مهرانه مهین ترابی بازیگر سریالهای «همسران» و «خانه سبز» در رابطه با رفتار سلبریتیها در فضای مجازی گفت: به این سادگی نیست که هر اتفاقی که میافتد هر کس اظهار نظر کند و خود را کارشناس و موظف بداند. جنجالها یکی بعد از دیگری به وجود میآیند و از بین میروند؛ این مساله فقط به فضای تنش و اضطراب در جامعه دامن میزند و هیچ مشکلی را حل نمیکند.
او با بیان اینکه من از افرادی که درباره هر مسالهای اظهار نظر میکنند، تعجب میکنم، گفت: این افراد پیگیری هم انجام نمیدهند؛ در حالی که باید بدانند که اگر اعتراضی میکنند به کجا خواهد رسید و چه تاثیر مثبتی در جامعه میگذارد. آشفتگی که به وجود میآید مثل یک موج آشفتگیهای دیگر را به همراه میآورد و جامعه به سطح آرامشی نمیرسد که بتواند درست فکر کند. این مسؤولیت بزرگی است که اگر فردی خود را در جامعه مسؤول میداند وقتی باید اظهارنظر کند که بداند تاثیر میگذارد. اگر فردی میخواهد حرفی را در جهت انتقاد بیان کنند باید پیگیر باشد تا بفهمد نتیجه آن به کجا میرسد. این در حالی است که امروزه افراد اظهارنظری میکنند و فردا یادشان میرود که چه اتفاقی افتاده است و شاید تنها میخواستند که اظهار وجود کنند؛ در صورتی که موج و انرژی منفی را به وجود آوردهاند که از بین نمیرود و حتی خرابی به بار میآورد. به نظرم بهتر است بسیار با احتیاط قدم برداریم و محتاطانه و مسؤولانه درباره هر چیزی اظهارنظر کنیم.
مهینترابی درباره برخی اقدامات خیریهای که بازیگران انجام میدهند، گفت: اگر اساس کاری، دلسوزی و ساختن باشد میتواند پنهانی و بدون هیچ نمود بیرونی اتفاق بیفتد. همانطور که همه ما این کار را انجام دادهایم و به اطرافیان نیازمند و خیریهها کمک کردهایم و چه احتیاجی است که این موضوع را به همه بگوییم و از طریق فضای مجازی منعکس کنیم. در حالی که برخی از مردم نیز با توصیه یک چهره هنری کمک نخواهند کرد و گاهی این کمکها مقطعی خواهد بود؛ بنابراین باید این مساله بر علم مردم بنا شود و زیرساختهای اخلاقی، فرهنگی و معنوی و ارتباطات ما با یکدیگر باید زیبا و قشنگ باشد؛ به گونهای که هنرمند اتحاد بین مردم را خوب احساس کند و درد دیگری را درد خود بداند. همچنین به طور داوطلبانه به دنبال افراد نیازمند بگردد و به آنها کمک کند. کاش کسی تحقیق کند از زمانی که فضای مجازی به وجود آمده چه تعداد به کمککنندههای خیریهها اضافه شده است. همچنین این را دریابد که چه تاثیری در جامعه داشته و چه میزان از کمکها از طرف مردمی بوده که خود را شایسته این میدانستند که دیگران را تشویق کنند. متاسفانه با هرج و مرجی که در جامعه به وجود آمده، یکگونه آشفتگی و بیاعتنایی به وضعیت را به بار آورده است. وقتی یک اتفاقی میافتد همه خود را موظف میدانند که اظهارنظر کنند و پست بگذارند و نمکی را روی زخم مردم بپاشند که لزومی ندارد. اگر کسی مشتاق است که به مردم کمک کند باید به شکل واقعی آن را انجام دهد.
بازیگر سریال «صاحبدلان» اضافه کرد: ما همکاری داشتیم که یک خیریه ایجاد کرد و در حدی روند کار آنها ناقص بود که دل آدم را به درد میآورد. در واقع آنها افراد را وسیله دست خود میکردند و نمایش میدادند بدون اینکه به این افراد نیازمند به طور واقعی فکر کند و در حد یک شوآف است. در حدی فرهنگ و اخلاق در جامعه ما افت کرده که میتوانیم از آدمهای دیگر برای تمنیات نفسانی خود استفاده کنیم. البته بالا و پایین شدن وضعیت کار خداست تا به ما نشان دهد که چگونه آدمهایی هستیم و امیدوارم از این امتحان سربلند بیرون بیاییم چون اگر اینگونه نشود چندین نسل خود را میسوزانیم.
او درباره تاثیرگذاری بازیگران در جامعه و مسؤولیت اجتماعی آنها گفت: یک سلبریتی میتواند درباره حیوانها هم اظهار نظر و غوغا به پا کند؛ بدون اینکه نگاهی به این قضیه داشته باشد. حتی میتواند برای دو سطل آشغال نیز بلوا به پا کند و آرامش خود و مردم را بهم بزند. همه ما مسؤول هستیم و فرد باید در دل خود انقدر احساس مسؤولیت کند که درباره قضیهای که صلاحیتی ندارد، صحبت نکند. اگر فردی بی مسؤولیت باشد میتواند درباره همه چیز اظهارنظر کند. باید بدانیم که این اظهارنظرها به آشفتگی یا آرامش مردم دامن میزند. وقتی وضعیت آرام است میتوانیم درست و غلط را تشخیص دهیم.
بازیگر سریالهای «آنام» و «در مسیر زاینده رود» ادامه داد: زمانی که به طور مدام اعتراض و انتقادی در جامعه وجود داشته باشد اصل قضیه مشخص نخواهد شد. من به تازگی مطلبی را خواندهام که یک سلبریتی خارجی نوشته بود اینستاگرام مانند شیطان میماند و به نظر من هم همین است چون آدمها را به نفسانیت و منم منم کردن سرگرم میکند و به جای اینکه خود را پیدا کنند به گمگشتگی آنها کمک میکند. در واقع این نرم افزار مانند تیغ دولبه است و میتواند از مطالعه و اطلاعات آن استفاده کرد و هم میتوان از ادعا کردن و منم منم کردن آن بهره برد.
مهین ترابی در پایان اظهار کرد: درواقع عکس گذاشتن بازیگران در فضای مجازی یک نوع کارافزایی است. آنها لباسهای مختلف را میپوشند و با ژستهای متفاوت عکس میاندازند اما باید پرسید آخرش چه میشود. به نظرم ما خیلی سطحی شدهایم و به دنبال بازار دجالانهای هستیم که برای ما به وجود آوردهاند. درواقع یکی از کارهای مدیا این است که ابزار دستی برای خرج و خرید بیشتر آدمها میشود. در واقع این سیستم به بازار سرمایه و پول درآوردن از جیب مردم کمک میکند. ما کورکورانه به دنبال فضای مجازی میرویم بدون اینکه تفکری از خود داشته باشیم. این قسمت ما را اذیت میکند که چرا بیشتر فکر نمیکنیم و نمیگذارد زندگی را آنگونه که میخواهیم تعریف کنیم. تجربه نشان داده افرادی که اسیر این قصه شدهاند بعدها از خود میپرسند که چه کاری انجام دادهام. به جای اینکه زندگی صرف این مساله شود که به آدمها عمق ببخشد و معنی زندگی را درک کنند و حتی خارج از قواعد و چارچوبی که جهان تعریف میکند، به عمق دست پیدا کنند در این سطحیات عمر خود را هدر میدهند و این مساله باعث تاسف است.