حمید رضا امام قلی تبار، بازرس مجمع عالی نمایندگان کارگران درباره مشکلات جامعه کارگری گفت: این روزها نمایندگان جامعه کارگری در سطح ملی جسارت معرفی خود را بعنوان یک فعال بخش کارگری در بین این قشر که بیش از نیمی از جمعیت کشور راشامل میشوند،ندارند. زیرا روز به روز کارگران را در باتللاق تورم و گرانی و سکوت معنی دار مسئولین مربوطه غرق شده میبینند. تورم افسار گسیخته این روزها چنان در جیب و سفره کارگران میتازد که گویی تلاش شعار گونه برخی مسئولان دولتی و مجلس نشین که برای کسب آرای کارگران ،خود را ناجی آنها معرفی میکردند،بی نتیجه بوده و از همه دردناکتر اینکه نه دولتی ها و نه مجلس نشینان در واقع کارگر و کارگر زاده و کارگری نکرده اند که مشکلات پرتنش این روزهای جامعه کارگری کشور را درک نمایند.با این اوصاف کارگران از خود می پرسند که چرا در این دو سه دهه اخیر در گفتمان برخی مدعیان و حامیان کارگری ،نیروی کار طلایه دار و سنگرساز جهاد اقتصادی بوده و حال روزش به چنین روزی رسیده که اعلامیه فروختن کلیه ی خود را بدور از چشم خانواده و همکاران بر در و دیوار شهر ، در سر بپروراند و به بهانه ی ماموریت در بیمارستان کلیه ی خود را بفروش برساند تا از شرمندگی پیش خانواده خود بکاهد؟
امروز کارگران نمی دانند که با وجود خط معیشت حدود پنج میلیون تومانی، با دوشیفت کارکردن به امید حقوق بیشتر که آن هم با این شرایط بهانه ای در دست برخی کارفرما نماها شده که حقوقشان معوقه گردد،چگونه هزینه های وحتشناک درمانی ،هزینه های کمرشکن آموزش و پرورش رایگان ، هزینه های مواد خوراکی و غذایی و بهداشتی را که به لطف برخی مسئولین امر بصورت لحظه ای در حال افزایش است،مسکن و حمل و نقل و هزاران مصبیت هایی که که بواسطه کارشناسی های ناکارشناسانه برخی مسئولین پرمدعا به این حال و روز درآمده ،با چه روشی بتواند فقط و فقط زنده بمانند؟ و زمانی هم که از سر ناچاری پیگیر مطالبات به حقه خود میگردند ،انگ اختلال در امنیت ملی برپیشانی آنها نقش بسته و زندان و شلاق بدرقه راهشان است.
آن مسئولینی که کارگران را به احساسی بودن و کلی گویی متهم میکنند، تاکنون در برابر دلائل و نقطه نظرات علمی و تخصصی و کارشناسی شده دوستان چه عکس العملی داشته اند که بتوان از این دست مسئولین توقع یاری و کمک داشت؟
دولتمردان و مجلس نشینان می دانند که به بهانه افزایش قیمت دلار که،سنگ روی سنگ بند نیست،در آمد دولت افزایش داشته و تولیدکنندگان هم بواسطه تامین مواد اولیه و با همین بهانه ،بدون هیچ کنترلی نسبت به افزایش قیمت محصولات خود اقدام نموده اند و در برخی محصولات با اینکه قیمت دلار به پنج برابر نرخ قبلی رسیده است با افزایش حدود 2000درصدی در این جولانگاه میتازند دریغ اینکه کارگران در زیر پای این قبیل افراد دست و پا زده و بطور کامل له شده اند. نکته قابل تامل اینکه در این شرائط حقوق و دستمزد کارگران به کمتر از 3%بهای تمام شده رسیده اما مسئولین مربوطه با تقاضای افزایش حقوق کارگران مخالفت نموده که به صلاح نیست، لذا انتظار این است که ،راهکار دیگری ارائه دهید که متاسفانه راه کارهای این مسئولین احساسی تر و غیر کارشناسی تر از کارگران است.کارگران میدانند که ،مدیریت و مسئولیت داشتن طی کردن راه نیست،بلکه ساختن راه است اما در این شرایط ،ساختن راهی در کار نیست بلکه عایدی این قشر تنها بودن کارگران ست.
امید است انتخابات بعدی مجلس و ریاست جمهوری ،کارگران برخلاف گذشته کسانی را بعنوان وکیل خود برگزینند که دغدغه امام و رهبری راجع به جامعه کارگری در داشته و لباس کارگری را دیده و برتن کرده باشند تا علاجی برای حل دغدغه های کارگران بیابند.
