به گزارش ايسنا، " آليستر اوانس" سرپرست تيم تحقيقاتي و محقق زيستشناسي تكاملي در دانشگاه موناش استراليا، روند تغيير اندازه پستانداران را در دورههاي مختلف مورد بررسي قرار دادند و اختلافي در اندازه تغييرات در گروههاي كوچك و بزرگ پستانداران كشف كردند؛ بطوري كه سرعت تغييرات در پستانداران كوچك بسيار بيشتر از پستانداران بزرگ بود.

تیم تحقیقاتی، تغییر اندازه ۲۸ گروه از پستانداران را در چهار قاره جهان و حوزه اقیانوسی بررسی کردند.

پس از پایان دوره کرتاسه(Cretaceous) و زمان تقریبی انقراض دایناسورها، جثه پستانداران بسیار کوچک و بزرگترین پستاندار یک موجود جونده در اندازه خرگوش با وزنی در حدود ۳ کیلوگرم بود.

در طول ۴۰ میلیون سال بزرگترین پستاندار تا آن زمان روی زمین پدیدار شد؛ موجودی به نام «ایندریوکوتریوم»(Indricotherium) که وزنی در حدود ۱۵ هزار کیلوگرم داشت.

پستانداران پس از انقراض دایناسورها به سرعت تکامل یافته و بزرگ شدند که از جمله این گروه می‌توان به پستانداران آبزی مانند وال و دلفین اشاره کرد که دو برابر سرعت پستانداران روی خشکی رشد کردند. اندازه بزرگ بدن این پستانداران آبزی مانعی برای از دست دادن گرمای بدن در آب است.

بر اساس محاسبات، تغییر در اندازه پستانداران از موش به فیل ۲۰۰ هزار نسل باید طول می‌کشید، اما بررسی فسیل‌ها نشان می‌دهد که این روند بسیار طولانی‌تر است. در طول حدود ۲۴ میلیون نسل، پستانداران تکامل یافته و از اندازه یک موش به اندازه فیل رسیده اند.

اين تحقيق نشان داد: درحاليكه بزرگ شدن و تغيير اندازه (از موش به فيل) زمان زيادي برده است، كوچك شدن پستانداران بسيار سريعتر صورت گرفته است؛ بطور مثال تكامل فيل هاي كوتوله در مقايسه با بزرگ شدن و تغيير اندازه از گوسفند به فيل ۱۰ نسل كمتر زمان برده است.