گور بشنوند، برای ایران اشک خواهند ریخت.
بگذارید به متن گزارش گاردین از دیدار جرمی هانت و محمدجواد ظریف در تهران بپردازیم: «جرمی هانت امروز در دیدار با ظریف صریحا تاکید کرد انگلیس قدرت کوچکی در خاورمیانه نیست و نفوذ بسیاری در منطقه دارد؛ ایران با خطر تبدیل شدن به همان کشور آواره جنگ اول جهانی که مورد هجوم نیروهای خارجی قرار گرفت، مواجه است! [اشاره تلویحی] متحد ما در منطقه، عربستان است نه ایران! ایران فکر نکند زندانی کردن دوتابعیتی‌ها می‌تواند اهرمی برای فشار در مذاکرات سیاسی باشد چون قطعاً این رویکرد برای ایران هزینه خواهد داشت؛ برجام یکی از موارد نادری است که ما رویکردی متفاوت با آمریکا داریم و فکر می‌کنیم برجام توافق خوبی است». با این تفاصیل، شانس با ما یار بوده که این مردک انگلیسی در خاک تهران، به اعضای هیات ایرانی، باز سیلی نزده لااقل!
چنانکه در ابتدا گفته شد اما این تازه آغاز راهی است که سیاست‌های دولت حسن روحانی پیش پای ملت ایران خواهد گذاشت. اگر حافظه تاریخی‌تان یاری کند، خواهید دید لحن مقامات آمریکایی هم در زمان مذاکرات برجام اینگونه بود. حالا ولی کدخدا عوض شده است، پس چرا نباید انتظار تکرار همان رفتارها را از جانب اروپا داشته باشیم؟ بنا به ضرب‌المثلی که می‌گوید: «میمون هرچه زشت‌تره، بازیش بیشتره»، طبعا اروپایی‌ها طمع بیشتری برای گرفتن امتیاز از ما خواهند داشت و لحن توهین‌آمیزتری از آمریکا در پیش خواهند گرفت. ما هم که پیشاپیش گفته‌ایم جان بدهیم، برجام نمی‌دهیم و در هر صورت برجام را حفظ خواهیم کرد! لذا اکنون زمان آغاز باج‌خواهی‌های تاریخی اروپا از ایران است و گزارش اخیر گاردین را باید نقطه عطفی در روابط ایران و اروپا دانست.
اینکه بخش رسانه‌ای وزارت خارجه انگلیس چنین خبری را در اختیار گاردین قرار می‌دهد تا تمام دنیا تهدیدهای عریان انگلیس علیه ما را بشنوند، یعنی اولا آنها در باج‌گیری از ما بسیار مصمم هستند، ثانیا اراده‌ای برای مقاومت در برابر این گستاخی کثیف در مقابل خود نمی‌بینند، ثالثا کسانی که ماموریت این انگلیسی وقیح را حفظ برجام جا می‌زنند، اگر نگوییم بسیار، ولی حتما احمق یا خائنند. اظهار عجز در برابر بیگانه و فحاشی و اتهام‌زنی به ایرانیان دلسوز، رویه ثابت دولت طی سال‌های اخیر بوده است.
با این دست فرمان اما تنها چیزی که عاید ما خواهد شد، تحقیر و توهین‌های بیشتر است. اروپا ما را سر گردنه گیر آورده و باج‌های سنگینی از ما در ازای همان SPV بیخود خواهد خواست. آنها بخوبی می‌دانند آقای ظریف با اتهام‌زنی به کشور خود چقدر با سیاست‌های آنها همراهی کرده است، با این حال خود را نیازمند ترساندن بیش از پیش مسؤولان ایرانی می‌دانند.
کسی که دیروز باور کرده آمریکا با یک بمب تمام سیستم دفاعی ما را از کار می‌اندازد، چرا نباید باور کند انگلیس و غربی‌ها می‌توانند دوباره ما را دچار قحطی کنند؟! جرمی هانت البته خوب می‌داند آقای ظریف و دوستانش تخصص‌شان تحقیر توانایی‌های کشور عزیز ما در ابعاد مختلف است و بهتر می‌داند چنانکه آمریکا در برابر موشک‌های دست‌ساز حماس توان مقاومت ندارد، انگلیس هم در برابر جمهوری اسلامی توان شستن خود را نخواهد داشت. با محمدجواد ظریف اما چه کنیم؟!
وحید مستوفی
