طی روزهای اخیر شاهد انتشار اخباری مبنی بر حمایت 18 میلیون یورویی اتحادیه اروپا از ایران ( برجام) بوده ایم. اتحادیه اروپا در بیانیه‌ای اعلام کرده این مبلغ بخشی از بسته بزرگ‌تر۵۰ میلیون یورویی محسوب می‌شود. فدریکا موگرینی مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در این خصوص اعلام کرد :
«اتحادیه اروپا به همکاری با ایران پایبند است. این بسته روابط اقتصادی و بخشی که به طور مستقیم به نفع شهروندان‌مان است را بهبود می‌بخشد.»
بر اساس آنچه منابع اروپایی گزارش داده انداتحادیه اروپا مبلغ ۸ میلیون یورو را در بخش خصوصی جمهوری اسلامی ایران که شامل کمکی برای موسسات کوچک و متوسط و سازمان توسعه تجارت ایران است، صرف می‌کند. ۸ میلیون یوروی دیگر نیز صرف پروژه‌های محیط زیستی و
۲ میلیون یورو نیز صرف مبارزه با مواد مخدر می‌شود.در این میان نکته مهمی وجود دارد که نمی توان به سادگی از کنار آن گذشت:
مانور تبلیغاتی خاص مقامات اروپایی روی این«بسته حمایتی» جای بسی تامل دارد؛ به راستی ارائه این بسته با چه هدفی صورت گرفته است ؟ در شرایطی که اتحادیه اروپا و خصوصا تروئیکای اروپایی
( آلمان، انگلیس و فرانسه) تاخیر هدفمندی را در راستای ارائه "بسته پیشنهادی برجامی " ابه ایران در پیش گرفته اند، مانور تبلیغاتی آنها روی اقدام اخیرشان چه مفهومی دارد؟ نکته جالب توجه اینکه فدریکا موگرینی از پایبندی اتحادیه اروپا به همکاری با ایران سخن گفته است! آیا مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا اقدامات سال گذشته
(سال 2017) اتحادیه اروپا را در همراهی با دولت ترامپ و در راستای تغییر برجام فراموش کرده است ؟ همگان به یاد دارند که مقامات اروپایی تا قبل از خروج ترامپ از برجام، با همه شرایط ظالمانه و غیر قانونی رئیس جمهور ایالات متحده مبنی بر«تغییر برجام» همراه و هماهنگ بودند.
پس از خروج ایالات متحده آمریکا از برجام نیز مقامات اروپایی به جای اقدام عملی در راستای حفظ توافق هسته ای، آن را به مثابه ابزاری برای معاملات پشت پرده خود با واشنگتن تعریف کردند. تاخیر مقامات اروپایی در ارائه بسته پیشنهادی برجامی به ایران نیز در همین راستا قابل ارزیابی است. اگرچه سخنگوی محترم وزارت امور خارجه کشورمان اعلام کرده است که اقدام اخیر اروپا، مترادف با اعلام بسته پیشنهادی آنها در خصوص برجام نبوده و میان این دو مقوله تفاوت وجود دارد، اما نباید فراموش کرد که مقامات اروپایی در صدد خلط میان این دو «بسته به اصطلاح حمایتی» و «بسته برجامی» هستند. تروئیکای اروپایی و به طور کلی سایر بازیگران اروپایی بسته حمایتی اخیر را ابزاری برای «خرید زمان بیشتر» در قبال برجام می دانند. از این رو پذیرش این بسته به سود کشورمان نیست. چنانچه «ژان ایو لودریان» وزیر امور خارجه فرانسه اعلام کرده است، مقامات اروپایی اشتیاقی نسبت به ارائه فوری بسته پیشنهادی نهایی به ایران ندارند!
بهترین اقدامی که دستگاه دیپلماسی و سیاست خارجی کشورمان
می تواند در برهه فعلی صورت دهد، عدم پذیرش بسته حمایتی اروپا و در مقابل، هشدار به اروپا در خصوص«تاخیر در ارائه بسته پیشنهادی نهایی» در قبال برجام می باشد. حتی در این خصوص می توان برای کشورهای اروپایی ضرب الاجل زمانی معینی را تعریف کرد. اتحادیه اروپا نیز به جای مانور تبلیغاتی روی بسته حمایتی خود، باید روی وظایف اصلی خود در قبال برجام متمرکز شود. این وظایف اصلی، شامل ارائه تضمین‌هایی عینی در خصوص فروش نفت ایران، مراودات بانکی با ایران و .... می باشد.
«اتحادیه اروپا به همکاری با ایران پایبند است. این بسته روابط اقتصادی و بخشی که به طور مستقیم به نفع شهروندان‌مان است را بهبود می‌بخشد.»
بر اساس آنچه منابع اروپایی گزارش داده انداتحادیه اروپا مبلغ ۸ میلیون یورو را در بخش خصوصی جمهوری اسلامی ایران که شامل کمکی برای موسسات کوچک و متوسط و سازمان توسعه تجارت ایران است، صرف می‌کند. ۸ میلیون یوروی دیگر نیز صرف پروژه‌های محیط زیستی و
۲ میلیون یورو نیز صرف مبارزه با مواد مخدر می‌شود.در این میان نکته مهمی وجود دارد که نمی توان به سادگی از کنار آن گذشت:
مانور تبلیغاتی خاص مقامات اروپایی روی این«بسته حمایتی» جای بسی تامل دارد؛ به راستی ارائه این بسته با چه هدفی صورت گرفته است ؟ در شرایطی که اتحادیه اروپا و خصوصا تروئیکای اروپایی
( آلمان، انگلیس و فرانسه) تاخیر هدفمندی را در راستای ارائه "بسته پیشنهادی برجامی " ابه ایران در پیش گرفته اند، مانور تبلیغاتی آنها روی اقدام اخیرشان چه مفهومی دارد؟ نکته جالب توجه اینکه فدریکا موگرینی از پایبندی اتحادیه اروپا به همکاری با ایران سخن گفته است! آیا مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا اقدامات سال گذشته
(سال 2017) اتحادیه اروپا را در همراهی با دولت ترامپ و در راستای تغییر برجام فراموش کرده است ؟ همگان به یاد دارند که مقامات اروپایی تا قبل از خروج ترامپ از برجام، با همه شرایط ظالمانه و غیر قانونی رئیس جمهور ایالات متحده مبنی بر«تغییر برجام» همراه و هماهنگ بودند.
پس از خروج ایالات متحده آمریکا از برجام نیز مقامات اروپایی به جای اقدام عملی در راستای حفظ توافق هسته ای، آن را به مثابه ابزاری برای معاملات پشت پرده خود با واشنگتن تعریف کردند. تاخیر مقامات اروپایی در ارائه بسته پیشنهادی برجامی به ایران نیز در همین راستا قابل ارزیابی است. اگرچه سخنگوی محترم وزارت امور خارجه کشورمان اعلام کرده است که اقدام اخیر اروپا، مترادف با اعلام بسته پیشنهادی آنها در خصوص برجام نبوده و میان این دو مقوله تفاوت وجود دارد، اما نباید فراموش کرد که مقامات اروپایی در صدد خلط میان این دو «بسته به اصطلاح حمایتی» و «بسته برجامی» هستند. تروئیکای اروپایی و به طور کلی سایر بازیگران اروپایی بسته حمایتی اخیر را ابزاری برای «خرید زمان بیشتر» در قبال برجام می دانند. از این رو پذیرش این بسته به سود کشورمان نیست. چنانچه «ژان ایو لودریان» وزیر امور خارجه فرانسه اعلام کرده است، مقامات اروپایی اشتیاقی نسبت به ارائه فوری بسته پیشنهادی نهایی به ایران ندارند!
بهترین اقدامی که دستگاه دیپلماسی و سیاست خارجی کشورمان
می تواند در برهه فعلی صورت دهد، عدم پذیرش بسته حمایتی اروپا و در مقابل، هشدار به اروپا در خصوص«تاخیر در ارائه بسته پیشنهادی نهایی» در قبال برجام می باشد. حتی در این خصوص می توان برای کشورهای اروپایی ضرب الاجل زمانی معینی را تعریف کرد. اتحادیه اروپا نیز به جای مانور تبلیغاتی روی بسته حمایتی خود، باید روی وظایف اصلی خود در قبال برجام متمرکز شود. این وظایف اصلی، شامل ارائه تضمین‌هایی عینی در خصوص فروش نفت ایران، مراودات بانکی با ایران و .... می باشد.
حنیف غفاری
