سرخپوشان پایتخت بازگشتی استثنایی در مقابل الدحیل داشتند و توانستند با نتیجه 3-1 رقیب قطری را شکست داده و به مرحله بعد صعود کنند. در این دیدار، بشار رسن عملکرد بسیار خوبی داشت و علی رغم بازی در تیم ملی عراق و مصدومیت جزئی، یکی از تاثیرگذارترین بازیکنان پرسپولیس بود. همچون بازی رفت، رسن در راس جلویی لوزی خط هافبک پرسپولیس قرار داشت و وظایف هجومی اش از دیگر هافبک ها بیشتر بود.
با مرور لحظات بازی پرسپولیس - الدحیل، در می یابیم مهم ترین ویژگی مثبت نمایش بشار رسن دوندگی بی امان این بازیکن بود. در حملات رسن بیشتر از دیگر بازیکنان صاحب توپ می شد و سعی می کرد با قدرت حمل توپش از بازیکنان الدحیل عبور کند و فرصت سانتر، کات بک یا به هر نحو رساندن توپ به مهاجمان را فراهم کند. نقشه حرارتی ستاره عراقی نیز نشان می دهد که او در اکثر نقاط زمین حضور داشت. بشار در این بازی بیش از تمام بازیکنان هجومی تیم لمس توپ داشت اما باتوجه به ارسال پاس های ریسکی و رو به جلو، دقت پاسش کمتر از دیگر هافبک ها بود.
اما در نیمه دوم وظایف هجومی هافبک شماره 5 بیشتر و بیشتر شد. وقتی توپ در اختیار بازیکنان سرخپوش بود، رسن به خط حمله اضافه می شد و در کنار گادوین منشا و علی علیپور قرار می گرفت. گل دوم نیز در اثر همین اضافه شدن رسن به خط حمله و ایجاد فشار روی مدافعان السد رقم خورد.
رسن در مقابل الدحیل فوق ستاره فانتزی بازی نبود که همه را دریبل و برای تیم برانکو گلزنی کند اما همان بازیکنی بود که پرسپولیس در این دیدار نیاز داشت؛ در خدمت تیم، دونده، جنگنده، جسور و... . آمار باز پس گیری توپ این بازیکن فوق العاده است، او 11 بار توپ را از قطری ها گرفت که 8 بار آن در زمین خودی بود و این برای یک مهره هجومی آماری بی نظیر به حساب می آید.
رسن روز به روز در تیم برانکو جا می افتد و فضا را برای انتخاب سیستم 442 لوزی باز می کند و برای پرسپولیس چه بد که قرارداد چنین ستاره ای تنها تا پایان فصل است.
