رصدخانه فضایی پرتو ایکس چاندرا متعلق به آژانس فضایی آمریکا (ناسا) در حال حاضر در حال رصد و مطالعه خوشه کهکشانی ماهی یا حوت است. جایی که در نزدیکی آن، دو کهکشان موسوم به NGC ۵۲۰ در میانه فرآیند برخورد و ادغام شدن هستند.
این دو کهکشان که حدود ۱۰۰ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارند، حدود ۳۰۰ میلیون سال پیش شروع به ادغام کرده‌اند!
این عکس در طول رصد ۸ ساعت و ۳ دقیقه‌ای امروز تلسکوپ چاندرا شکار، پردازش و منتشر شده است.
صورت فلکی ماهی یا حوت (Pisces) از صور فلکی منطقةالبروج است که بعد از "دلو" و قبل از "بره" قرار دارد. در این پیکر آسمانی ستاره درخشانی دیده نمی‌شود.
این صورت فلکی در اوایل آبان‌ماه در بهترین وضعیت رصدی قرار می‌گیرد. در نقشه‌ها به صورت دو ماهی ترسیم شده است که با طنابی به هم متصل هستند.
خورشید در زمان عبور از نقطه اعتدال بهاری، یعنی شروع بهار در محدوده این صورت فلکی قرار می‌گیرد.
پرنورترین ستاره این صورت فلکی "رشاء" نام دارد که در زبان عربی به معنای گره است. این گره در طنابی که دو ماهی را در برگرفته، وجود دارد.
صورت فلکی حوت هیچ ستاره پرنور دیگری ندارد، به نحوی که بسیاری از ساکنان شهر‌های بزرگ هیچ‌گاه این صورت‌فلکی را مشاهده نمی‌کنند.
بابلیان باستان، ستارگان این صورت‌فلکی را به صورت مادر و پسری نمایش می‌دادند که خود را به شکل ماهی در آورده‌اند.
یونانیان نیز داستان کاملا مشابهی در این مورد دارند. "آفرودیت" (Aphrodite) الهه عشق و پسرش "اروس" (eros) تحت تعقیب مردی به نام "تیتونوس" (tithonos) بودند که سرنوشت عجیبی داشت. وی هر چند که فناناپذیر بود، ولی مانند انسان‌های معمولی پیر می‌شد. تیتونوس که رومیان او را به صورت غول نفرت‌آوری مجسم می‌کردند، در پی آفرودیت بود که رومیان او را "ونوس" می‌نامیدند و پسر کوچکش بود.
پیش از آن که تیتونوس بتواند به آن‌ها برسد، مادر و پسر به دریا پریدند و خود را به شکل دو ماهی در آوردند. پس از آن، این ماهی‌ها از سوی خدایان به آسمان انتقال یافتند و به وسیله نوار پهنی با یکدیگر مرتبط شدند. این طریقه ارتباطی به عنوان نمود و نشانی از عشق مادری به شمار می‌آید.
صورت‌فلکی حوت برای مسیحیان پیشین نیز اهمیت ویژه‌ای داشت. دوران مسیحیت حدود ۲ هزار سال قبل آغاز شد، یعنی زمانی که نقطه اعتدال بهاری از برج حمل به برج حوت انتقال یافت. عیسی مسیح در دوران ابتدایی مسیحیت با این صورت فلکی ارتباط داده می‌شد.
اما از نظر علم امروزی، دو کهکشان NGC ۵۲۰، یک جفت کهکشان مارپیچی در حال ادغام هستند که این موضوع توسط "ویلیام هرشل"، ستاره‌شناس آلمانی-بریتانیایی در تاریخ ۱۳ دسامبر ۱۷۸۴ کشف شد.
