محمد ایمانی تحلیلگر مسائل سیاسی و فعال رسانه ای طی یادداشتی در کانال تلگرامی خود نوشت:
برجام پس از کش و قوس های فراوان، به وعده مجعول برقراری SPV از سوی اتحادیه اروپا منتهی شد. اروپایی ها از زمان خروج آمریکا از برجام، ۷ ماه فرصت داشتند مکانیسم ادعایی خود برای دور زدن تحریم ها را راه اندازی کنند اما وقت کشی کردند.
وعده 13 آبان آنها عملی نشد. حتی به قول خودشان، راه اندازی "نمادین"! اس پی وی نیز در این روز تحقق نیافت. بماند که شرکت های اروپایی در همین فاصله زمانی زیر تعهدات خود زدند و کانال کذایی نیز اگر راه بیفتد، مبادله نفت در مقابل کالاست و نه ارز.
اکنون سوال مهمی در میان است که می تواند ابزار راستی آزمایی سه دولت اروپایی فریبکار باشد. کاش آقای ظریف و عراقچی وقت می کردند لا به لای سیاست بازی و برچسب زدن به منتقدان، از خود بپرسند: سه دولت اروپایی عضو برجام (انگلیس، فرانسه، آلمان) اگر نمی خواهند وقت کشی کنند، چرا میزبانی دفتر SPV (کانال مبادلات مالی ویژه) را نمی پذیرند؟ آیا همین برای نمایش دروغگویی آنها کافی نیست؟
این موضوع با وجود کم ارزشی و دور شدن از تکلیف اصلی اروپا در برجام، سند راستی آزمایی است؛ همچنان که نشان می دهد آیا تیم ظریف_عراقچی واقعا پیگیر مطالبه جدی از اروپا برای انجام تعهدات هستند یا نه. متاسفانه اصرار مشکوکی در وزارت خارجه برای داخلی کردن مباحث و عدم مطالبه جدی از طرف اروپایی برجام دیده می شود.
گفتنی است سه کشور مذکور مایل بودند میزبانی SPV را به عهده یکی از سه کشور "اتریش، بلژیک و لوکزامبورگ" بگذارند که هر سه مخالفت کرده اند، چون اتحادیه اروپا نمی خواهد به تعهدات برجام خود عمل کند وفقط به قول خانم موگرینی مایل است ملاحظات امنیتی خود را از طریق حفظ برجام و مذاکره درباره توان موشکی و نفوذ منطقه ای ایران پیش ببرد! یعنی با آمریکا هماهنگ باشد نه در مقابل آن. آقای ظریف و تیمش در مقابل این قصد اروپایی ها، خواب هستند یا خود را به خواب می زنند؟
