سریال‌های شبکه نمایش خانگی همزمان با آن که در روزهای اخیر افزایش قیمت چندین برابری داشته است در تولیدات جدید عرضه شده به این بازار هم تمام تلاش خود را کرده تا ساختارهای رایج سینما و تلویزیون را زیر پا بگذارد و به هر قیمتی به سمت جذب مخاطب برود.
سینما و تلویزیون به سبب آن که نظارت‌های همگانی بیشتری را احساس می‌کنند و در کانون توجه قرار دارند کمتر مورد تهدیدات جدی فرهنگی قرار می‌گیرند اما شبکه نمایش خانگی و سریال‌های تولید شده در این ژانر بدون هیچ نظارتِ فراگیری در حال شکستن تمام ساختارهای موجود در جامعه است و در این اقدام پیش قراول شده است.
با روند در پیش گرفته شده در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به نظر می‌رسد شبکه نمایش خانگی به افسارگسیختگی خود ادامه داده و شاهد سریال‌هایی هستیم که دیگر حتی محدودیت‌های سنی هم نمی‌تواند دردی از آنها دوا کند و شکل محتوایی آنها به سمتی رفته است که مبانی مراودات عرفی جامعه را هدف قرار داده است و برای درصد اندکی از مخاطبان که شامل قشر خاصی می شوند به تولید می رسد.
اولین تهدید جدی و مورد غفلت در این فیلم ها آن است که سازندگان تصمیم دارند تا تمام مردم از اقشار مختلف شهری و غیر شهری که فراوانی بیشتری نسبت به نوع زندگی در چند نقطه از شهرهای پر جمعیت و کلان را دارند، وادار به الگوگیری از این نوع سبک زندگی کنند و معیار را برای آنها به اشتباه این سبک از زندگی مادی و پوچ گرایانه تعریف کنند و همه با هم به سمت انحطاط حرکت کنیم.
موضوع ابتذال در فیلم‌ها که کم و بیش شاهد آن هستیم در تولیدات اخیر شبکه نمایش خانگی و نمونه آن سریالی که به تازگی عرضه شده با قبح‌‌زدایی از برخی مسائل اعتقادی و عرفی به سمت عادی جلوه دادن آنها رفته است و گویی افکار آلوده و جهت داری در پس پرده قرار دارد.
در شرایط حال سینما و تلویزیون که مسائل مالی حرف اول را می‌زند و تهیه‌کنندگان آثار سینمایی و تلویزیونی از کمبود بودجه‌های فیلم‌های خود رنج می‌برند، شبکه نمایش خانگی مورد هجوم کارگردانان و تهیه‌کنندگانی شده است که مشخص نیست به چه انگیزه‌ای این میزان رغبت از خود نشان می‌دهند تا در این فضا کار کنند و شاید آوازه خود را در اختیار سودجویان این حوزه قرار دهند.
انتفاع مالی در اثر درگیر بودن مخاطبان زیاد در این شبکه و پول‌های نامشخص در ساخت این تولیدات را اگر در نگاه اول در نظر نگیریم، شاید فضای آزادی که در اختیار سازندگان اینگونه آثار قرار می‌گیرد دلیل قابل پذیرشی برای ورود آنها به این حوزه دانست.عدم تولید محتوا، سرمایه‌های نامشخص، عدم نظارت دستگاه‌های مسئول و آدم‌های مجهول‌الحال، پازلی را تشکیل داده‌اند که به جان اقشار کم سن و سال جامعه و در معرض آسیب افتاده است و بدون توقف در حال پیش روی هستند.
به نوعی شبکه نمایش خانگی را که می‌توان حتی حساس‌تر از سینما تلقی کرد، در حال حاضر شرایط فوق العاده نامطلوبی را پشت سر می‌گذارد و تبدیل به ژانری شده است که انگار در گوشه‌ای دنج، مشغول جابجا کردن تمام ارزش‌های اخلاقی و عرفی جامعه است.
ضعف ساختاری و فنی این سریال‌ها نشان می‌دهد که اصل و مبنای ساخت آنها نه تنها بر اساس یک فیلمنامه و قصه خوب نبوده بلکه تنها فقط اهداف خاص مالی پشت ظاهر خوش آب و رنگ این فیلم‌ها پنهان شده است؛ مباحث مالی و دستمزد‌های رایج شده در این سریال‌ها منجر شده تا داد اهالی سینما و تلویزیون هم به نشانه اعتراض درآید و از غیر طبیعی بودن دستمزدها در این حوزه ابراز گلایه کنند و آن را مستجب آسیب جدی به سینما و تلویزیون و نجومی شدن دستمزدها بدانند.
سوال اساسی اینجاست که با توجه به محدودیت‌های سنی اعمال شده در برخی از این فیلم‌ها آیا ضمانت اجرایی، آن هم در بازاری که در عمومی شکل ممکن عرضه می شود را داراست؟
آیا مسئولان نظارتی که این فیلم‌نامه‌ها را برای ساخت با امضا و مجوز خود روانه خانه های مردم می کنند، حاضر هستند همراه خانواده خود به تماشای آنها بنشینند و در کنار فرزندان خود ذهن خود را در اختیار محتوای پوچ این فیلم‌ها قرار دهند؟
البته برخی از مدیران این حوزه اعتقاد دارند که در حال حاضر فضای مجازی و گسترش آن باعث شده تا این موضوعات به وفور در اختیار مردم قرار بگیرد و ما نباید از بیان کردن آنها واهمه داشته باشیم زیرا مردم خودشان در این فضاها زندگی می کنند!
شاید اگر ضعف ساختاری در نظارت بر رسانه‌های نوین را بتوان با مسائلی خلق الساعه توجیه کرد اما شبکه نمایش خانگی ساخته امروز و دیروز نیست که عدم نظارت بر آن را به ضعف قوانین در این زمینه ارجاع داد.
مدیران و دست‌اندرکاران نظارتی در این بخش شاید هنوز به گسترده بودن ارتباط این شبکه با اقشار مختلف از سنین نوجوان تا میان سوال اشراف کافی ندارند و تهدیدات و تاثیر گذاری آن در جامعه را نادیده می گیرند. شبکه نمایش خانگی رسانه ای فراگیر است و به همین علت لزوم نظارت دقیق تری را می طلبد.
ابراهیم داروغه زاده معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی درباره چگونگی روند اهدا مجوز به یکی از سریال های اخیر نمایش خانگی اظهار داشت: از مدیر دفتر نمایش خانگی «پارسایی» جویا شوید که چگونه مجوز دادند اما بنا به روال، شورای پروانه نمایش خانگی فیلم ها را بازبینی می کند و طبق قانون همه چیز پیش رفته است.
در همین ارتباط حسین پارسایی مدیر کل دفتر نمایش خانگی سازمان سینمایی درباره فیلم های اخیر این شبکه که محتوا و فرم غیراخلاقی و نامناسبی دارند، گفت:در دفتر نمایش خانگی دو شورای 9 نفره در پروانه ساخت و نمایش وجود دارد که با حکم رئیس سازمان سینمایی در این پست حضور پیدا می کنند.
وی اظهار کرد: سریال هایی که اخیرا وارد شبکه نمایش خانگی شده است علی الخصوص یک سریال خاص که قسمت اولش به تازگی عرضه شده، به دنبال آسیب شناسی اجتماعی و نشان دادن حقیقت های جامعه است.
پارسایی ادامه داد: شخصیت های این سریال فرجام ناخوشی خواهند داشت و اگر قسمت های بعدی از این سریال را ببینید حتما رویکرد فیلم مشخص خواهد شد.
وی درباره اینکه روابط حاکم در این فیلم مخصوص به قشر اندکی از جامعه است و نباید در رسانه ای به این گستردگی در جامعه نمایش داده شود، بیان کرد: گزارش هایی که ما از سطح کشور دریافت می کنیم هم تفاوتی با شهرهایی مثل تهران و کلان شهر ها ندارد و باید آگاهی های لازم در زمینه ناهنجاری های اجتماعی را برای مردم بدون ترس مطرح کرد تا بتوان در این زمینه پیشگیری انجام داد.
مدیر کل دفتر نمایش خانگی گفت: اجازه دهید چند قسمت از این سریال توزیع شود آن وقت سوءتفاهم های به وجود آمده برطرف خواهد شد.
